Χιλιάδες παιδιά είχαν μεταφερθεί παρανόμως από τη Νότια Κορέα στη Δανία από το 1970 έως το 1989
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈκθεση των αρχών της Δανίας αποκαλύπτει ότι οι υιοθεσίες παιδιών από τη Νότια Κορέα στη Δανία τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 «χαρακτηρίζονται από συστηματική παράνομη συμπεριφορά» στην ασιατική χώρα.
Αυτές οι παραβιάσεις, ανέφερε η έκθεση, έκαναν «εφικτό το να αλλάξουν πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό ενός παιδιού και να υιοθετήσουν ένα παιδί χωρίς να το γνωρίζουν οι βιολογικοί γονείς».
Η έκθεση είναι ακόμη μία σε ένα σκοτεινό κεφάλαιο διεθνών υιοθεσιών. Το 2013, η κυβέρνηση της Σεούλ άρχισε να απαιτεί από τις αλλοδαπές υιοθεσίες να περνούν από οικογενειακά δικαστήρια. Η κίνηση τερμάτισε την πολιτική πολλών δεκαετιών που επέτρεπε σε ιδιωτικές υπηρεσίες να υπαγορεύουν την παραίτηση παιδιών, τη μεταφορά της επιμέλειας και τη μετανάστευση.
Το Δανικό Συμβούλιο Εφέσεων, το οποίο εποπτεύει τις διεθνείς υιοθεσίες, είπε ότι υπήρχε «μια ατυχής δομή κινήτρων όπου μεταφέρθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά μεταξύ οργανισμών της Δανίας και της Νότιας Κορέας» για τις υιοθεσίες.
Η έκθεση 129 σελίδων, που δημοσιεύθηκε από υπηρεσία του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων της Δανίας, επικεντρώθηκε στην περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 1970 έως την 31η Δεκεμβρίου 1989. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 7.220 υιοθεσίες από τη Νότια Κορέα στη Δανία κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών.
Η έκθεση βασίστηκε στα ευρήματά της σε 60 περιπτώσεις από τα τρία ιδιωτικά πρακτορεία στη Δανία — DanAdopt, AC Boernehjaelp και Terres des Hommes — που χειρίζονταν υιοθεσίες από τη Νότια Κορέα. Οι δύο πρώτες συγχωνεύτηκαν για να γίνουν Δανέζικη Διεθνής Υιοθεσία, ενώ η τρίτη υπηρεσία έκλεισε τις υιοθετήσεις της το 1999.
Το πρακτορείο έγραψε ότι δύο από τα πρακτορεία — DanAdopt και AC Boernehjaelp — «γνώριζαν αυτή την πρακτική» αλλαγής πληροφοριών σχετικά με το ιστορικό του παιδιού.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι υπηρεσίες της Νότιας Κορέας προσέλκυαν επιθετικά τα νεογέννητα ή τα μικρά παιδιά από νοσοκομεία και ορφανοτροφεία, συχνά με αντάλλαγμα πληρωμές, και λειτουργούσαν μαιευτήρια όπου οι ανύπαντρες μητέρες πιέζονταν να δώσουν τα μωρά τους. Οι εργαζόμενοι στην υιοθεσία περιόδευαν στις περιοχές των εργοστασίων και τις γειτονιές με χαμηλό εισόδημα αναζητώντας φτωχές οικογένειες ώστε να τις πείσουν να δώσουν τα παιδιά τους.
Για χρόνια, οι υιοθετημένοι στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία έχουν σημάνει συναγερμό σχετικά με απάτες, συμπεριλαμβανομένων μωρών που είχαν καταχωρηθεί ψευδώς ως εγκαταλελειμμένα ορφανά όταν είχαν ζώντες συγγενείς στις πατρίδες τους.