Ρεπορτάζ του euronews από τη Νάπολη
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Όταν εκτελώ τις φιγούρες μου αισθάνομαι ελεύθερη, σαν πεταλούδα». Η Μίριαμ είναι 8 ετών και το μόνο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να χορεύει.
Η καραντίνα του περασμένου Μαρτίου οδήγησε στο κλείσιμο του γυμναστηρίου στο οποίο κάνει μαθήματα ρυθμικής γυμναστικής.
Αυτό όμως δεν την σταμάτησε. Ο πατέρας της εργάζεται σαν φροντιστής σε ένα από τα παλιά κτίρια στο κέντρο της Νάπολης. Εκεί ζει και Μίριαμ μαζί με την οικογένειά της. Μια μέρα βγήκε έξω και άρχισε να χορεύει ανάμεσα σε περαστικούς και τουρίστες. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει.
«Άρχισε να χορεύει μόλις έμαθε να περπατάει», έχει να πει η μητέρα της. «Ήταν δέκα μηνών και μόλις άκουγε μουσική αμέσως άρχιζε να χορεύει».
«Θα ήθελα να γίνω μπαλαρίνα και ίσως, όταν μεγαλώσω, να γίνω δασκάλα μπαλέτου», λέει η μικρή.
Για την Μίριαμ εδώ είναι ο τόπος έκφρασής της. Το θέατρο Σαν Κάρλο είναι στην απέναντι πλευρά του δρόμου πολύ μακριά από την καθημερινότητά της. Η απόσταση καλύφθηκε όμως με την αγάπη της για το μπαλέτο.
Η διευθύντρια του «Θεάτρου Σαν Κάρλο» Εμανουέλε Σπενταλιέρε μόλις έμαθε την ιστορία της Μίριαμ προσέφερε στην οικογένεια μια θέση στην φημισμένη σχολή χορού που λειτουργεί στο θέατρο.
«Η σχολή χορού του θεάτρου Σαν Κάρλο είναι παλαιότερη στην Ευρώπη. Εδώ, έχουν εκπαιδευτεί πολλοί χορευτές, κορίτσια και αγόρια και τώρα εργάζονται σε θέατρα σε όλο τον κόσμο. Είναι το όνειρο πολλών μικρών κοριτσιών, αλλά για αυτή την μικρή είναι ακόμη πιο ιδιαίτερο γιατί είναι απέναντι από το σπίτι της».
Η Μίριαμ θα πρέπει να περιμένει το τέλος της πανδημίας για να ανοίξει και πάλι το θέατρο και να αρχίσει η λειτουργία της Σχολής. Εντωμεταξύ, δεν πρόκειται να σταματήσει να χορεύει.