Φεστιβάλ Αθηνών: Ο Ριχάρδος Γ΄ μέσα από τα μάτια του Χρήστου Θεοδωρίδη

Φεστιβάλ Αθηνών: Ο Ριχάρδος Γ΄  μέσα από τα μάτια του Χρήστου Θεοδωρίδη
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης και η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζουν την «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στην Πειραιώς 260, 13 & 14 Ιουνίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας (1452-1485). Έμεινε στην ιστορία ως ένας σκληρός, βίαιος και αιμοδιψής τύραννος. Βασίλεψε μόλις 777 μέρες. Είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, καθώς τα ιστορικά γεγονότα, έχουν αλλοιωθεί, εξαιτίας μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης ψεμάτων και αναφορών, όσων των διαδέχτηκαν. Είναι ο τελευταίος βασιλιάς του Οίκου της Υόρκης. Σκοτώθηκε σε ηλικία 32 ετών στη μάχη του Μπόσγουορθ το 1485. 

 Η μάχη αυτή σηματοδότησε το τέλος του Πολέμου των Ρόδων, μεταξύ των αντιπάλων οίκων της Υόρκης και του Λάνκαστερ και την άνοδο στο θρόνο του Ερρίκου Ζ΄ και της δυναστείας των Τιδόρ. Η κακή φήμη του ενορχηστρώθηκε κατά κύριο λόγο από τους Τιδόρ και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με το ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ που τον παρουσίαζε ως έναν καμπούρη, πανούργο σαδιστή ο οποίος έστειλε στον θάνατο τους μικρούς ανιψιούς του. Τα λείψανά του βρέθηκαν το 2012 σε ένα δημοτικό πάρκινγκ. Θεωρήθηκε μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη. Η επίσημη ταφή του έγινε το 2015 με μια μεγαλειώδη νεκρική πομπή.

Αναστασία Γιαννάκη

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης και η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων μας διηγούνται φέτος ξανά την ιστορία του. Μετά την εξαιρετική «Σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου, που παρουσιάστηκε για δύο χρονιές στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (2016-17), επιστρέφουν στην Πειραιώς 260, 13 & 14 Ιουνίου, για να ανεβάσουν την «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε νέα μετάφραση της Ιζαμπέλας Κωνσταντινίδου.

Συναντήσαμε τον σκηνοθέτη και μιλήσαμε για την παράσταση, που ετοιμάζει τα τελευταία δύο χρόνια, για την αγάπη του για την ελισαβετιανή περίοδο, για το πώς βλέπει αυτόν τον παρεξηγημένο ήρωα αλλά και το πώς αποτέλεσε το τέλειο όργανο στην μηχανή του κακού που τον όπλισε.

Αναστασία Γιαννάκη

-Με τον Ριχάρδο Γ΄ αισθάνεσαι ότι κλείνεις έναν κύκλο; Ολοκληρώνεις μια τριλογία;

Δεν ξέρω αν είναι τριλογία, αλλά σίγουρα ολοκληρώνω μια περίοδο. Κράτησε πολύ αυτός ο ελισαβετιανός κύκλος έργων. Με απασχόλησε πάρα πολύ. Τα τελευταία δύο χρόνια που έχουμε εστιάσει στον Ριχάρδο, ασχολούμαστε παράλληλα και με τα οκτώ ιστορικά δράματα του Σαίξπηρ. Έχουμε κάνει τη δραματουργική επεξεργασία και η μετάφραση σε όλα, με σκοπό να κάνουμε κάποια στιγμή μια ενιαία παράσταση δέκα ωρών με όλα τα έργα στη σειρά. Τότε θα ολοκληρώσουμε την τριλογία!

-Με αυτόν τον βασιλιά των 777 ημερών κλείνει όμως ένα κεφάλαιο;

Μπορεί. Μάλλον. Έχω ανάγκη πλέον από έναν διαφορετικό λόγο. Να ασχοληθώ με έναν άλλο λόγο. Ασχολούμαι με αυτά τα κείμενα της ελισαβετιανής περιόδου από το 2013. Θέλω με την Ξένια (Θεμελή) να εγκαταλείψουμε αυτό το πεδίο κι αν αισθανθούμε κάποια στιγμή την ανάγκη, να επιστρέψουμε εδώ. Θέλω να δούμε αν όλα αυτά που έχουμε ανακαλύψει αυτά τα χρόνια, μπορούν να βρουν γόνιμο έδαφος κάπου αλλού, αν έχουν εφαρμογή σε έναν άλλο λόγο και σε μια άλλη εποχή.

