Ένας συνασπισμός του PVV, του VVD και του νέου κόμματος Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο (NSC) του κεντρώου βουλευτή Πίτερ Όμτσιγκτ θα συγκέντρωνε 81 έδρες και θα είχε την απαραίτητη πλειοψηφία στη βουλή για τον σχηματισμό κυβέρνησης
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠανηγυρίζει η ακροδεξιά στην Ευρώπη, μετά την νίκη του ακροδεξιού Γκερτ Βίλντερς στις ολλανδικές εκλογές. Αν και είναι άγνωστο ακόμα αν θα βρει συμμάχους για το σχηματισμό κυβέρνησης, η νίκη του Βίλντερς σηματοδοτεί μια σαφή στροφή προς τα δεξιά, η οποία προκαλεί προβληματισμό στις Βρυξέλλες. Το κόμμα του έχει δεσμευτεί προεκλογικά για την διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, Ηλίας Τσάκας, λέει στο euronews ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έχει προκαλέσει σοκ στην κοινωνία της Ολλανδίας, καθώς τα τελευταία χρόνια αν και ο Βίλντερς προεκλογικά εμφανιζόταν να έχει αρκετά υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις αυτό τελικά δεν αποτυπωνόταν στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
«Στην Ευρώπη υπάρχει γενικότερη τάση ενίσχυσης αυτών των κινημάτων, ο Βίλντερς αν θέλετε να τον κατατάξετε κάπου, παρότι μέσα στα χρόνια έχει εξελιχθεί από πολύ πιο ακραίο στοιχείο του πολιτικού φάσματος με κάποιο τρόπο ανάλογο με την Λεπέν, έχει προσπαθήσει να ελαφρύνει λίγο το λόγο του και αυτό για πολλούς ήταν αυτό που τον βοήθησε να προσεγγίσει τόσο πολύ κόσμο από το ευρύ φάσμα της δεξιάς», σημειώνει ο κ. Τσάκας.
Οι δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα είχαν δείξει διακυμάνσεις στην στήριξη προς τον Βίλντερς. Για αρκετό καιρό ήταν πρώτη η διάδοχος του Μάρκ Ρούτε στο πρώην κυβερνών κόμμα αλλά την εβδομάδα πριν από τις εκλογές έγινε εμφανές το ρεύμα προς τον Βίλντερς αν και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το μεγάλο ποσοστό που έλαβε για τα ολλανδικά δεδομένα.
«Υπήρχε πολύς κόσμο που ψήφιζε κεντροδεξιά κόμματα στο παρελθόν και κυρίως τον Ρούτε, αλλά για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια είδαν ένα καινούργιο πρόσωπο, οπότε ενδεχομένως πολλοί έφυγαν από το VVD γιατί δεν ένιωσαν την ασφάλεια που ένιωθαν με τον Ρούτε με το νέο πρόσωπο που ανέλαβε», τονίζει ο κ. Τσάκας και συμπληρώνει ότι ο λόγος του Βίλντερς είναι περισσότερο στρογγυλεμένος από ότι ήταν πριν από 15 χρόνια και τα πρώτα χρόνια αφού είχε φύγει από το VVD.
«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει αρκετά έντονη συζήτηση στην ολλανδική κοινωνία για τη μεγάλη εισροή ξένων και για το με κάποιο τρόπο αδυνάτισμα της ολλανδικής ταυτότητας. Αυτό έχει να κάνει με τη γλώσσα, υπάρχει μία αρκετά μεγάλη τάση που πιέζει η ολλανδική γλώσσα να ισχυροποιηθεί στην εκπαίδευση, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει σοβαρό πρόβλημα στέγασης, υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη σπιτιών και προφανώς όταν υπάρχει τόσο μεγάλη εισροή ξένου πληθυσμού είτε με τη μορφή μετανάστευσης είτε με τη μορφή προσφύγων αυτό εντείνει το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό. Οπότε υπήρχε πρόσφορο έδαφος για κάποιον να βγει και να μιλήσει και να κεφαλαιοποιήσει μια τέτοια δυσαρέσκεια», επισημαίνει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ.
Το βέβαιο είναι ότι θα χρειαστεί συμμάχους για να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Το κόμμα του Βίλντερς PVV (Κόμμα της Ελευθερίας) συγκεντρώνει 37 έδρες στο κοινοβούλιο, από τις 150 συνολικά, περισσότερες από τον συνασπισμό Εργατικών- Πρασίνων (25) του Φρανς Τίμερμανς και τις 24 έδρες του συντηρητικού κόμματος VVD του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε.
Ένας συνασπισμός του PVV, του VVD και του νέου κόμματος Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο (NSC) του κεντρώου βουλευτή Πίτερ Όμτσιγκτ θα συγκέντρωνε 81 έδρες και θα είχε την απαραίτητη πλειοψηφία στη βουλή για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πάρει αρκετούς μήνες η όλη διαδικασία. Ούτως ή άλλως είναι στην πολιτική τους κουλτούρα να παίρνουν το χρόνο τους, να συζητούν και μάλιστα λαμβάνουν παραδοσιακά πολύ σοβαρά υπόψη τους στις συζητήσεις τις προγραμματικές τους θέσεις. Αν δεν ήταν ο Βίλντερς στη μέση θα γινόταν συζήτηση μόνο επί της ουσίας. Αλλά επειδή τώρα υπάρχει η συγκεκριμένη ταμπέλα του ακροδεξιού κόμματος θεωρώ ότι θα είναι διστακτικά τα κόμματα στο να συνεργαστούν μαζί τους. Εντούτοις επειδή για τα ολλανδικά δεδομένα 8 ποσοστιαίες μονάδες διαφοράς ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κόμμα και 25% για το πρώτο κόμμα είναι πολύ μεγάλη δύναμη, είναι κάτι σπάνιο δηλαδή, νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να πουν τα υπόλοιπα κόμματα ότι δεν θα καθίσουν καν στο τραπέζι μαζί του», καταλήγει ο κ. Τσάκας.