Η πολιορκία των ουκρανικών πόλεων συνεχίζεται και ο αριθμός των νεκρών, των προσφύγων και των εκτοπισμένων συνεχίζεται. Ένα μήνα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η διέξοδος από τη σύρραξη δεν είναι καν θολή - δεν φαίνεται καθόλου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΉταν 24 Φεβρουαρίου, όταν ο ανατριχιαστικός ήχος του αντιαεροπορικού συναγερμού ακούστηκε ξανά στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ένα μήνα μετά, ερείπια, βομβαρδισμοί και στήλες καπνού συνθέτουν το σκηνικό.
Η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία ξεκινούσε πριν ένα μήνα με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες να εισβάλουν από τα βόρεια, τα ανατολικά και τα νότια. Σε λίγες ώρες, το Τσερνόμπιλ βρισκόταν υπό ρωσικό έλεγχο, ενώ στην Ουκρανία κηρυσσόταν γενική επιστράτευση.
Τις επόμενες ημέρες, η Δύση ανακοινώνει όσα είχε προαναγγείλλει. Μια πρωτοφανής δέσμη κυρώσεων τέθηκε σε ισχύ, αποσυνδέοντας ουσιαστικά τη Ρωσία από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενώ ο Πούτιν έθεσε σε υψηλή ετοιμότητα τα πυρηνικά του.
Η ουκρανική αντίσταση εμφανίζεται απροσδόκητα σκληρή. Ο Ζελένσκι αρνήθηκε την προσφορά για απομάκρυνσή του και βγήκε στο προσκήνιο από τη μια εμψυχώνοντας τους πολίτες μέσω των soial media και από την άλλη ζητώντας τη συνδρομή της διεθνούς κοινότητας.
Στα ανατολικά και τα νότια τα ρωσικά στρατεύματα προήλασαν και η πρώτη μεγάλη πόλη που πέρασε στον έλεγχό τους στις 2 Μαρτίου ήταν η Χερσώνα, ο πληθυσμός της οποίας δεν έχανε ευκαιρία να δείξει την αποστροφή του προς τους κατακτητές.
Δύο ημέρες μετά κι έπειτα από σφοδρές μάχες, τα ρωσικά στρατεύματα πήραν τον έλεγχο του μεγαλύτερου πυρηνικού εργοστασίου στην Ευρώπη, εκείνου της Ζαπορίζια, εντείνοντας την ανησυχία της διεθνούς κοινότητας.
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων γυναίκες και παιδιά, εγκαταλείπουν τη χώρα με προορισμό ως επί το πλείστον την Πολωνία.
Όμως γρήγορα η εισβολή βάλτωσε. Τα σχέδια δεν προχωρούν και η ενόχληση των Ρώσων είναι ορατή ακόμη κι απ' το διάστημα. Σε δορυφορικές εικόνες εμφανίζεται ένα τεράστιο στρατιωτικό κονβόι μπλοκαρισμένο στον δρόμο που οδηγεί στο Κίεβο.
Κι εκεί είναι που επανέρχονται οι μνήμες από την Τσετσενία και τη Συρία. Η Μόσχα ξεκινά σαρωτικούς βομβαρδισμούς, αγνοώντας τυχόν απώλειες αμάχων, ενώ πολιορκεί ανελέτητα τη Μαριούπολη στις όχθες της Αζοφικής. Βομβαρδίζεται ένα μαιευτήριο και μία εβδομάδα αργότερα ένα θέατρο που είχε μετατραπεί σε καταφύγιο και στο οποίο βρίσκονταν εκατοντάδες άμαχοι. Οι προσπάθειες δημιουργίας ανθρωπιστικών διαδρόμων για τη Μαριούπολη αποτυγχάνουν και τα θύματα θάβονται πλέον σε ομαδικούς τάφους.
Μέσα σε όλα αυτά, ο Ρώσος πρόεδρος, τον οποίο η διεθνής κοινότητα πλέον θεωρεί ως παρία, γιορτάζει στη Μόσχα την όγδοη επέτειο από την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ένα μήνα μετά την εισβολή, ο πόλεμος συνεχίζεται. Χιλιάδες νεκροί σε αμφότερες τις πλευρές, οι περισσότεροι Ουκρανοί άμαχοι. Ο αριθμός των προσφύγων υπολογίζεται κοντά στα 4 εκατομμύρια, σε σχεδόν 3,5 εκατομμύρια υπολογίζονται οι εκτοπισμένοι.
Και οι συνομιλίες για την ειρήνευση μοιάζουν όλο και περισσότερο με διάλογο κωφών.