Η ζωή ενός νέου κινείται στα άκρα… Από τη μία, χάρη στην τεχνολογία η ζωή γίνεται πιο εύκολη, με το πάτημα ενός κουμπιού. Από την άλλη, το να βρει δουλειά και δικό του σπίτι, ένας νέος, έχει γίνει πιο δύσκολο.
“Το χάσμα μεταξύ των γενεών μεγαλώνει. Σε σύγκριση με άλλες εποχές, οι νέοι, πλέον, είναι πιο πιθανό να βρεθούν άνεργοι, σε εποχικές εργασίες ή με χαμηλότερες αμοιβές. Οδηγούμαστε σε σύγκρουση γενεών;” θέτει το ερώτημα η δημοσιογράφος του EURONEWS, Έλζα Γκονσάλβες.
Η Καρίνα Ενγκενέιρο από την Πορτογαλία, η Ερνεστίν Κισέ και ο Πιερ Φεντίν από τη Γαλλία και η Ναζλί Ζορκούν από την Τουρκία, ίσως, έχουν απάντηση. Θα παρουσιάσουν στο Παρίσι μία ταινία για τις οικογένειες και τις γενεές.
Για να ετοιμάσουν την ταινία τους έδιναν ραντεβού σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις και συγκέντρωσαν εκατοντάδες οικογενειακές φωτογραφίες.
Αυτές οι εικόνες από το παρελθόν συγκινούν, σήμερα, τους νέους;
Η Καρίνα Ενγκενέιρο λέει: “Αν κρίνω από τις προηγούμενες γενιές, όπως αυτή των γονιών μου, πιστεύω ότι η ζωή ήταν πιο εύκολη τότε. Σήμερα αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω, ποτέ, να κάνω οικογένεια, παιδιά και να έχω δικό μου σπίτι”
Και η Ερνεστίν Κισέ προσθέτει: “Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τους νέους. Μετά το σχολείο, δύσκολα βρίσκουμε δουλειά. Άλλοι λένε ότι έχουμε πολύ μόρφωση, άλλοι ότι δεν έχουμε αρκετή. Αυτό περιορίζει την αυτονομία μας.”
Ο γάλλος κοινωνιολόγος Ντένις Μονές ερευνά χρόνια τη σχέση μεταξύ των γενεών. Μόλις εκδόθηκε το νέο του βιβλίο “Εξηγώντας τους νέους στους μεγαλύτερους”. Μας είπε:
“Δε θεωρώ ότι υπάρχει σύγκρουση γενεών, μέσα στην οικογένεια ο ένας βοηθάει τον άλλο. Στις εταιρείες αυτό που βλέπουμε είναι περισσότερο ανταγωνισμός. Κάποιες φορές, οι μεγαλύτεροι νοιώθουν ότι απειλούνται από τους νέους που είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι και έχουν περισσότερα προσόντα, για παράδειγμα μιλάνε αγγλικά ή άλλες γλώσσες, ή ξέρουν υπολογιστές.”
Για τη δημιουργία της ταινίας, χρειάστηκε συνεργασία και όχι ανταγωνισμός γενεών. Τριάντα άτομα διαφορετικών ηλικιών και καταγωγής δούλεψαν μαζί. Η προσπάθεια είχε τη στήριξη του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, “Γκρούντβιγκ”, που έχει στόχο την ανταλλαγή εκπαιδευτικών εμπειριών μεταξύ διαφορετικών χωρών.
Ο Πιερ Φεντίν σημειώνει: “Οι μεγαλύτεροι ανησυχούν γιατί βλέπουν τα προβλήματα των νέων και αναρωτιούνται αν τους συμβούν τα ίδια. Αν χρειαστεί να παλέψουν και αυτοί. Τα χρόνια της μεταπολεμικής ευφορίας τελείωσαν, σκέφτονται: αν χάσω τη δουλειά μου θα βρω άλλη;”
Για πρώτη φορά η ταινία τους παρουσιάζεται στο κοινό. Η “κόκκινη ευτυχία” έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Οικογενειακών Ταινιών, στο Σεντ Ουέν, κοντά στο Παρίσι. Η ιδέα ήρθε από το Γάλλο σκηνοθέτη Τζούλιαν Λαμί, που επέβλετε τη δημιουργία της. Μας εξήγησε: “Είναι δύσκολο για τους νέους σήμερα να μιλήσουν για τη ζωή τους. Όταν το κάνουν μέσα από ιστορίες τρίτων, μπορεί να ξεκινήσει ένας διάλογος. Οι νέοι σήμερα, που αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα, μπορούν να μάθουν από τις προηγούμενες γενιές. Δεν πιστεύω ότι ζηλεύουν τους μεγαλύτερους, δε βλέπω σύγκρουση….”