To «Land of mine», η δανογερμανική δραματική ταινία του Μάρτιν Ζέντβλιτ είναι υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης παραγωγής.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗTo «Land of mine», η δανογερμανική δραματική ταινία του Μάρτιν Ζέντβλιτ είναι υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης παραγωγής.
Η ταινία μας αποκαλύπτει ένα άγνωστο κεφάλαιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς εστιάζει σε μια ομάδα γερμανών αιχμαλώτων, μετά την παράδοση της Γερμανίας στους Συμμάχους, τον Μάιο του 1945.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής: στη Δανία, λίγες μέρες μετά το τέλος του πολέμου, 2000 νέοι από τη Γερμανία εξαναγκάζονται από δανούς στρατιώτες να εξουδετερώνουν νάρκες, έχοντας ελάχιστη εκπαίδευση. Χρειάζεται να αποναρκοθετήσουν ολόκληρες περιοχές της δυτικής ακτής της Δανίας. Πρέπει να αφαιρέσουν περισσότερες από δύο εκατομμύρια νάρκες. Τα μισά από αυτά τα παιδιά πέθαναν. Αυτή είναι η ιστορική αφετηρία της ταινίας.
Ο σκηνοθέτης της περιμένει με ανυπομονησία την βραδιά των Όσκαρ:
«Θέλω να κάνω ένα διάλειμμα και να κάτσω να δω την τελετή και να αισθανθώ όλη αυτή τη στιγμή. Είναι κάτι σπουδαίο, όταν είσαι σκηνοθέτης. Είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο και συμβαίνει στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών. Το περιμένω εναγωνίως».
Με ελάχιστη εκπαίδευση, οι γερμανοί αιχμάλωτοι είναι πολύ εύκολο να χάσουν τη ζωή τους. Παρόλο που η ταινία στηρίζεται σε αληθινά περιστατικά, ο δανός σκηνοθέτης χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να συνθέσει τις ιστορίες των νεαρών πρωταγωνιστών του.
Η σχέση των γερμανών αιχμαλώτων με τον επικεφαλής δανό λοχία θα περάσει από τα 40 κύματα και από μίσος θα μετατραπεί στο τέλος σε συμπάθεια.
Ο Ζέντβλιτ Θεωρεί ότι η δημιουργία του είναι μια απάντηση στο δυσάρεστο κλίμα που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη:
«Σήμερα μιλούμε ολοένα και περισσότερο για την κατασκευή τειχών, για τη δημιουργία συνόρων, για τον αποκλεισμό χωρών. Γι’ αυτό και ο τίτλος της ταινίας είναι «Αυτή είναι η πατρίδα μου». Αυτό φωνάζει ο λοχίας στην αρχή του φιλμ. Γιατί η Ευρώπη υποτίθεται ότι ήταν ελεύθερη στην κίνηση των ανθρώπων, χωρίς σύνορα, ότι οι λαοί της ήταν κοντά ο ένας στον άλλο. Φαίνεται ότι ο κόσμος πλέον είναι ολοένα και πιο διαιρεμένος».
Το γεγονός θεωρείται μαύρη κηλίδα στην ιστορία της Δανίας, γι’ αυτό και ο σκηνοθέτης δέχτηκε πολλά γράμματα μίσους από τους συμπολίτες του, επειδή έβγαλε την ιστορία στη φόρα.
Οι υπόλοιπες τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας είναι οι: Ο Κύριος Όβε (Σουηδία), Ο Εμποράκος (Ιράν), Tanna (Αυστραλία) και Toni Erdmann (Γερμανία).