Το διάσημο ορχηστρικό σύνολο έδωσε μια μεγάλη συναυλία στην Βασιλική Όπερα των Βερσαλιών
Με μια συμβολική συναυλία για την ειρήνη, η Φιλαρμονική της Βιέννης τίμησε την επέτειο των 100 χρόνων από την ανακωχή και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στη Βασιλική Όπερα των Βερσαλλιών, η διάσημη ορχήστρα παρουσίασε ένα πρόγραμμα, ένα μουσικό ταξίδι σε διάφορα στάδια: πρόλογος, καταστροφή, ελπίδα και συμφιλίωση.
Τη διεύθυνση του μουσικού συνόλου είχε ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ: «Αυτές οι επέτειοι υπάρχουν για να σταματάμε για ένα λεπτό αυτό που κάνουμε και να σκεφτούμε τι έγινε τότε. Να αναρωτηθούμε τι έχει αλλάξει τα τελευταία 100 χρόνια. Αυτό καθόρισε την επιλογή των έργων που ερμηνεύσαμε. Στην αρχή έχουμε την πίστη και το όραμα της ανθρωπότητας. Στη συνέχεια υπάρχει ο τρόμος του πολέμου και το ερώτημα του τι κάνουμε μετά;»
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Γκούσταβ Χολστ συνέθεσε την ορχηστρική σουίτα «Οι Πλανήτες», στην οποία περιλαμβάνεται και η σύνθεση «Άρης, αυτός που φέρνει τον πόλεμο». Ο μαέστρος επισημαίνει:
«Αυτό το κομμάτι έχει κάτι έντονα απειλητικό. Αισθάνεσαι ότι μπορείς να ακούσεις έναν ολόκληρο στρατό, που αρχίζει την προέλαση».
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να γυρίσουν από το μέτωπο, ενώ αρκετοί τραυματίστηκαν. Όπως για παράδειγμα, ο Αυστριακός πιανίστας Πάουλ Βίτκενσταϊν, αδελφός του διάσημου φιλοσόφου. Έχασε το δεξί του χέρι στο πεδίο της μάχης. Ο Μορίς Ραβέλ συνέθεσε γι' αυτόν ένα κονσέρτο, που ερμήνευσε μοναδικά η πιανίστρια Γιούτζα Γουάνγκ.
«Ο τρόπος που το συνέθεσε, είναι σαν να είχε τρία ή τέσσερα χέρια στο μυαλό του. Υπάρχει μια μελωδία που κυριαρχεί και μετά υπάρχει αυτό στο μέση. Είναι πανέμορφη η αρμονία σ' αυτό το σημείο. Είναι τόσο περίπλοκη η σύνθεση και η ενορχήστρωση που χρησιμοποιεί, τα χρώματα που δημιουργεί. Και έχει μια ευχάριστη, άγρια πλευρά. Απόλαυσα αυτή τη μυστηριώδη δύναμη που έχει αυτή η σύνθεση όπου υπάρχουν τρία μοτίβα, τα οποία τα αλλάζει διαρκώς. Και αυτή η δύναμη προέρχεται ίσως από όλη την καταστροφή, που υπήρξε στο τέλος του πολέμου. Μου αρέσει αυτή η σκοτεινή δύναμη» αναφέρει η πιανίστρια.
Η συναυλία έκλεισε με το έργο του Τσαρλς Άιβς «Το αναπάντητο ερώτημα», που βάζει το θεατή να σκεφτεί τα δεινά του πολέμου: «Είναι ένα έργο που θέτει το ερώτημα: Πού βρίσκεται η ανθρωπότητα, το κοινό ανθρώπινο όραμα; Και αυτό το ερώτημα παραμένει και σήμερα αναπάντητο» εξηγεί ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ.