Αναλυτές κάνουν λόγο για τη σοβαρότερη κρίση στη χώρα μετά τον εξέγερση του 2011
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι ένοπλες δυνάμεις έχουν σταθμεύσει γύρω από το κοινοβούλιο της Τυνησίας και κοντά στο άδειο πρωθυπουργικό γραφείο, καθώς η χώρα βιώνει μια ακόμη κρίσιμη περίοδο στην πολιτική της ιστορία.
Από τότε που ο Πρόεδρος της Τυνησίας Κάις Σαϊέντ συγκέντρωσε την εξουσία στα χέρια του στις 25 Ιουλίου, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας, οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για πραξικόπημα.
Ωστόσο, πολλοί έχουν διαφορετική άποψη.
Ένας απ΄ αυτούς είναι ο Αμπντελχαμίντ Ριάχι, πωλητής στο επάγγελμα, που λέει: «Τα πράγματα πάνε καλύτερα. Ο Κάις Σαϊέντ είναι πολύ καλός, μαζεύει όλους τους κλέφτες».
«Οι κλέφτες» στους οποίους αναφέρεται ο Αμπντελχαμίντ είναι μέλη της πολιτικής ελίτ της Τυνησίας, των οποίων η εικόνα έχει αμαυρωθεί μετά από χρόνια αδράνειας και κακής διαχείρισης.
Ο δικηγόρος Άμπντεν Νάσερ έγινε ένα από τα σύμβολα της «Επανάσταση του Γιασεμιού» στην Τυνησία, από την οποία γεννήθηκε ένα λαϊκό κίνημα που άλλαξε το πρόσωπο σε μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου.
Τη νύχτα που ο πρώην πρόεδρος της Τυνησίας Μπεν Αλί έφυγε από τη χώρα, ο Άμπντεν Νάσερ ήταν ο πρώτος που αψήφησε την απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε ο στρατός για να πανηγυρίσει.
Ο Άμπντεν Νάσερ σημειώνει: «Θυμάμαι τα πάντα. Θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες και το αίσθημα της νίκης. Με συνέλαβαν δύο φορές. Με χτύπησαν οι αστυνομικοί του Μπεν Αλί. Αλλά δεν τα παράτησα ποτέ. Αντιστάθηκα- από τότε που ήμουν 18 ετών μέχρι να φύγει ο Μπεν Αλί, δεν εγκατέλειψα ποτέ την αντίσταση και τον αγώνα».
Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν συμβεί πολλά. Το νόμισμα της Τυνησίας, το δηνάριο, έχασε το 50% της αξίας του. Και η ζωή έγινε πολύ δύσκολη. Ο αντίκτυπος της πανδημίας του κορωνοϊού οδήγησε τους Τυνήσιους στα άκρα. Ζήτησαν δραστική αλλαγή, αλλά οι προκλήσεις παραμένουν.
Ο πολιτικός αναλυτής Ταχάρ Αμπντεσαλέμ εξηγεί: «Ο Πρόεδρος Κάις Σαϊέντ λέει ότι δεν έχει δικτατορικές βλέψεις. Επιμένει ότι θα σεβαστεί τις ελευθερίες και τα δικαιώματα και ότι θα εργαστεί για να διασφαλίσει την ευημερία των ανθρώπων. Αλλά αυτό πρέ πει να μεταφραστεί σε δημόσια πολιτική και εκεί έχουμε πρόβλημ α, γιατί η δημόσια πολιτική εξαρτάται από τους θεσμούς, κυρίως για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές, δημοσιονομικές, υγειονομικές και κοινωνικές επείγουσες ανάγκες. Απαιτούν μια ισχυρή κυβέρνηση που δεν υπάρχει ακόμα».
Η επανάσταση του 2011, η πρώτη της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης, είχε οδηγήσει την Τυνησία στον δρόμο του εκδημοκρατισμού, που συνεχίστηκε παρά τις πολλές προκλήσεις.
Ωστόσο, μετά από μήνες πολιτικού αδιεξόδου και την κορύφωση της πανδημίας, η χώρα πρέπει να αποδείξει τώρα ότι μπορεί να διδαχθεί από το παρελθόν και να χτίσει ένα ισχυρότερο μέλλον.