Το ιδιαίτερο κρασί που παράγεται από σταφύλια καλλιεργημένα στην ηφαιστειακή γη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜεταξύ 1730 και 1736, το ισπανικό νησί Λανθαρότε, ένα από τα επτά του συμπλέγματος των Κανάριων νησιών, καλύφθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από λάβα και μετατράπηκε σε έναν άγονο τόπο με μαυρισμένη γη.
Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πριν σχεδόν τρεις αιώνες πως προοδευτικά το έδαφος θα αποκτούσε τα ιδανικά χαρακτηριστικά για την καλλιέργια αμπελιών. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
«Οι πρόγονοί μας έσκαψαν βαθειά στην τέφρα για να φτάσουν εύφορο έδαφος και να φυτέψουν τα αμπέλια μας», λέει ο Βικτόρ Ντιάζ, πρόεδρος του οινικού συνεταιρισμού Λανθαρότε.
Τα «αμπέλια του αδυνάτου», όπως αποκαλούνται που παράγουν το κρασί Λανθαρότε που αποτελεί ονομασία προέλευσης.
Φέτος, αναμένεται να τρυγηθεί περίπου ενάμιση τόνος σταφυλιών. Το 60% είναι της γηγενούς ποικιλίας Μαλβάζια.
«Όλα γίνονται χωρίς μηχανήματα. Σκάβεις βαθειά, ανεβαίνεις, κατεβαίνεις. Είναι αρκετά δύσκολο», περιγράφει ο Φρανσίσκο Γκαρσία Ρέγιες, οινοπαραγωγός.
Η διάταξη των αμπελώνων έχει κι αυτή την ιδιαιτερότητά της. Τα αμπέλια φυτεύονται σε σε μεγάλους κύκλους διαμέτρου έξι μέτρων και σε βάθος τουλάχιστον τριών. Η θερμοκρασία που αναπτύσσεται στο ηφαιστειακό έδαφος ανεβάζει τα ζάκχαρα των σταφυλιών.
Άλλες ποικιλίες σταφυλιών που καλλιεργούνται είναι η Μπρεβάλ, η Μοσχατέλα, το Πέδρο Χιμένεθ, το λευκό Λιστάν και η Ντιέγο, ενώ από κόκκινες κυριαρχούν, η ερυθρή Λιστάν και η Νεγραμόλ.
Στα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά, η μεταλλικότητα και τα ορυκτά αρώματα, η λάβα και η ηφαιστειακή γη, επιβεβαιώνουν περίτρανα τη σφραγίδα που επιβάλλει το τερουάρ στη γεύση ενός κρασιού. Η ονομασία δικαιολογεί ξηρά, ημίξηρα, αλλά και εξαιρετικά γλυκά κρασιά, τα περισσότερα από αυτά αρωματικά, καθώς παράγονται από αρωματικές ποικιλίες.