Παραστάσεις στην ταράτσα, μετά από 33 χρόνια «λουκέτου» σε θέατρα και κινηματογράφους
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ πανδημία έχει ανοίξει ένα νέο παράθυρο στον κόσμο για τους κατοίκους της Γάζας.
Απαγόρευση κυκλοφορίας, υψηλές θερμοκρασίες και συχνές διακοπές ρεύματος έχουν οδηγήσει τους καλλιτέχνες στις ταράτσες. Ένα σημείο όπου μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και να ψυχαγωγούν τους γείτονες.
Ο ηθοποιός και κλόουν Φίντα Αλ Λιντάουι ξεκίνησε χρησιμοποιώντας το παράθυρό του για κουκλοθέατρο, δίνοντας χαρά στα γειτονόπουλα. Τώρα, η ταράτσα έχει γίνει η σκηνή του.
«Στη Γάζα, είμαστε πεινασμένοι για κινηματογράφο και θέατρο. Τα παιδιά δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ή θεατρικές παραστάσεις γτιατί δεν υπάρχουν θέατρα και σινεμά. Τα παιδιά το στερούνται αυτό», λέει ο Φίντα.
Μια ολόκληρη γενιά της Γάζας δεν έχει δει ποτέ κινηματογράφο, μετά το λουκέτο στα σινεμά και το θέατρο το 1987.
Ο Ναντέρ Αμπού Ομάρ και η σύζυγός του ζουν στο ίδιο κτίριο με 28 συγγενείς. Όταν διαγνώστηκαν θετικοί στον κορονοϊό, ο κινηματογράφος έγινε η διέξοδός τους.
«Όταν ήμουν μικρό παιδί είχα την ευκαιρία να πάω στο σινεμά, και επηρεάστηκα από την ατμόσφαιρα μέσα στον χώρο, τα φώτα και τον ήχο. Ήταν απολαυστικό να δημιουργώ μια παρόμοια ατμόσφαιρα για τα παιδιά, με μια οθόνη τηλεόρασης και ηχεία, και σβήνοντας τα φώτα. Τα παιδιά το λάτρεψαν και το ζητούσαν κάθε μέρα», αφηγείται ο Ναντέρ.
«Στη Γάζα ζούμε υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Ειδικά μετά την πανδημία του κορονοϊού φοβόμασταν να αφήνουμε τα παιδιά έξω από το σπίτι. Χρειάστηκε λοιπόν να βρούμε τρόπους να περνά η ώρα και να διασκεδάζουμε τα παιδιά. Διάφορα παιχνίδια και την ιδέα του σινεμά, για να σπάει η μονοτονία», λέει η Ζάρα.
Το πρώτο σινεμά στην πόλη της Γάζας άνοιξε τις πύλες του το 1944.
Τα επόμενα χρόνια οι κινηματογράφοι αντιμετώπισαν τη λογοκρισία, τα λουκέτα, ακόμα και την πυρπόληση των κτιρίων.
Όσοι πρόλαβαν να ζήσουν την εμπειρία, ελπίζουν ότι θα έρθει η μέρα που θα τη ζήσουν και τα παιδιά τους.