Σχεδόν μισό αιώνα μετά την επινόηση του εμβληματικού παζλ ο εφευρέτης του σχολιάζει πως ενώ η τεχνολογική πρόοδος βελτίωσε τον κόσμο, το συνολικό ισοζύγιο των αλλαγών είναι αρνητικό - που σημαίνει ότι η εκπαίδευση για την αντιμετώπιση των προκλήσεων είναι ζωτικής σημασίας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑπογοητευμένος από την εξέλιξη του κόσμου μας δηλώνει ο 78χρονος Έρνο Ρούμπικ, ο άνθρωπος που επινόησε τον εμβληματικό κύβο που φέρει το ονομά του. Αυτό το πολύχρωμο παζλ που έχει γίνει μια από τις πιο γνωστές εφευρέσεις της Ουγγαρίας σε όλο τον κόσμο κι εξακολουθεί να είναι δημοφιλές μεταξύ μικρών και μεγάλων, με εκατοντάδες εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.
Ο ίδιος, ενθουσιώδης κηπουρός που καλλιεργεί πια χυμώδη φυτά στο υπερσύγχρονο σπίτι του σε ένα προάστιο της Βουδαπέστης, τόνισε ότι ενώ η τεχνολογική πρόοδος βελτίωσε τον κόσμο, το συνολικό ισοζύγιο των αλλαγών είναι αρνητικό - που σημαίνει ότι η εκπαίδευση για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και η σύνδεση με τον φυσικό κόσμο είναι ζωτικής σημασίας.
Mιλώντας στο Reuters, σε μία βεράντα του σπιτιού του όπου κυριαρχούν τα τετράγωνα στοιχεία, ο Ρούμπικ δήλωσε πως ο κόσμος έχει αλλάξει προς το χειρότερο με πολυάριθμους τρόπους, μαστιζόμενος από την κλιματική αλλαγή, τον υπερπληθυσμό και την κατασπατάληση φυσικών πόρων.
«Η φύση» είπε, «έχει συστήματα που μπορούν να αποκαταστήσουν την ισορροπία εάν αυτή διαταραχθεί. Έχουμε ανατρέψει δραματικά αυτή την ισορροπία. Για μένα, το πιο οδυνηρό είναι ότι δεν φαίνεται να ξέρουμε πια τι σημαίνει να είσαι ταπεινός, λιτός ή φειδωλός».
Ο Ρούμπικ, η πιο διάσημη εφεύρεση του οποίου βασίζεται στην εστίαση, την επίλυση προβλημάτων και την πρακτική προσέγγιση, είπε ακόμη ότι ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι ο πιο σημαντικός στην προετοιμασία των νεότερων γενεών για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων.
«Θα πρέπει να επενδυθούν πολλά περισσότερα, όχι μόνο χρήματα, αλλά προσοχή, ενέργεια και διανοητική προσπάθεια, ώστε οι επόμενες γενιές να είναι καλύτερα προετοιμασμένες για να διαχειριστούν τα λάθη μας».
Προειδοποίησε επίσης για την υπερβολική χρήση ψηφιακών παιχνιδιών και συσκευών από παιδιά, λέγοντας ότι αυτά περιορίζουν το εύρος των ευκαιριών μάθησής τους στον φυσικό κόσμο.
«Αν βλέπω την πραγματικότητα μόνο μέσω ενός εικονικού φακού, αυτό μειώνει δραματικά την εμπειρία. Είναι σαν να μην διαβάζεις μόνος σου ένα βιβλίο αλλά να βάζεις κάποιον να σου συνοψίσει το περιεχόμενο του βιβλίου. Αρχίζουμε να χάνουμε τη σύνδεσή μας με τον πραγματικό κόσμο», κατέληξε.