Όλα τα είδη των παραστατικών τεχνών περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Αλκαντάρα στη Λισσαβόνα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌλα τα είδη των παραστατικών τεχνών περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Αλκαντάρα στη Λισσαβόνα.
Η διοργάνωση ήταν τα πρώτα χρόνια επικεντρωμένη στο χορό, αλλά σήμερα φιλοξενεί επίσης performance και θεατρικά έργα.
Από το 2009, καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ είναι ο Βέλγος Τόμας Γουόλγκρεϊβ.
«Σκοπός μας είναι να δώσουμε προτεραιότητα σε καλλιτέχνες που επωφελούνται τα μέγιστα από την ζωντανή διαδικασία του θεάματος. Υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγοντας του κοινού, που είναι διαφορετικό κάθε βραδιά. Και όταν λες μια λέξη ή κάνεις μια κίνηση, οι θεατές θα αντιδράσουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτό το είδος του διαλόγου που συνεχίζεται, κάνει μοναδική όλη αυτή την εμπειρία, γιατί κάθε βράδυ, η παράσταση είναι διαφορετική».
Ο Καναδός συγγραφέας και performer Κρίστοφερ Μπρετ Μπέιλι αφηγείται στην παράστασή του «Να πώς πεθαίνουμε» σύντομες ιστορίες έρωτα, σεξ και θανάτου. Στο τέλος ενώνει τις δυνάμεις του με τους μουσικούς του και ροκάρουν δυνατά.
«Έγραψα κάποια πράγματα, με τα οποία ήμουν ευχαριστημένος. Και ως εντελώς άγνωστος συγγραφέας, ήταν αδύνατον να καταφέρω να δημοσιευτούν. Άρχισα να διαβάζω τα κείμενα σε βραδιές ποίησης, θεατρικές βραδιές και η ανταπόκριση ήταν εξαιρετική. Αποφασίσαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε μια παραγωγή με αφορμή τα κείμενα. Η παράσταση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την αμερικανική λογοτεχνική πρωτοπορία και την πρώιμη πανκ λογοτεχνία. Άρα ήταν ένα φυσικό επακόλουθο να βάλουμε μια μπάντα στην παράσταση» εξήγησε ο Μπέιλι.
Η πορτογαλίδα χορεύτρια Κλαούντια Ντίας συνδέει στην παράστασή της δύο γεγονότα του 1974. Τον περίφημο αγώνα πυγμαχίας του Μοχάμεντ Άλι με τον Τζορτζ Φόρμαν στην Κινσάσα, τη διάσημη «Μάχη στη Ζούγκλα» και την επανάσταση των Γαρυφάλλων, που ανέτρεψε στην Πορτογαλία τον δικτάτορα Σαλαζάρ. Στην παράσταση συνεργάστηκε με τον ισπανό συγγραφέα και σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέο Φιντάλγκο.
«Είναι μια ωραία μεταφορά σε σχέση με την ιδέα του κοινωνικού αγώνα. Είναι το είδος του αγώνα που πρέπει να αναπτύξουμε σήμερα, είτε στην Ευρώπη, είτε στον υπόλοιπο κόσμο. Όταν λέω εμείς, εννοώ οι δημοκρατικοί άνθρωποι, οι ανθρωπιστές. Αυτή η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι στοιχειώδης για να εκφράσουμε την ιδέα της κοινωνικής πάλης» επισημαίνει η Κλαούντια Ντίας.
Η βέλγικη ομάδα Tg STAN παρουσίασε τη δική της εκδοχή του «Βυσσινόκηπου» του Άντον Τσέχοφ.
«Επειδή αυτά τα κείμενα είναι κλασικά, άρα παγκόσμια, αυτό σημαίνει ότι κάθε εποχή που τα χρησιμοποιούμε, που τα ανεβάζουμε, μιλούν για το σήμερα εκείνης της εποχής, για την κατάσταση που ζούμε κάθε φορά. Αυτό προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε. Είναι η στιγμή, είναι το τώρα στο θεατρικό έργο του Τσέχοφ. Άρα δεν έχουμε καμιά φιλοδοξία να παρουσιάσουμε κάτι που προέρχεται από τον 19ο αιώνα, αλλά κάτι που έχει σχέση με το σήμερα, στηριζόμενοι στο κείμενο του 19ου αιώνα» ανέφερε ο Φρανκ Βερκρούσεν.