Όμως πέρα από την κόπωση του σώματος, πολλοί γιατροί βιώνουν έντονο στρες, ακόμη και κατάθλιψη
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑπό τον περασμένο Μάρτιο μέχρι σήμερα, γιατροί και νοσοκόμες δίνουν σκληρή μάχη με τον COVID-19. Σε αρκετές χώρες το προσωπικό δεν επαρκεί, ενώ πολλοί νοσηλευτές έχουν εξαντληθεί από τις πολύωρες βάρδιες. Όμως πέρα από την κόπωση του σώματος, πολλοί γιατροί βιώνουν έντονο στρες, ακόμη και κατάθλιψη. Ειδικοί ψυχολόγοι έχουν αναλάβει να τους βοηθήσουν.
«Όταν βλέπω κορίτσια 23, 24 ετών να βγάζουν τις ιατρικές τους στολές, σκέφτομαι πως έχουν δει τουλάχιστον τέσσερα άτομα να πεθαίνουν μέσα στην βάρδια τους.Πλέον, ξέρουν από καρδιάς το πρωτόκολλο του θανάτου. Πλέον, καθημερινά δεκάδες άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Οι νοσοκόμες βρίσκονται στο πλευρό τους. Συχνά σκέφτομαι, πως μπορεί να νιώθουν αυτές οι κοπέλες; Ζουν δίπλα στο θάνατο και δεν ξέρω τι σημάδια θα αφήσει στην ψυχή τους. Ζούμε μια τραγωδία από όποια πλευρά και αν το δεις.Ζούμε έναν εφιάλτη» υποστηρίζει η Αστρίντ βαν Μαλ.
Η Νολγέν Λε Μπονζέ είναι μια τις νοσοκόμες που δεν άντεξαν την πίεση και το στρες. Η 30χρονη κοπέλα αποφάσισε να αλλάξει δουλειά και πλέον εργάζεται ως ζαχαροπλάστης.
«Η δουλειά ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ψυχολογικά ήμουν χάλια. Εργαζόμουν σε απομονωμένες μονάδες φροντίδας, με εξοπλισμό ασφαλείας και μάσκα.Όμως οι μάσκες δεν έφταναν για όλους και έπρεπε να δώσω μάχη για να πάρω μια. Αυτό ήταν πραγματικά φρικτό. Κινδυνεύαμε, ενώ βάζαμε σε κίνδυνο την ασφάλεια των οικογενειών μας. Όλοι αυτοί οι ασθενείς δεν μπορούσαν να δουν την οικογένειά τους και τελικά πέθαναν μόνοι» υποστηρίζει η πρώην νοσοκόμα, Νολγέν Λε Μπονζέ.
Μετά από πέντε χρόνια δίπλα σε ασθενείς, η πρώην νοσοκόμα υποστηρίζει πως όφειλε να προστατεύσει την ψυχική της υγεία. Όπως λέει, έξι μήνες μετά, δεν έχει μετανιώσει ούτε λεπτό για την επιλογή της.