Ρομπέρ Λεπάζ: «Το θέατρο είναι μια άσκηση μνήμης»

Ρομπέρ Λεπάζ: «Το θέατρο είναι μια άσκηση μνήμης»
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ο σπουδαίος καναδός σκηνοθέτης μίλησε στο Euronews για το αυτοβιογραφικό του έργο «887», που παρουσιάζεται στην Στέγη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο Ρομπέρ Λεπάζ, ένας από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες παγκοσμίως, παρουσιάζει αυτές τις μέρες, στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «887», ένα αυτοβιογραφικό έργο που έχει να κάνει με την παιδική του ηλικία και με τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που απασχόλησαν τον Καναδά, τη δεκαετία του ’60 και του ’70.

Ο καναδός δημιουργός μεγάλωσε στο Κεμπέκ, σε μια περίοδο που ήταν έντονες οι συγκρούσεις και η γαλλόφωνη πόλη ζητούσε την ανεξαρτησία της από την υπόλοιπη αγγλόφωνη χώρα. Ο ίδιος έμενε στην λεωφόρο Μάρεϊ 887, σε μια πολυκατοικία. Από αυτό το νούμερο προκύπτει και ο τίτλος της παράστασης, σαφής αναφορά στο οικογενειακό «θέατρο» της παιδικής ηλικίας, αλλά και στον περίγυρο που καθόρισε την πορεία του μέχρι σήμερα.

Το έργο είναι μια συγκινητική περφόρμανς για τη μνήμη, τον χρόνο που περνάει, για τις στιγμές που δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω, αλλά και τον τρόπο που προσπαθούμε να θυμηθούμε και η μνήμη μας βγάζει όλη την ώρα την γλώσσα. Ο σταρ του παγκόσμιου θεάτρου που έρχεται για δεύτερη φορά στην Αθήνα, μας μίλησε για αυτή την παραγωγή, που έκανε πρεμιέρα το 2015 και από τότε περιοδεύει σε όλο τον κόσμο:

«Στην ουσία είναι μια παράσταση για την μνήμη και τη σημασία που έχει για κάθε άνθρωπο. Δεν αφορά μόνο τις προσωπικές μου αναμνήσεις. Φυσικά και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε αυτό που έχουμε γίνει. Αλλά και ως κοινωνία, νομίζω, οι νέες γενιές και οι νέοι θεατές ξεχνούν την ιστορία του τόπου τους και τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από 10, 15, 20 χρόνια. Γι’ αυτό θεωρώ ότι το θέατρο βρίσκεται εδώ για αυτό το λόγο. Λειτουργεί ως μια άσκηση μνήμης».

Κυρίαρχο σκηνικό του έργου είναι ένα πολυμορφικό περιστρεφόμενο κουκλόσπιτο, ομοίωμα της πολυκατοικίας στην οποία μεγάλωσε o Λεπάζ, γεμάτο από μινιατούρες οικιακών συσκευών, αλλά και από τις φιγούρες της οικογένειάς του και των άλλων ενοίκων. Σαν ένα μαγικό σεντούκι, ανοίγοντάς το, ο Λεπάζ, ως μέγας παραμυθάς-στοχαστής και μοναδικός περφόρμερ-αφηγητής, καταδύεται στα μεγάλα μυστήρια της ύπαρξης. Τα σκηνικά αντικείμενα αποκτούν ξαφνικά τη δική τους «ζωή» και η θεατρική μυσταγωγία συντίθεται από την απροσδόκητη μείξη των νέων μέσων με το κουκλοθέατρο.

Μόνος του για δύο ώρες πάνω στην σκηνή, ο δημιουργός ξεγυμνώνει τον εαυτό του. Μιλά για το παρόν και το παρελθόν, για την οικογένειά του, για τα τρωτά σημεία του, αλλά και για τον δικό του Καναδά με τρυφερότητα, χιούμορ και σαρκασμό.

Εξαιρετικός και ως ηθοποιός, σε καθηλώνει με την αφήγησή του. Ο ίδιος θεωρεί ότι το υποκριτικό πέρασμα είναι κάτι που πρέπει να κάνουν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα όλοι οι σκηνοθέτες:

«Περνάω το 80% του χρόνου μου, σκηνοθετώντας ηθοποιούς. Δημιουργώ συλλογικά θεάματα. Το θεωρώ όμως σημαντικό κάθε 8, 10 χρόνια να φτιάχνω ένα σόλο για μένα. Πρώτον γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να εκφραστώ επί σκηνής αλλά και να δουλέψω και να σκεφτώ ως ηθοποιός. Κάθε σκηνοθέτης πρέπει να σταματά κάποια στιγμή αυτό που κάνει και να γίνεται ηθοποιός. Έτσι κατανοείς ποια είναι η αλχημεία της υποκριτικής και βελτιώνεσαι ως σκηνοθέτης».

Το «887» παρουσιάζεται στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέχρι την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης

Παναγιώτης Παπαφράγκος & Φιλ Ιερόπουλος: Οι Έλληνες σκηνοθέτες του Film Forward και οι ταινίες τους