Το 2015 ο σοσιαλιστής Αντόνιο Κόστα κατέλαβε την εξουσία με μια απροσδόκητη συμμαχία με το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Αριστερό Μπλοκ. Αυτή ήταν η αρχή ενός πρωτόγνωρου πολιτικού πειράματος στη χώρα. Έγινε γνωστό ως ζεριγκόνσα (κατασκευή)
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜετά από χρόνια λιτότητας, η κατάσταση στην Πορτογαλία άλλαξε. Το 2015, η κεντροδεξιά κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές. Ήταν όμως ο σοσιαλιστής Αντόνιο Κόστα που κατέλαβε την εξουσία με μια απροσδόκητη συμμαχία με το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Αριστερό Μπλοκ. Αυτή ήταν η αρχή ενός πρωτόγνωρου πολιτικού πειράματος στη χώρα. Έγινε γνωστό ως «geringonça» (κατασκευή), μια λέξη που ορίζει έναν ασυνήθιστο μηχανισμό, που αποτελείται από διαφορετικά μέρη, που κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί.
Δεν άργησε η ευρωπαϊκή αριστερά να επικεντρωθεί στο παράδειγμα της Πορτογαλίας. Πολιτικοί από την Ολλανδία και τη Γαλλία ήρθαν για να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας αυτού του σχηματισμού.
Η Μάρσια Γκαλράο και η Ρίτα Τάβαρες έγραψαν ένα βιβλίο για τη γέννηση αυτής της συμμαχίας. Η Μάρσια Γκαλράο αναφέρει: _«_Η αριστερά στην Ευρώπη κινδύνευε, δεν μπορούσε να κυβερνήσει σχεδόν σε καμία χώρα. Η Ισπανία ήταν σε διαδοχικές εκλογές για να προσπαθήσει να καταλήξει σε κάποια συμφωνία. Δεν ήταν δυνατό να επαναληφθεί αυτή η εμπειρία σε αυτές τις χώρες. Ένας ακόμη λόγος ήταν ότι τα λαϊκιστικά κόμματα σε αυτές οι χώρες είναι ήδη πολύ πιο εδραιωμένα».
Η Ρίτα Τάβαρες συμπληρώνει: _«_Αυτό που λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ αυτών των αριστερών κομμάτων, που μέχρι τότε δεν είχαν κατανοήσει ποτέ το ένα το άλλο, ήταν η ανάγκη να κρατηθεί η δεξιά μακριά από την εξουσία. Όλα τα κόμματα που ήταν μέρος της "geringonça" επισημαίνουν ότι αυτές οι συνθήκες εμφανίζονται σχεδόν μια φορά στη ζωή. Είναι απίθανο να επαναληφθούν».
Ο Γιέργκ ήρθε από την Αυστρία για να κάνει τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Πορτογαλία. Δεν έφυγε ξανά ποτέ. Αλλά δεν ξεχνά ότι η χώρα καταγωγής του γνωρίζει πολύ καλά πώς είναι να έχεις κυβερνήσεις με πολύ διαφορετική πολιτική απόχρωση: «Νομίζω ότι η ανάγκη διαπραγμάτευσης κάθε απόφασης και η λήψη αποφάσεων από κοινού είναι αρκετά δημοκρατικές διαδικασίες. Μπορεί να είναι λίγο ουτοπικό, αλλά νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη για να ξανασκεφτούμε πώς τα εκλογικά αποτελέσματα βγάζουν μια κυβέρνηση σε μια δημοκρατική χώρα».
Το πολιτικό ειδύλλιο κράτησε 6 χρόνια, αλλά στη συνέχεια προέκυψαν κάποια προβλήματα που τελικά οδήγησαν στο τέλος της συμμαχίας.
Μια ψηφοφόρος υποστηρίζει: «Σε μια τέτοια στιγμή, οι εκλογές είναι πάντα κάτι κακό. Το χειρότερο για μένα είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
Ένας ψηφοφόρος τονίζει: _«Νομίζω ότι είναι λογικό. Όσο περισσότερα κόμματα είναι στην εξίσωση, τόσο περισσότεροι άνθρωποι εκπροσωπούνται, δεδομένου ότι ο καθένας από εμάς έχει την ψήφο του και οι ψήφοι κατανέμονται στα υπάρχοντα κόμματα», ενώ ένας άλλος υπογραμμίζει με χιούμορ: «_Οι Γερμανοί έχουν ήδη αντιγράψει αυτή τη συμμαχία. Απλώς δεν τους πουλήσαμε τα δικαιώματα. Αυτό είναι εθνικό μας χαρακτηριστικό. Έχουμε αυτό το ελάττωμα».