Μια εντυπωσιακή παραγωγή της δημοφιλούς γαλλικής όπερας που βασίζεται στο αριστούργημα του Γκαίτε, παρουσιάζεται στο Κόβεντ Γκάρντεν
Είναι η πιο επική και η πιο πετυχημένη μουσική μεταφορά του αριστουργήματος του Γκαίτε. Ο Φάουστ γράφτηκε από τον Σαρλ Γκουνό το 1859. Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς γαλλικές όπερες. Τώρα ανεβαίνει στο Λονδίνο, στη Βασιλική Όπερα. Είναι μια πρόκληση για όλους τους λυρικούς τραγουδιστές. Ο μπασοβαρύτονος Έρβιν Σροτ ερμηνεύει τον Μεφιστοφελή:
«Όταν ήμουν παιδί και διάβασα την παρτιτούρα, πίστευα ότι δεν είναι δυνατόν να την τραγουδήσεις. Κανείς δεν μπορεί να τραγουδήσει αυτό το ρόλο. Πιστεύω ακόμη και τώρα το ίδιο, αλλά με τη διαφορά ότι σήμερα έχοντας περισσότερες γνώσεις, έφτασα σ' αυτό το στάδιο της ζωής μου, που τραγουδώντας αυτό το ρόλο, το διασκεδάζω».
Η συγκεκριμένη παραγωγή είναι ιδιαίτερα πλούσια και πληθωρική: Τα ρούχα είναι εμπνευσμένα από τον Γάλλο ζωγράφο Μανέ, το Μουλέν Ρουζ και οι σκηνές πολέμου είναι εντυπωσιακές. Ο Αμερικανός τενόρος Μάικλ Φαμπιάνο ερμηνεύει τον Φάουστ:
«Σε κάθε σκηνή, η δυναμική αλλάζει. Στην πρώτη πράξη στο προσκήνιο είναι η νεολαία και οι επιπολαιότητές της. Όλα είναι στον αφρό, υπάρχει ένταση και ζωντάνια στην δεύτερη πράξη, μέχρι την στιγμή που αυτός ισχυρίζεται ότι αγαπά το κορίτσι. Μετά συναντούμε στην τρίτη πράξη την Μαργαρίτα και υπάρχουν πανέμορφες, απαλές νότες λεγκάτο. Είναι πολύ ωραία».
Η σοπράνο Ιρίνα Λούνγκου ερμηνεύει την Μαργαρίτα: «Αυτή η μουσική βοηθά πολύ, γιατί υπάρχουν στοιχεία κολορατούρας, ελαφρού τραγουδιού και όλα αυτά μαζί μας βοηθούν να ανακαλύψουμε σταδιακά αυτό τον χαρακτήρα. Αρκεί να αφεθείς στο μουσικό σου ένστικτο και τότε θα βρεις τα χαρακτηριστικά του ρόλου που υποδύεσαι».
Για να κερδίσει την νέα και αθώα Μαργαρίτα, ο γέρος Φάουστ πουλά την ψυχή του στον διάβολο, τον Μεφιστοφελή. Ως αντάλλαγμα γίνεται και πάλι νέος. Τα ζητήματα που θίγει το έργο παραμένουν επίκαιρα:
«Ως μουσικός, κάθε μέρα, ερμηνεύω διαφορετικά έργα. Και αυτό μπορεί να με οδηγήσει να μην χαίρομαι την κάθε στιγμή. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον Φάουστ. Έζησε τη ζωή του, χωρίς να απολαύσει τις στιγμές της. Και έτσι η αιτία που ζητά να γίνει και πάλι νέος είναι ότι θέλει να γυρίσει πίσω και να κατανοήσει πώς είναι να απολαμβάνει την στιγμή. Αντιλαμβάνομαι αυτή την πλευρά του χαρακτήρα» επισημαίνει ο Μάικλ Φαμπιάνο. Ο Έρβιν Σροτ συμπληρώνει:
«Όταν φτάσεις στο τέλος της ζωής σου και ξέρεις ότι ενώ εσύ θα φύγεις από αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας πίσω σου, αυτό το πάρτι που ονομάζεται ζωή, αν εκείνη την στιγμή μια μεγαλοφυΐα έρθει και σου πει αν θέλεις μια δεύτερη ευκαιρία και να ξεκινήσεις από την αρχή κρατώντας όλη τη σοφία και τις εμπειρίες της ζωής σου, αναρωτιέμαι τι θα έκανα. Τίποτε δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα, γιατί η ζωή είναι πάντα ένα πανέμορφο δώρο».