Τα διακυβεύματα και τα στοιχεία που καθιστούν τις εκλογές για την αντικατάσταση του Σέρτζιο Ματαρέλα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι ιταλικές προεδρικές εκλογές αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες για περισσότερους από έναν λόγους.
Όμως κανείς εξ αυτών δεν συγκρίνεται με την υποψηφιότητα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Έχοντας ηγηθεί τεσσάρων κυβερνήσεων και έπειτα από αρκετές εμπλοκές με τη Δικαιοσύνη, ο Καβαλιέρε επέστρεψε στη κεντρική πολιτική κονίστρα. Οι πιθανότητες εκλογής του δεν είναι πολλές, αλλά το ερώτημα είναι αν η πολιτική τον χρειάζεται.
Κάναμε ακριβώς αυτήν την ερώτηση στον πρύτανη της Σχολής Διακυβέρνησης Luiss Τζιοβάνι Ορσίνα: «Η συνεχής παρουσία του Μπερλουσκόνι δεν σημαίνει τίποτα καλό για την ιταλική πολιτική σκηνή. Με άλλα λόγια, σημαίνει ότι η πολιτική δεν είναι ικανή να ανανεωθεί και δείχνει ότι είναι εντελώς αποδομημένη. Οι θεσμοί σε αυτή τη χώρα δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν μια νέα τάξη πολιτικών ηγετών. Ο Μπερλουσκόνι θέλει να τελειώσει την πολιτική του καριέρα με ένα τεράστιο χειροκρότημα, έχοντας όλη τη χώρα δίπλα του να αναγνωρίζει τη σημαντικότητά του και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το κάνει αυτό από το να εκλεγεί πρόεδρος».
Επιπλέον, σε αντίθεση με προηγούμενες εκλογές, φέτος φαίνεται πως διακυβεύονται πολλά. Σύμφωνα με τον καθηγητή Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου της Περούτζια Φραντσέσκο Κλεμέντι, «αυτή τη φορά θα μάθουμε ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός και ποιος θα κληθεί να υλοποιήσει το NEXT GENERATION EU. Όμως αυτές οι εκλογές θα αφορούν τη διασφάλιση ότι η χώρα βγαίνει σύντομα από την πανδημία. Επίσης έχουν να κάνουν και με μια συνολική αναδιοργάνωση των πολιτικών κομμάτων εν όψει των εκλογών του 2023. Υπάρχει κι άλλη μια πτυχή που διαφοροποιεί αυτές τις εκλογές από τις προηγούμενες. Αυτή τη φορά θα υπάρξει αντίκτυπος στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ό,τι αποφασιστεί στη Ρώμη θα έχει αντίκτυπο στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Λονδίνο».
Η αξιοπιστία και το διεθνές κύρος του Μάριο Ντράγκι τον καθιστούν έναν υποψήφιο ιδιαιτέρου ειδικού βάρους. Αν εκλεγεί πρόεδρος, η αντικατάστασή του αποτελεί μια υπαρκτή πολιτική πρόκληση.
«Δεδομένου του τι συνέβη, θεωρώ ότι είναι πολύ πιθανό ο Ντράγκι να αναγκαστεί να παραμείνει στο πόστο του και θα είναι ευκολότερο να συμφωνήσουν σε έναν νέο πρόεδρο από το να βρουν τον "Ντράγκι Νο. 2" για να αντικαστήσει τον "Ντράγκι Νο. 1"», εκτιμά ο Κλεμέντι.
Τόσο πολύ έχει ταυτιστεί η Ιταλία με την πολιτική αστάθεια που ο κατακερματισμός της πολιτικής σκηνής καθιερώθηκε να ονομάζεται «ιταλοποίηση». Ένα χρόνο πριν τις βουλευτικές εκλογές, αναδύεται ο φόβος μιας νέας κυβερνητικής κρίσης που κατά τον Ορσίνα δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό: «Δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε μια κυβερνητική κρίση ούτε οι πρόωρες εκλογές. Είμαι μεταξύ αυτών που πιστεύουν ότι οι πρόωρες κάλπες δεν θα ήταν και τόσο καταστροφικές. Δεν θα τις απέκλεια, αν και είναι ένα όχι και τόσο πιθανό σενάριο. Η Ιταλία πάντα υπήρξε ασταθής ως προς αυτό, όμως μπορεί να διαχειριστεί την αστάθειά της. Πάντα βρίσκει μια λύση στο τέλος, πάντα έτσι έκανε».
Σε κάθε περίπτωση ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης του Σέρτζιο Ματαρέλα, η προεκλογική περίοδος θα κλιμακωθεί σύντομα, ενδεχομένως θέτοντας σε κίνδυνο την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη αργοπορήσει. Μεταρρυθμίσεις που η χώρα χρειάζεται για να λάβει ευρωπαϊκή βοήθεια και να σώσει την οικονομία της.