Ο Κάρλο Μπρόσκι, περισσότερο γνωστός με το προσωνύμιο Φαρινέλι, επιστρέφει μουσικά στο Λονδίνο.
Το “Wigmore Hall” αποτίει φόρο τιμής στο μεγαλύτερο τραγουδιστή της εποχής του Μπαρόκ, 20 χρόνια μετά την ταινία που ανέδειξε τον πιο διάσημο καστράτο του 18ου αιώνα.
Η μέτζο σοπράνο Αν Χάλενμπεργκ δίνει μία καταπληκτική ερμηνεία υπό την καθοδήγηση του Κριστόφ Ρουσέ.
Για τον μαέστρο Ρουσέ ο Φαρινέλι ήταν ένας χαρισματικός καλλιτέχνης, που προσέγγιζε την τέχνη του με μεγάλη αυτοκριτική. Εκείνη την εποχή ο Φαρινέλι ήταν γνωστός ως ο «ο τραγουδιστής των βασιλέων».
«Με έχει συγκλονίσει η παρατήρηση του Αυστριακού αυτοκράτορα, που του είχε πει κάποτε: είσαι καλός, αλλά ακόμη δεν με έχεις συγκινήσει, επειδή η τέχνη σου δεν είναι αρκετά εκφραστική. Ο Φαρινέλι συγκλονίστηκε από αυτό και άρχισε από τότε να αμφιβάλλει για τον εαυτό του, επιδιώκοντας ακόμη περισσότερη εκφραστικότητα. Πράγματι κατάφερε να συγκινήσει το κοινό του Λονδίνου, όταν είχε έρθει εδώ για εμφανίσεις. Η ερμηνεία του στο “Alto Giove” του Νίκολα Πόρπορα ήταν τεράστια επιτυχία», επισημαίνει ο μαέστρος Κριστόφ Ρουσέ.
Ο Φαρινέλι ήταν γνωστός τόσο για την ανδρόγυνη ομορφιά του όσο και για την έκταση της φωνής του, που έφτανε τις τρεισήμισι οκτάβες. Η φωνή του λέγεται ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες.
«Όταν ο κόσμος με ρωτάει για το ρεπερτόριο του Φαρινέλι, λέω συνήθως, ότι το ένα μέτρο διαρκεί πάρα πολύ, μία νότα πολύ ψηλά και μία νότα πολύ χαμηλά. Εκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση και με κάποιον τρόπο πρέπει ο τραγουδιστής να βρει μία τεχνική για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο άνθρωπος ήταν ένα τέρας, ήταν ο Φρανκενστάιν, τόσο απλά. Αν εξετάσει όμως κάποιος το ρεπερτόριο του Φαρινέλι, θα δει ότι δεν εμφανίζεται πάντα ως ένας μεγάλος ήρωας. Έχει επίσης και μία πιο εσωτερική πλευρά», τονίζει η μέτζο σοπράνο Αν Χάλενμπεργκ.
Η καντέντσα και τα άγραφα μουσικά στολίδια του κονσέρτου, που αναδεικνύουν τη δεξιοτεχνία του σολίστα είναι βασικά στοιχεία της μπαρόκ μουσικής. Η Άν εμπιστεύεται τις επιλογές του μαέστρου.
«Είμαι φρικτή στον αυτοσχεδιασμό, όταν θα πρέπει να ερμηνεύσω τα μουσικά μέρη. Είμαι πολύ κακή. Γι αυτό και χαίρομαι όταν ο μαέστρος μου λέει, ότι θα μου γράψει στην παρτιτούρα τον μουσικό αυτοσχεδιασμό. Η δουλειά μου είναι να το κάνω να φαίνονται αυθόρμητο, όπως και είναι γιατί εκείνη τη στιγμή η μουσική πηγάζει από μέσα μου. Συνήθως έχω ένα είδος βιβλιοθήκης στο πίσω μέρος του μυαλού μου, από την οποία αντλώ στοιχεία», εξηγεί η Αν Χάλενμπεργκ.
«Αναμφίβολα ο Φαρινέλι ήταν ένας άνθρωπος που ενδιαφερόταν για τη φήμη. Ήταν ωστόσο ένας γλυκός, ειλικρινής και αξιοπρεπής καλλιτέχνης. Πιστεύω ότι έβαζε την πνευματική του ζωή πάνω από την καριέρα του. Και πιθανότατα για αυτό να έφυγε πολύ νωρίς από τον λαμπερό κόσμο της όπερας», προσθέτει ο μαέστρος Κριστόφ Ρουσέ.
‘Travailler à Londres c’est merveilleux, mais je reste un parfait étranger !’