Χεβρώνα: Η σκληρή καθημερινότητα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Χεβρώνα είναι η μεγαλύτερη παλαιστινιακή πόλη στη Δυτική Όχθη, η μόνη όπου οι ισραηλινοί εποικισμοί βρίσκονται μέσα στην ίδια την πόλη.

Η Χεβρώνα έχει χωριστεί στα δύο από το 1997. Το 80% της πόλης βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Παλαιστινίων. Το υπόλοιπο 20% που ονομάζεται επίσης H2, διοικείται από το Ισραήλ.

40.000 Παλαιστίνιοι ζουν στον τομέα H2 ανάμεσα σε 800 εποίκους. Η εγγύτητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων δημιουργεί καθημερινά τριβές.

Η ανταποκρίτρια του Euronews, Μόνικα Πίνα, ξεκίνησε την περιήγησή της στη Χεβρώνα από το σπήλαιο των Πατριαρχών. Δεν είναι μόνο ένας ιερός τόπος για τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, αλλά και ένας χώρος με ιστορικό συμβολισμό.

Οδηγός στο ταξίδι ήταν ένας πρώην λοχίας του ισραηλινού στρατού, σήμερα μέλος μιας ισραηλινής οργάνωσης βετεράνων με όνομα «Breaking the Silence», η οποία εκθέτει την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Η ανταποκρίτρια του Euronews, Μόνικα Πίνα, συνομίλησε με τον Ακίγια Σατζ που είναι μέλος αυτής της οργάνωσης.

Μόνικα Πίνα, euronews: «Αυτή ήταν η σκηνή των δύο μεγάλων σφαγών. Πώς αυτά τα γεγονότα άλλαξαν και διαμόρφωσαν τη σχέση μεταξύ των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών;»

Ακίγια Σατζ, Breaking the Silence:«Η σφαγή του 1929 ήταν μια σφαγή κατά την οποία... 67 Εβραίοι σκοτώθηκαν εδώ. Η σφαγή του 1994 ήταν... ένας έποικος που ήρθε εδώ, πυροβόλησε και σκότωσε 29 Παλαιστινίους που προσεύχονταν μέσα στο τζαμί. Αλλά η σφαγή του '29 τροφοδοτεί τώρα τη ρητορική του κινήματος των εποίκων, λέγοντας ότι Εβραίοι σκοτώθηκαν εδώ, είμαστε Εβραίοι, μας επιτρέπεται να κάνουμε ό, τι θέλουμε μέσα σε αυτό το μέρος. Η σφαγή του '94 διαμόρφωσε την πραγματικότητα των Παλαιστινίων εδώ».

Η σφαγή του 1994 που διαπράχθηκε από τον ακροδεξιό έποικο Μπαρούχ Γκολντστάιν, οδήγησε στην αρχή του διαχωρισμού, σύμφωνα με την οποία μεγάλοι άδειοι χώροι είναι χτισμένοι γύρω από οικισμούς για λόγους ασφαλείας.

Ακίγια Σατζ:«Όλες οι μοβ περιοχές είναι εδάφη στα οποία δεν επιτρέπεται οι Παλαιστίνιοι να οδηγούν. Όλες οι περιοχές με γραμμές είναι εκεί όπου οι Παλαιστίνιοι δεν επιτρέπεται να ανοίγουν καταστήματα. Και όλες οι κόκκινες περιοχές είναι αυτό που ονομάζουμε "αποστειρωμένες ζώνες", εδάφη όπου οι Παλαιστίνιοι δεν επιτρέπεται καν να περπατούν».

Περπατώντας στην αποστειρωμένη ζώνη, ο βασικός δρόμος, που ονομάζεται οδός Σουχάντα, ήταν κάποτε μια πολυσύχναστη παλαιστινιακή αγορά στην καρδιά του παλιού κέντρου. Τώρα είναι εντελώς ερημωμένη.

Ακίγια Σατζ:«Αυτή ήταν κάποτε σαν την πέμπτη λεωφόρο της Χεβρώνας και η αλήθεια είναι ότι είναι τελείως έρημη. Γιατί; Για λόγους ασφάλειας. Αποστειρώνουμε το έδαφος, ώστε οι έποικοι να μπορούν να συνεχίσουν, ώστε οι έποικοι να εισβάλουν σε μέρη στα οποία δεν τους επιτρέπεται να βρίσκονται. Και μετά ο στρατός έρχεται και τα φυλάει».

Μόνικα Πίνα, euronews: «Σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη οι στρατιώτες καλούνται να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τι σημαίνει αυτό;»

Ακίγια Σατζ:«Με το να κάνουν αισθητή την παρουσία τους είναι ένας από τους πιο βασικούς τρόπους... Είναι ένα είδος δόγματος για εμάς ώστε να ελέγχουμε τα κατεχόμενα εδάφη. Κάνοντας την παρουσία μας αισθητή είναι ένας τρόπος να βεβαιωθούμε ότι όλος ο πληθυσμός μας φοβάται όλη την ώρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να τον ελέγχουμε καλύτερα».

