Πέθανε η σπουδαία Ιταλίδα σκηνοθέτις Λίνα Βερτμίλερ

Πέθανε η σπουδαία Ιταλίδα σκηνοθέτις Λίνα Βερτμίλερ
Πνευματικά Δικαιώματα Mark Von Holden/2019 Invision
Από euronews with wikipedia
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Έγινε κυρίως γνωστή για την δουλειά της στον κινηματογράφο, αλλά έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέατρο και την τηλεόραση.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών η ιταλίδα σκηνοθέτις και σεναριογράφος Λίνα Βερτμίλερ.

Η Αρκάντζελα Φελίτσε Ασούντα Βερτμίλερ φον Ελγκ Εσπανιόλ φον Μπραουάιχ, γνωστή ως Λίνα Βερτμίλερ έγινε κυρίως γνωστή για την δουλειά της στον κινηματογράφο, αλλά έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέατρο και την τηλεόραση. Οι ταινίες της χαρακτηρίζονται από μακροσκελείς τίτλους,[1] πολιτικό περιεχόμενο, χιουμοριστικά στοιχεία και έντονο ερωτισμό.

Η Βερτμίλερ αναδείχθηκε ως μία από τις πλέον καταξιωμένες και αμφιλεγόμενες σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1970, αλλά η επιτυχία της περιορίστηκε στην περίοδο αυτή. Το 1972 ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία Μίμης ο σιδεράς (1972) και το 1976 έγινε η πρώτη γυναίκα που απέσπασε υποψηφιότητα Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές (1975). Άλλες σημαντικές ταινίες της είναι οι Ιστορία έρωτα και αναρχίας (1973) και Η κυρία και ο ναύτης (1974). Το 2019 έλαβε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο της προσφοράς της στον χώρο του κινηματογράφου.

Η Βερτμίλερ γεννήθηκε το 1928 στην Ρώμη. Οι γονείς της ήταν οι Φεντερίκο Βερτμίλερ, δικηγόρος στο επάγγελμα, και Μαρία Σανταμαρία-Μαουρίτσιο. Η Βερτμίλερ έχει καταγωγή από την Ελβετία, καθώς, στις αρχές του 19ου αιώνα, ένας πρόγονος από τη μεριά του πατέρα της είχε εγκαταλείψει τη χώρα και είχε εγκατασταθεί στη Νάπολη μετά τη φόνευση του αντιπάλου του σε μονομαχία.

Η Βερτμίλερ ήταν ιδιαίτερα αντιδραστική σαν έφηβη, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από τουλάχιστον δεκαπέντε καθολικά σχολεία. Στα μαθητικά της χρόνια γνώρισε την Φλόρα Καραμπέλα, μετέπειτα ηθοποιό και σύζυγο του Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Σύμφωνα με την ίδια, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πατέρας της προστάτευε παρτιζάνους και έκρυβε μια οικογένεια Εβραίων στο σπίτι του.

Chris Pizzello/Invision via AP
Από την απονομή του Τιμητικού Όσκαρ το 2019Chris Pizzello/Invision via AP

Το 1951, η Βερτμίλερ αποφοίτησε από την Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Σίλβιο Ντ' Αμίκο.

Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Βερτμίλερ εργάστηκε στο θέατρο σαν ηθοποιός, αναλαμβάνοντας επίσης την σκηνοθεσία και τη συγγραφή. Ασχολήθηκε επίσης με το κουκλοθέατρο, διασκευάζοντας έργα του Φραντς Κάφκα και άλλων συγγραφέων. Κατά την περίοδο αυτή γνώρισε τον Τζιανκάρλο Τζιανίνι, ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε αργότερα σε πολλές από τις ταινίες της. Η πορεία της Βερτμίλερ στον κινηματογράφο ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθετών. Μεταξύ αυτών ήταν ο Φεντερίκο Φελίνι, με τον οποίο συνεργάστηκε στο περίφημο 8½ (1963). Ανέπτυξαν μια πολυετή φιλία και, σύμφωνα με την ίδια, η επαφή της με τον Φελίνι κατέστη καθοριστικής σημασίας για την ενασχόλησή της με τον κινηματογράφο: «Τότε γνώρισα τον Φελίνι... και από τότε άλλαξαν όλα. Είδα έναν τρόπο να κάνεις ταινίες, που έμεινε μέσα μου για πάντα».

Το 1963 προβλήθηκε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, I basilischi, που απεικονίζει την ληθαργική ζωή της νεολαίας σε μια μικρή πόλη της Νοτίου Ιταλίας. Με την ταινία αυτή, η Βερτμίλερ έγινε δεκτή από τους Ιταλούς κριτικούς ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ιταλικού κινηματογράφου. Ακολούθησε η πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση, η κωμική σειρά Il giornalino di Gian Burrasca (1964-1965). Τα επόμενα χρόνια, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε και έγραψε τρεις ταινίες, ενώ συνέχισε να δημιουργεί για το θέατρο, συχνά σε συνεργασία με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και τον άντρα της, Ενρίκο Γιομπ. Ασχολήθηκε επίσης με το ραδιόφωνο.

