Πώς ζουν στο Στεπάνακερτ και το Ταρτάρ από τα τέλη Σεπτεμβρίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτο Στεπάνακερτ, την πρωτεύουσα της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Αρτσάχ που από το 2017 καλύπτει το έδαφος του Ναγκόρνο - Καραμπάχ και εδάφη που φτάνουν ως τα σύνορα με την Αρμενία, η ζωή έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες της πολεμικής σύγκρουσης. Οι ανάγκες δεν σταματούν.
Ο Αρμέν Σαγκγιάν είναι φούρναρης: «Από την πρώτη στιγμή πήραμε την απόφαση να διαθέτουμε δωρεάν ψωμί στον κόσμο αλλά και να δουλεύουμε για τον στρατό. Δουλεύουμε καθημερινά, 24 ώρες το 24ωρο. Προμηθεύουμε και τον λαό και τον στρατό».
«Έχω έναν γιο, λέει η φουρνάρισσα Λένα Γκεβοντιάν. Πήγε στο μέτωπο στις 26 Σεπτεμβρίου. Δεν μπορώ να αφήσω τη δουλειά. Αν το παιδί μου είναι εκεί πώς μπορώ εγώ να αφήσω το πόστο μου;»
Περίπου 75 χιλιόμετρα βορειότερα, στην αζέρικη πόλη Ταρτάρ που και αυτή αποτελεί έδαφος του διαφιλονικούμενου θύλακα οι κάτοικοι είναι υπό τον έλεγχο των διοικούντων της Δημοκρατίας του Αρτσάχ.
Οι κάτοικοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους σε καταφύγια και φροντίζουν να φορούν μάσκες για την προστασία από τον κορωνοϊό. Τρώνε ό,τι φυρτώνει στους κήπους τους.
«Είναι αλήθεια ότι ο κορωνοϊός έχει κάπως ξεχαστεί εξαιτίας του πολέμου. Πάνω απ'όλα μας απασχολεί ο πόλεμος. Εκεί επικεντρώνεται όλη μας η προσπάθεια. Θέλουμε να απελευθερώσουμε τα εδάφη μας από την κατοχή του εχθρού και να επιστρέψουμε εκεί».
«Έχουμε κολοκύθες, λαχανικά που καλλιεργούμε στους κήπους μας. Τα κόβουμε, τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη. Τα αφήνουμε για μια εβδομάδα με δέκα μέρες και μετά τα τρώμε».
Οι άμαχοι στα καταφύγια του Ναγκόρνο - Καραμπάχ βρίσκουν παρηγοριά στη μουσική.