20 χρόνια από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, εκατοντάδες φωτογραφίες μας θυμίζουν τις φρικαλεότητες κατά των μουσουλμάνων
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΦέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη Σφαγή της Σρεμπρένιτσα, όπου περίπου 8.000 μουσουλμάνοι δολοφονήθηκαν από τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς. Τα πτώματα ρίχτηκαν σε ομαδικούς τάφους, ενώ ό,τι απέμεινε από τους σκελετούς και τα υπάρχοντά τους διασκορπίστηκε παντού.
Η σφαγή έγινε στις 11 Ιουλίου 1995 και θεωρείται η μεγαλύτερη θηριωδία που έγινε στην Ευρώπη, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ταρίκ Σαμάρα είναι ένας βόσνιος φωτογράφος που ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, αλλά και με τη φωτογραφία ντοκουμέντο. Ήταν παρών στα τραγικά γεγονότα:
«Αφού κάλυψα τον πόλεμο στο πολιορκημένο Σεράγεβο από το 1992-1995, βρέθηκα στη συνέχεια στην ανατολική Βοσνία. Παρόλο που ήμουν μάρτυρας της δολοφονίας πολιτών σε καθημερινή βάση στο Σεράγεβο, δεν περίμενα με τίποτε την εικόνα που αντίκρισα στα δάση της ανατολικής Βοσνίας. Καθώς περπατούσα δίπλα σε ανθρώπινα μέλη που τα ζώα είχαν μεταφέρει παντού, σε όλο το δάσος, κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να είμαι παρατηρητής, γιατί οποιοσδήποτε γίνει μάρτυρας ενός τέτοιου εγκλήματος, πρέπει να είναι καλά πληροφορημένος και να φερθεί υπεύθυνα.
Στο Σεράγεβο υπάρχει μια αίθουσα τέχνης που φιλοξενεί μόνιμα την έκθεση ασπρόμαυρων φωτογραφιών του Ταρίκ Σαμάρα, καθώς και βίντεο με μαρτυρίες επιζώντων της σφαγής. Ο δημιουργός μάλιστα φωτογράφισε τον αγώνα των επιζώντων να βρουν τους σφαγιασμένους δικούς τους, αλλά και τη διαδικασία εκταφής των λειψάνων για την αναγνώριση της ταυτότητάς τους.
Οι επισκέπτες της αίθουσας τέχνης έρχονται από όλο τον κόσμο. Ο Αμερικανός Στίβεν Ράιοφ είναι ένας από αυτούς:
«Η ερώτηση που μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό είναι τι έκανε ο υπόλοιπος κόσμος. Ντρέπομαι που το λέω, παρόλο που είμαι δικηγόρος και λογικά σκεπτόμενο άτομο, αλλά δεν ξέρω αρκετές λεπτομέρειες για να μπορέσω να απαντήσω τα ερωτήματα από μόνος μου».
Η Δανέζα Χέλε Βάγκνερ συμπληρώνει:« Νομίζω ότι πρέπει να διατηρήσουμε αυτές τις επετείους και τις εκδηλώσεις, έτσι ώστε να μην συμβούν ξανά τέτοια φρικτά γεγονότα. Στη Δανία, πήραμε μέρος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η νεολαία μας αναρωτιέται γιατί πρέπει να ακούει συνεχώς για αυτά, αφού έγιναν πριν τόσες δεκαετίες. Νομίζω όμως ότι είναι σημαντικό οι νέοι να ενημερώνονται για αυτά, γιατί μπορούν να συμβούν ξανά, ακόμη και σήμερα. Για να αποφύγουμε λοιπόν την επανάληψη των γεγονότων, πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα γι’ αυτά».
Ο φωτογράφος Ταρίκ Σαμάρα γεννήθηκε το 1965 στο Ζάγκρεμπ. Η δουλειά του αποτελεί μια δυνατή υπόμνηση των φρικαλεοτήτων που συνέβησαν πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια. Χιλιάδες επισκέπτες έρχονται στην αίθουσα τέχνης κάθε χρόνο:
«Η αίθουσα τέχνης 11/7/1995, είναι η πρώτη αίθουσα τέχνης στη μνήμη της σφαγής της Σρεμπρένιτσα. Την ίδρυσα εγώ ο ίδιος και φιλοξενεί έργα μου. Εκπαιδεύει τη νεολαία σε καθημερινή βάση, αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, που την επισκέπτεται, κατά τη διάρκεια του έτους» επισήμανε ο Σαμάρα.
Η Σρεμπρένιτσα συνεχίζει να απασχολεί ακόμη και σήμερα όλη την υφήλιο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προσπάθησε να εγκρίνει πριν από λίγες μέρες ψήφισμα που θα χαρακτήριζε τη σφαγή ως γενοκτονία, αλλά το βέτο της Ρωσίας μπλόκαρε την διαδικασία, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για μια μη εποικοδομητική ιδέα που θα πυροδοτούσε νέες εντάσεις στην περιοχή.