Πάνω από 1.800 επιχειρήσεις έκλεισαν στο κέντρο της πόλης. Οι μπροστινές πόρτες συγκολλήθηκαν, ανεξάρτητα από το αν Παλαιστίνιοι συνέχιζαν να ζουν εκεί. Μόνο πέντε οικογένειες παρέμειναν, αψηφώντας την απαγόρευση κυκλοφορίας, τη βία και τις παρενοχλήσεις.

Μια Παλαιστίνια που ζει εκεί δήλωσε: «Παρότι στήθηκε ο φράχτης, εξακολουθώ να δέχομαι πέτρες. Αν κοιτάξετε πάνω εδώ, είναι γεμάτο πέτρες. Οι έποικοι στέκονται εκεί και πετούν πέτρες στο σπίτι. Όταν έκλεισε αυτή η μπροστινή πόρτα, οι γείτονες έκαναν ένα άνοιγμα στον τοίχο, ώστε να μπορώ να πηγαίνω μέσα και έξω. Πρέπει να συνεργαστούμε».

Ένας άλλος από τους τελευταίους Παλαιστίνιους κατοίκους στην οδό Σουχάντα, o Ζιντάν Σαραμπάτι, παραπονιέται για επιθέσεις εποίκων και τυχαίες νυχτερινές εισβολές του στρατού. Μας είπε επίσης ότι το Ισραήλ σφίγγει τον κλοιό για τους Παλαιστίνιους κατοίκους ώστε να τους εξαναγκάσει να φύγουν από την περιοχή.

«Από το 1994 μέχρι σήμερα, σιγά-σιγά, κλείνουν την περιοχή, προσθέτοντας σημεία ελέγχου εδώ, πύλες εκεί, νέους τρόπους εισόδου. Μέρα με τη μέρα, συνεχίζουν να μας περιορίζουν μέχρι να μας πνίξουν. Και σήμερα, όποιος θέλει να μπει μέσα, χρειάζεται έναν ειδικό αριθμό στην ταυτότητά του. Συνεπώς αν δεν έχει αυτόν τον αριθμό, δεν περνάει το σημείο ελέγχου», τόνισε ο Παλαιστίνιος κάτοικος.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οι καθημερινές συμπλοκές μεταξύ ισραηλινών εποίκων, στρατιωτών και παλαιστινίων πολιτών, καταλήγουν σε συγκρούσεις που κυμαίνονται από απλές εντάσεις μέχρι δολοφονίες. Η «B'Tselem», η ισραηλινή οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα Κατεχόμενα Εδάφη, λέει ότι η ισραηλινή πλευρά ενεργεί με ατιμωρησία.

Ο διευθυντής της «B'Tselem», Χαγκάλ Ελ- Αντ, υπογράμμισε: «Η βία των εποίκων είναι καθημερινό μέρος της ζωής στα κατεχόμενα εδάφη στη Δυτική Όχθη. Πολλές περιπτώσεις δολοφονιών Παλαιστινίων και στην περίπτωση των δυνάμεων ασφαλείας, στο 97% των περιπτώσεων με βάση τα δεδομένα μας, μια έρευνα είτε δεν ανοίγει ή αν ανοίξει τελικά, κανείς δεν είναι υπόλογος. Κανείς δεν παραπέμπεται καν σε δίκη».

Ισραηλινοί στον εποικισμό Κιριάτ Άρμπα, λίγο έξω από τη Χεβρώνα, κι εκείνοι στον τομέα Η2, καταγγέλλουν συστηματικές παλαιστινιακές επιθέσεις, επιθέσεις με μαχαίρια και πέτρες. Τα τελευταία 10 χρόνια, 60 Ισραηλινοί πολίτες, ανάμεσά τους έποικοι, σκοτώθηκαν από Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με αναφορές. Περισσότεροι από 400 Παλαιστίνιοι πολίτες σκοτώθηκαν από το στρατό ή από ισραηλινούς πολίτες.

Ο Νόαμ Άρνον, από την εβραϊκή κοινότητα της Χεβρώνας, σημείωσε: «Καταδικάζουμε κάθε βία. Είμαστε ενάντια σε κάθε βία. Και αν συνέβη αυτό, δεν είμαι σίγουρος ότι συνέβη, το καταδικάζουμε. Ελπίζω ότι η οδός Σουχάντα θα ανοίξει, όταν θα ανοίξει ολόκληρη η πόλη. Αυτό που είναι αδύνατο είναι να βάλουμε τους Εβραίους σε αυτό το γκέτο και μετά οι Εβραίοι να δέχονται επιθέσεις και πυρά από τρομοκράτες γύρω τους και στη συνέχεια να λέμε ότι αυτός ο δρόμος πρέπει να είναι ανοικτός για ελεύθερη κυκλοφορία που μπορεί να περιλαμβάνει τρομοκράτες».

Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σημείο της Δυτικής Όχθης, η Χεβρώνα φανερώνει τη δυσκολία που υπάρχει Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί να μοιραστούν τη γη, καθώς και τη μακρινή πιθανότητα να καταλήξουν σε ειρήνη.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