Βερολίνο: Η τέχνη των αντιφρονούντων της Ανατολικής Γερμανίας σε μια έκθεση

Βερολίνο: Η τέχνη των αντιφρονούντων της Ανατολικής Γερμανίας σε μια έκθεση
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Μία έκθεση στο Βερολίνο έρχεται να φωτίσει μια άλλη πλευρά της Ανατολικής Γερμανίας, που δεν είναι ευρέως γνωστή.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μία έκθεση στο Βερολίνο έρχεται να φωτίσει μια άλλη πλευρά της Ανατολικής Γερμανίας, που δεν είναι ευρέως γνωστή. Την τέχνη που διαφοροποιούταν από το επίσημο καθεστώς. Η έκθεση «Οι φωνές των αντιφρονούντων: Τέχνη στην Ανατολική Γερμανία 1976-1989» παρουσιάζει αντιπροσωπευτικά έργα καλλιτεχνών που κατέκριναν το κομμουνιστικό καθεστώς, την έλλειψη δημοκρατίας και την αυταρχική επιτήρηση των πάντων.

Ο Χανς-Χέντρικ Γκρίμλινγκ είναι ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες, που έργα του περιλαμβάνονται στην έκθεση που φιλοξενείται τώρα στο Μάρτιν Γκρόπιους Μπάου. Ήταν στο στόχαστρο της Στάζι για πολλά χρόνια:

«Δεν μου επιτρεπόταν να ταξιδέψω, ούτε καν σε χώρα του Ανατολικού Μπλοκ. Έκλειναν τις εκθέσεις μου. Ο κλοιός γύρω μου έσφιγγε όλο και περισσότερο. Δεν υπήρχαν νέα ή πληροφορίες. Η αίσθηση του εγκλεισμού γινόταν όλο και πιο πιεστική και σχιζοφρενική στη χώρα. Έμοιαζε να σαν είχαμε κάποια ασθένεια».

Το 1976 αποτελεί την αφετηρία της συγκεκριμένης έκθεσης. Ήταν η χρονιά που ο Βολφ Μπίρμαν, ένας δημοφιλής τραγουδιστής της Ανατολικής Γερμανίας απελάθηκε από το καθεστώς, κάτι που δημιούργησε ένα μεγάλο κίνημα αντίδρασης στους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους της χώρας.

Αυτό αποτυπώνεται εξαιρετικά στην έκθεση, το πώς γεννήθηκε και πώς αναπτύχθηκε δηλαδή η καλλιτεχνική αντιπολίτευση στο αυταρχικό καθεστώς. Παράλληλα δίνει στο κοινό την ευκαιρία μιας αποτίμησης, τώρα που έχουν περάσει 26 χρόνια από την γερμανική επανένωση.

Μια άλλη πτυχή που αναδεικνύεται είναι οι άξονες και οι νόρμες που επέβαλε η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας, όσον αφορά την εικαστική δημιουργία, που έπρεπε να συμφωνεί με τα ιδεώδη του κομμουνιστικού συστήματος.

Δεν ήταν λίγοι βέβαια αυτοί που σημείωσαν επιτυχία επιλέγοντας να φτιάχνουν τέχνη χωρίς αιχμές: τοπία, νεκρές φύσεις και θέματα που δεν είχαν καμιά πολιτική νύξη.

«Φυσικά, πολλοί καλλιτέχνες ζωγράφιζαν νεκρές φύσεις και τοπία και δεν έμπλεκαν στον τομέα της πολιτικής. Αλλά από την άλλη πλευρά, υπήρχαν άλλοι καλλιτέχνες που είτε χρησιμοποιούσαν μια πολύ καθαρή γλώσσα, ενάντια στους αισθητικούς κανόνες του επίσημου σωματείου των καλλιτεχνών, υιοθετώντας απρόσμενες φόρμες και μια εκφραστική γλώσσα, είτε υπάκουαν στον ρεαλισμό, απεικονίζοντας θέματα που θεωρούνταν ταμπού μέχρι τότε» τόνισε ο Κρίστοφ Τάνερτ, συνεπιμελητής της έκθεσης.

Δεν ήταν λίγοι οι καλλιτέχνες που φυλακίστηκαν, επειδή αρνήθηκαν να υπακούσουν τις διαταγές του καθεστώτος.

Η έκθεση «Οι φωνές των αντιφρονούντων: Τέχνη στην Ανατολική Γερμανία 1976-1989» στο Μουσείο Μάρτιν Γκρόπιους Μπάου του Βερολίνου διαρκεί μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης

Παναγιώτης Παπαφράγκος & Φιλ Ιερόπουλος: Οι Έλληνες σκηνοθέτες του Film Forward και οι ταινίες τους