Με τη σύμπραξη του Τζιανκάρλο Τζιανίνι, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής ταινιών Liberty Films.Στην πέμπτη της ταινία, Μίμης ο σιδεράς (1972), ο Τζιανίνι υποδύεται έναν εργάτη από τη Σικελία, ο οποίος βρίσκεται μπλεγμένος με την Μαφία. Η ταινία εδραίωσε την Βερτμίλερ σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς τέθηκε σε υποψηφιότητα για τον Χρυσό Φοίνικα και είχε αξιοσημείωτη επιτυχία στους αμερικανικούς κινηματογράφους.

ASSOCIATED PRESS/AP1973
Ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι με τη σύζυγο του στο Φεστιβάλ Καννών του 1973ASSOCIATED PRESS/AP1973

Ακολούθησε η Ιστορία έρωτα και αναρχίας (1973), που διηγείται το εγχείρημα ενός αναρχικού να δολοφονήσει, με την βοήθεια μία πόρνης, τον Μπενίτο Μουσολίνι. Η ταινία προτάθηκε για τον Χρυσό Φοίνικα και ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι απέσπασε το Βραβείο Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Καννών.

AP/AP
Στα αριστερά η Βερτμίλερ το 1993 και δεξιά σε φωτογραφία του 1978AP/AP

Το 1974 προβλήθηκαν δύο ταινίες της Βερτμίλερ, με προεξέχουσα την Η κυρία και ο ναύτης, μια κωμωδία στην οποία ένας φτωχός ναύτης και μια υπεροπτική πλούσια κυρία ναυαγούν σε ένα μικρό νησί. Η ταινία, παρότι έλαβε καλές κριτικές, προκάλεσε αντιδράσεις για υποτιθέμενο μισογυνιστικό περιεχόμενο.

Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές (1975) είναι η διασημότερη ταινία της Βερτμίλερ. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να επιβιώσει εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αρχικά πολεμώντας για την Φασιστική Ιταλία και αργότερα ως αιχμάλωτος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η ταινία αυτή είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και έλαβε υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για την Βερτμίλερ, Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Τζιανίνι και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.  Έτσι, η Βερτμίλερ έγινε η πρώτη γυναίκα που προτείνεται για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Πάντως, υπήρξαν πολλές αρνητικές κριτικές, κυρίως αναφορικά με μισογυνιστικές απόψεις και την ανακριβή απεικόνιση των συνθηκών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Anonymous/1978 AP
Η Λίνα Βερτμίλερ στα δεξιά, η Κάντις Μπέργκεν και ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι στην πρεμιέρα της ταινίας "The End of the World in Our Usual Bed in a Night Full of Rain"Anonymous/1978 AP

Η επιτυχία των τελευταίων αυτών ταινιών ώθησε την Warner Bros. να προσφέρει στην Βερτμίλερ ένα συμβόλαιο για τέσσερις ταινίες στην αγγλική γλώσσα. Η Μια νύχτα γεμάτη βροχή (1978) "The End of the World in Our Usual Bed in a Night Full of Rain", ήταν υποψήφια για την Χρυσή Άρκτο στο Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου, αλλά δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, με αποτέλεσμα η Warner Bros. να διακόψει το συμβόλαιο. Γενικά οι επόμενες ταινίες της Βερτμίλερ δεν γνώρισαν την επιτυχία των προηγούμενων εγχειρημάτων της, με μοναδική εξαίρεση την Καμόρα (1986), που προτάθηκε για Χρυσή Άρκτο και απέσπασε τρία Βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο και τέσσερα Βραβεία Νάστρο ντ' Αρτζέντο. Παράλληλα, συνέχισε να κάνει δουλειές στο θέατρο, όπως η παραγωγή της Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ, το 1986, η οποία έλαβε πολύ καλές κριτικές.

Τις δεκαετίες του 1990 και 2000, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε και έγραψε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες, όπως η Sabato, domenica e lunedì (1990), με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν, η οποία προτάθηκε για Χρυσό Χιούγκο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου.Τα τελευταία χρόνια, η Βερτμίλερ ασχολήθηκε κυρίως με την τηλεόραση και το θέατρο. Η πιο πρόσφατη ταινία της είναι η Roma, Napoli, Venezia... in un crescendo rossiniano , ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τον Τζοακίνο Ροσίνι.

Η συνεργασία της Βερτμίλερ με τον Φελίνι επηρέασε σημαντικά το κινηματογραφικό στιλ της, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «φαντασμαγορικό, ερωτικό, κομικό, τραγικό, προβοκατόρικο».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ιταλία: Το τελευταίο αντίο στη Λίνα Βερτμίλερ

Ιταλία: Εορτασμοί για την επέτειο ενοποίησης

Κενυάτικη υπόθεση ο Μαραθώνιος της Ρώμης με ρεκόρ διαδρομής στους άνδρες