Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
Σ’ αυτή την εκπομπή Interview, είναι μαζί μας η Ανζελίκ Κίντζο. Είμαστε στην τελετή έναρξης της Expo 2020. Είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και την Ασία. Ποια είναι η σημασία της;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑνζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
Ήταν η σωστή στιγμή να γίνει εδώ. Οι αφρικανικές χώρες και η Μέση Ανατολή είχαν προσχεδιάσει αυτή τη διοργάνωση. Το ότι όλες οι αφρικανικές χώρες βρίσκονται εδώ είναι η αρχή μιας νέας εποχής, διότι η Αφρική είναι σε κίνηση, σε άνοδο. Συμβαίνουν πολλά πράγματα στην ήπειρο. Είμαι χαρούμενη που βλέπω ότι αυτή η Expo το λαμβάνει υπόψη και παρακολουθεί τον κόσμο που αναπτύσσεται.
Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
Ένα από τα θέματα της Expo είναι να φέρει τον κόσμο κοντά, να υπάρξει συνεργασία. Τι σημαίνει αυτό για σας αλλά και για την Αφρική;
Ανζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑυτοί που συνεργάζονται το κάνουν πετυχημένα, από τότε που ξεκίνησα να τραγουδώ. Προσπαθώ να δημιουργώ πολιτιστικές γέφυρες μέσω της μουσικής μου, μέσω των συνεργασιών διότι πάντα από παιδί αισθανόμουν ότι αν δεν γνωρίζεις κάτι, κάνεις πάντα λάθη. Όταν όμως γνωρίζεις το θέμα και μιλάς, οτιδήποτε κι αν κάνεις, το βλέπεις διαφορετικά. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έχω αντιληφθεί ότι δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, γιατί όλους μας, μας έχει κάνει μια μάνα και ένας πατέρας. Δεν παίζει ρόλο το χρώμα του δέρματός μας. Οι ανάγκες και τα όνειρα που έχουμε για τα παιδιά μας είναι τα ίδια τελικά. Δεν έχουν γλώσσα, χρώμα, εθνικότητα. Για μένα, η μουσική μου είναι αυτή που είναι. Πρέπει να συνδέσουμε τον κόσμο και τα μυαλά μας στο μέλλον. Πρέπει να το λάβουμε υπόψη ώστε να φερόμαστε σε όλους ισότιμα. Να μην κρίνουμε και να μην θέτουμε την οικονομική κατάσταση κάποιου πάνω από το μυαλό και τη δημιουργικότητά του.
Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
192 χώρες συμμετέχουν σ’ αυτή την Expo στο Ντουμπάι. Τώρα περισσότερο από ποτέ, την έχουμε ανάγκη, μετά τα γεγονότα που βίωσε η υφήλιος την τελευταία διετία.
Ανζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
Νομίζω ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αντιληφθήκαμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας. Χρειάστηκε να εμφανιστεί ένας ιός για να μας θυμίσει τι είναι καλό και το κοινό μας μέλλον, ότι πρέπει να ζήσουμε όλοι μαζί. Δεν παίζει ρόλο ο τόπος που ζούμε, καθώς είμαστε συνδεδεμένοι. Αντιληφθήκαμε ότι μαζί είμαστε πιο δυνατοί. Όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα βασικά μας προβλήματα. Σήμερα, η κλιματική αλλαγή μας χτυπά την πόρτα. Είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι πλέον οι φτωχές χώρες που βιώνουν τις συνέπειές της, για τις οποίες κανείς δεν θέλει να μιλήσει και να διαχειριστεί. Τώρα αφορά τους πάντες. Επηρεάζει την Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη συνολικά. Και βρισκόμαστε μόλις στην αρχή.
Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
Ένα άλλο ζήτημα που υποστηρίζετε με πάθος είναι η εκπαίδευση των γυναικών και των κοριτσιών. Γιατί είναι τόσο σημαντικό για σας και τι άλλο πρέπει να γίνει;
Ανζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
Αφού έγινα πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNICEF, το 2002, το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο τίτλος. Και δήλωσα συγκεκριμένα ότι δεν είμαι καλή στα λόγια, στο να ανταλλάσσω χειραψίες με πολιτικούς, γιατί λέω αυτά που πιστεύω και μπαίνω σε μπελάδες. Με ρώτησαν λοιπόν: Τι θέλεις να κάνεις; Τους απάντησα: Ν’ ασχοληθώ με τη γυναικεία χειραφέτηση, την εκπαίδευση των νεαρών κοριτσιών και των παιδιών. Και όταν ξεκινήσαμε, συνειδητοποίησα από το πρώτο ταξίδι που έκανα στην Τανζανία, ότι οι γυναίκες παντού στην Αφρική είναι αυτές που κρατούν όρθια την κοινωνία. Λέω πάντα ότι οι γυναίκες της Αφρικής είναι η ραχοκοκαλιά της ηπείρου. Αυτό ισχύει παντού. Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις γυναίκες; Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού και να θεωρούμε ότι αυτό το σχήμα θα λειτουργήσει. Κατάλαβα ότι το να προσφέρουμε χειραφέτηση στα νέα κορίτσια μέσω της εκπαίδευσης, μερικές φορές δεν είναι αυτό που έχουν ανάγκη. Αυτό που χρειάζονται είναι να τους δώσουν δάνεια για να στήσουν τις δουλειές τους. Βλέπεις τα αποτελέσματα μέσα σε τρεις μήνες. Δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Η ζωή τους είναι καλύτερη. Αρχίζουν να αποταμιεύουν για το σχολείο των παιδιών τους, για τα παιδιά που θα κάνουν στο μέλλον. Για την οικογένεια και την κοινότητά τους. Αντιμετωπίζουμε έτσι το πρόβλημα της φτώχειας αλλά και την πλειοψηφία των θεμάτων που συζητάμε.
Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈχετε μια εξαιρετική καριέρα. Η μουσική είναι η μεγάλη σας αγάπη. Έχετε κερδίσει πολλά βραβεία και Γκράμι. Τι σημαίνουν για σας;
Ανζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
Είναι ευθύνη. Σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψω πιο σκληρά. Ότι βρίσκομαι ίσως στον σωστό δρόμο, αξιοποιώντας τη φωνή μου για το καλό της ανθρωπότητας. Κάθομαι εδώ και κάθε μέρος του σώματός μου είναι παντού, γιατί όπως λέω πάντα, αν κάποιος υποφέρει κάπου στον κόσμο, τότε υποφέρω κι εγώ. Εάν ο κόσμος δεν έχει να φάει, αν παιδιά πέφτουν για ύπνο, χωρίς να έχουν φάει, είναι ντροπή για όλους. Υπάρχει αρκετή τροφή στον πλανήτη για να θρέψουμε όλους τους ανθρώπους. Σπαταλάμε τόσο πολύ φαγητό, που θα έπρεπε να ντρεπόμασταν για το γεγονός, ότι αυτή την στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έφαγαν τίποτε σήμερα. Αυτά τα πράγματα με απασχολούν μόνιμα, γιατί ξέρω ότι έχουμε λύσεις. Ξέρουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Εδώ είμαστε, για να επικοινωνήσουμε και να συνθέσουμε το μέλλον. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, δεν μπορούμε να συνθέσουμε το μέλλον, αν τα παιδιά μας είναι άρρωστα. Δεν πρέπει να πηγαίνει κανένα παιδί στο σχολείο με άδειο στομάχι και να μην το καταλαβαίνουμε. Υπάρχουν κάποια απλά πράγματα που δεν έχουμε καταφέρει να τους προσφέρουμε.
Τζέιν Γουίδερσπουν, Euronews:
Είπατε ότι χρησιμοποιείτε τη μουσική σας για να φτιάχνετε πολιτιστικές γέφυρες. Γιατί οι τέχνες και η μουσική αφορούν όλο τον κόσμο και είναι σημαντικές για την κοινωνία;
Ανζελίκ Κίντζο, Τραγουδίστρια:
Ας πάμε πίσω στην αρχή της πανδημίας. Τι συνέβη; Ο κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια, άρχισε να τραγουδά για να ενθαρρύνει το νοσηλευτικό προσωπικό. Γιατί η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Έχω βρεθεί να δουλεύω σε ορχήστρα, όπου ούτε δύο άτομα δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Και από την στιγμή που αφήσαμε στην άκρη τις λέξεις και πιάσαμε τη μουσική, μιλούσαμε όλοι την ίδια γλώσσα. Δεν υπάρχει ανθρωπότητα, χωρίς μουσική. Γιατί πριν αρχίσουμε να μιλάμε, αυτοί που ήταν εδώ πριν από εμάς, πριν τους homosapiens όπως αποκαλούμαστε εμείς που είμαστε εδώ, τα κατάφεραν μέσα από την προσαρμογή στο περιβάλλον. Η φύση τους προσέφερε τροφή. Ο θόρυβος τους προσέφερε την αίσθηση της μουσικής και των λέξεων. Η μουσική είναι λοιπόν κάτι πολύτιμο που έχουμε όλοι.
