Ποια τα οικιστικά σχέδια - Τι ζητούν οι κάτοικοι
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑγώνα για τη διάσωση της λίμνης Μπάλατον δίνουν οργανώσεις, φορείς και πολίτες που αγαπούν τον σημαντικό υδροβιότοπο της Ουγγαρίας.
Αντιδρούν στα σχέδια οικοδόμησης οικιστικών μονάδων, τουριστικών καταλυμμάτων και χώρων διασκέδασης στην χερσόνησο Τιχάνι που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Τμήμα των εκτάσεων που πρόκειται να οικοδομηθούν έχουν πωληθεί εδώ και χρόνια σε ιδιώτες.
Η Εύα Τσάκι-Μαρόνιακ, κάτοικος της περιοχής, σημειώνει πως «η χερσόνησος θα χαθεί αν συμβεί αυτό. Έχουν ήδη χτιστεί κάποιες εγκαταστάσεις στις λίμνη Μπάλατον αλλά η Τίχανι είναι μία και δεν είναι μόνο για μας τους ντόπιους αλλά μια κοσμηματοθήκη για ολόκληρη τη χώρα».
Το Σάββατο διοργανώθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας με περίπου τριακόσιους συμμετέχοντας κατά των αναπτυξιακών σχεδίων για την περιοχή. Ζητούν Τιχάνι να μην μετατραπεί σε άλλο ένα τουριστικό θέρετρο.
Ο Γκιόργκι Μολνάρ, πρόεδρος της λιμενικής της λίμνης αναφέρει πως «υπάρχουν σχέδια για διπλασιασμό του πληθυσμού με την οικοδόμηση κατοικιών. Δεν θέλουμε να δούμε τι επιπτώσεις θα έχει στο περιβάλλον, στις μεταφορές, στις υποδομές. Δεν καταλαβαίνουμε τι θα γίνει».
Ο δήμαρχος του Τιχάνι, Ίμρε Τοσόκι, υποστηρίζει πως δεν υπάρχουν αρκετές εκτάσεις για τέτοιου είδους σχέδια: «η περιοχή έχει χαρακτηριστεί τουριστική εδώ και τριάντα χρόνια. Η χερσόνησος Τιχάνι είναι εθνικό πάρκο και δεν είναι δυνατόν να χτίζει κανείς όπου θέλει».
Οι κάτοικοι της περιοχής φοβούνται πως ο οικισμός τους θα έχει την τύχη και άλλων παραλίμνιων περιοχών όπου χτίστηκαν κατοικίες κοντά στην ακτή και πως η πρόσβαση στο νερό θα γίνει από δύσκολη έως αδύνατη.
Το οικιστικό πάρκο πίσω μου με τα τεράστια κτίρια και τους μη εγγενείς φοίνικες στις όχθες της λίμνης Μπάλατον είναι μόνο μία από αυτές τις ιδιοκτησίες που πυροδοτούν τεράστιες συζητήσεις και εκνευρισμό. Σύμφωνα με πολλούς, ο αυξανόμενος αριθμός τσιμεντένιων επιφανειών και κατοικιών στις όχθες της λίμνης αποστερούν από τη λίμνη Μπάλατον τον χαρακτήρα της.
Οι ντόπιοι ζητούν δυο χρόνια περιθώριο για να γίνουν διαπραγματεύσεις ώστε να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση και να διασωθεί ο φυσικός πλούτος της λίμνης.