Η καθημερινότητά τους σε προσωρινή δομή φιλοξενίας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈρχονται από κάθε γωνιά της Ουκρανίας. Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, οι μαρτυρίες τους, αλλά και η αντοχή τους λένε την ιστορία της διαμάχης, δύο χρόνια μετά την εισβολή της Ρωσίας.
Στη δυτική πόλη Λβιβ, σχεδόν 900 άνβθρωποι βρήκαν ένα νέο σπίτι σε προσωρινές εγκαταστάσεις που διαχειρίζεται ο τοπικός δήμος με την υποστήριξη της εκκλησίας των Σαλεσιών και τη βοήθεια της ιταλικής ΜΚΟ, Vis.
Ανάμεσά τους και η Άννα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ανάπηρη, έχοντας χάσει το ένα πόδι της κατάφερε να ξεφύγει από το Χάρκοβο με τον γιο της και την μητέρα της. Εδώ και ένα χρόνο έχει αποφασίσει να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της.
«Προχωράμε μπροστά γιατί το να ζεις στο παρελθόν δεν έχει νόημα. Ο καθένας θα πρέπει να προσπαθεί για κάτι και να φιλοδοξεί πάντα, να προοδεύει. Αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι η ειρήνη. Δεν θέλουμε άλλους πυραύλους. Μας λείπει το αίσθημα της ασφάλειας».
Ο Μαξίμ και η Βαλέρια, 26 ετών και οι δύο, τραυματίστηκαν σοβαρά πριν από ένα χρόνο, ενώ έφευγαν από την πόλη τους, το Μπαχμούτ, το οποίο κατελήφθη από τη Ρωσία.
Τώρα αποκαλούν αυτό το μέρος σπίτι. Αλλά μερικοί από τους χειρότερους εφιάλτες τους εξακολουθούν να τους στοιχειώνουν.
«Δεν θα επιστρέψουμε στο Μπαχμούτ ακόμα και αν η πόλη ανοικοδομηθεί. Δεν θα είναι πλέον το σπίτι μας. Νέοι άνθρωποι θα είναι εκεί και δεν θα μας ανήκει» δήλωσε η Βαλέρια.
«Όταν σταματήσουν οι κρίσεις πανικού θα αρχίσουμε να ζούμε ξανά» δήλωσε ο Μαξίμ.
Ο πατέρας Αντρίι είναι ένας από τους διαχειριστές που επιβλέπουν την εγκατάσταση. Λέει ότι μετά την αντιμετώπιση των τραυμάτων σημαντικό είναι να εστιάσουμε στην ανοικοδόμηση των ζωών.
«Δεν ξέρουμε πότε μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη και όλοι θέλουμε να τελειώσει ο πόλεμος. Δεν μπορούμε να περιμένουμε επ’ αόριστον. Πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει τώρα να βρίσκουν δουλειά και να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο».
Σύμφωνα με τον πατέρα Αντρίι η ελπίδα είναι ότι μέσα από την φρίκη του πολέμου μια νέα Ουκρανία θα μπορούσε να γεννηθεί.