Η οικονομική ζημιά από τη σχεδόν μηδενική τουριστική κίνηση ακόμη δεν μπορεί να υπολογιστεί, την ώρα που χιλιάδες παραδοσιακές επιχειρήσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας της Τοσκάνης απειλούνται με κλείσιμο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι εικόνες της άδειας Φλωρεντίας ελάχιστη σχέση έχουν με την προ πανδημίας εποχή.
Η πρωτεύουσα της Τοσκάνης είναι άδεια και σιωπηλή και τίποτα δεν θυμίζει το μελίσσι των χιλιάδων τουριστών που μέχρι πριν λιγους μήνες περπατούσαν αμέριμνοι στις όχθες του Άρνου, θαυμάζοντας και φωτογραφίζοντας το ένα μνημείο μετά το άλλο.
Τα ξυλουργεία αποτελούν σημαντικό κομμάτι της οικονομίας της πόλης, αλλά και της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της. Σε λίγο συμπληρώνονται τρεις μήνες καραντίνας και, όπως και η υπόλοιπη ιταλική οικονομία, έτσι και αυτά υποφέρουν.
Όμως οι ξυλουργοί και οι τεχνίτες υπέφεραν και πριν την έξαρση του κορονοϊού. Την τελευταία δεκαετία έκλεισαν κάπου 180.000 επιχειρήσεις κι ακόμη χιλιάδες βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης. Οι τέχνες αυτού του είδους κοντεύουν να εξαφανιστούν, όπως ένα καδράδικο που επισκεφθήκαμε στο κέντρο της Φλωρεντίας.
«Κάποια μαγαζιά δεν πρόκειται να ανοίξουν, αφού δεν υπάρχουν τουρίστες. Αυτές οι επιχειρήσεις πρέπει να πληρώσουν χιλιάδες ευρώ για νοίκι ή για δάνεια, έχουν υπαλλήλους... Αφού δεν υπάρχει τουρισμός, προτιμούν να μείνουν κλειστές και να αναβάλλουν το άνοιγμά τους για αργότερα», μας λεει ο ιδιοκτήτης του Γκαμπριέλε Μασέλι.
Τα καταστήματα στο κέντρο της Φλωρεντίας είναι ιστορικές επιχειρήσεις που περνούν από πατέρα σε γιο. Γενιά τη γενιά κουβαλούν τις μνήμες και την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης. Ο Τζιάνι Μιλιορίνι είναι ιδιοκτήτης κάβας και, όπως λέει, «ο κόσμος έρχεται εδώ για κοινωνικούς λόγους. Το κρασί και το φαγητό είναι γι' αυτούς μέσα επικοινωνίας. Δυστυχώς, σε τέτοιους καιρούς εκλείπει η πραγματική αποστολή αυτής της επιχειρήσεις που είναι η κοινωνικοποίηση».
Στη συνοικία Πόντε Βέκιο, τα ρολά σε κοσμηματοπωλεία και χρυσοχοεία παραμένουν κατεβασμένα. Οι ιδιοκτήτες τους νιώθουν ότι η κυβέρνηση της Ρώμης τους έχει εγκαταλείψει.
Το Παλιό Γεφύρι ή Πόντε Βέκιο βρίσκεται στην καρδιά της Φλωρεντίας, του λίκνου της Ιταλικής Αναγέννησης του 15ου αιώνα. Τα ξυλουργεία και οι ιστορικές επιχειρήσεις που δεν έχουν ανοίξει αντανακλούν το συνεχιζόμενο κλείσιμο της πολιτιστικής παρακαταθήκης της χώρας.
Κάποτε πολύβουοι από τον κόσμο, οι δρόμοι της Φλωρεντίας σήμερα αναδίδουν ανησυχία και αβεβαιότητα. Οι παραδοσιακοί χειροτεχνίτες περιμένουν τις καλύτερες ημέρες, όταν, όπως ελπίζουν, η ομορφιά της πόλης θα αφήσει πίσω της την αγριότητα του κορονοϊού.