-Τι σου αρέσει τόσο πολύ στην ελισαβετιανή περίοδο;

Μου αρέσει πολύ η συγκεκριμένη εποχή, γιατί έγιναν τα πάντα. Είναι στο μεταίχμιο μεσαίωνα και αναγέννησης. Ο Σαίξπηρ έδειξε με τον καλύτερο τρόπο την αλλαγή, που συνέβη στις ψυχές των ανθρώπων εκείνη την περίοδο. Συνειδητοποιώ ότι οτιδήποτε συμβαίνει σήμερα έχει την αντανάκλασή του σ’ αυτά που λέει. Το μέγιστο που κατάφερε κατά τη γνώμη μου είναι να ορίσει με όσο πιο συγκεκριμένες λέξεις γίνεται, τον κόσμο που τον περιβάλλει. Αυτό με εντυπωσίασε. Αν μπεις σ’ αυτό το «παιχνίδι» και αντιληφθείς ότι η μία λέξη του ορίζει την άλλη, μαγεύεσαι. Η ακρίβεια και η κυριολεξία του είναι απαράμιλλες.

Αναστασία Γιαννάκη

-Γιατί διάλεξες τον Ριχάρδο Γ΄ και όχι κάποιο άλλο από τα ιστορικά δράματα της ελισαβετιανής εποχής;

Πρόκειται για μια οκταλογία. Χρονολογικά έχει γράψει τη δεύτερη τετραλογία πρώτη και την πρώτη δεύτερη. Ουσιαστικά ξεκινά από τον Ριχάρδο Β΄, περνά από όλους τους Ερρίκους και καταλήγει στον Ριχάρδο Γ΄. Καλύπτει μια συγκεκριμένη περίοδο της βρετανικής ιστορίας και αφορά όλους τους Πολέμους των Ρόδων. Για να δώσω μάλιστα μια άλλη διάσταση, πρέπει να αναφέρω ότι σ’ αυτούς τους πολέμους έχει στηριχτεί σημαντικά το Game of Thrones. Αν κάποιος μου πρότεινε να κάνω κάποιο από αυτά τα έργα, αναγκαστικά, θα κατέληγα σε κάποιον από τους δύο Ριχάρδους, που είναι η αρχή και το τέλος αντίστοιχα αυτού του ιστορικού κεφαλαίου. Είναι τα μόνα δύο έργα που στέκονται αυτόνομα. Τα υπόλοιπα, καθώς δεν συνδέεται το ένα με το άλλο, είναι πολύ δύσκολο για τον Έλληνα θεατή να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει.

-Η οπτική που βλέπουμε παραστασιακά τον Ριχάρδο Γ΄ είναι συνήθως του δύσμορφου καμπούρη κακού που κάνει τα πάντα για τον θρόνο. Εσύ έτσι τον είδες;

Όχι! Αν μελετήσεις με λεπτομέρεια όλη την πραγματική ιστορία που προηγήθηκε αλλά και την ιστορία που μας περιγράφει ο Σαίξπηρ, τότε αναδεικνύεται ένας εντελώς διαφορετικός Ριχάρδος, που δεν έχει καμιά σχέση με τη συνήθη παραστασιακή λογική που ακολουθείται. Εγώ αναγκαστικά θα έλεγα, τον βλέπω σύμφωνα με την ιστορία και τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί. Για μένα υπάρχει ήδη διαμορφωμένο στην Βρετανία ένα ολόκληρο σύμπαν, που έχει σκοτώσει, έχει δολοφονήσει, έχει κάνει όλα τα κακά. Ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος και λέει, ότι έχει μάθει πώς λειτουργεί αυτό το φαύλο σύστημα και αυτό που θα κάνει είναι να τελειοποιήσει αυτό τον μηχανισμό δολοφονιών και φαυλότητας. Για μένα, αυτό το σύμπαν μοιάζει να διαλέγει τον Ριχάρδο ως το τέλειο όργανό του, ως τον χειρότερο που μπορεί να υπάρξει. Είναι σαν να του λέει: «Τώρα είναι η σειρά σου. Θα τα κάνεις όλα τέλεια». Τον διαλέγει λοιπόν! Αυτό είναι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου, γιατί η συνήθης οπτική είναι ότι όλοι είναι αποδέκτες του μίσους του Ριχάρδου. Για μένα, αυτό που είναι φοβερά συγκινητικό, είναι πώς ολόκληρο το σύμπαν στέλνει το μίσος του σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό προσπάθησα να κάνω στο έργο: να φωτίσω ιδιαίτερα την σκηνή, που το περιβάλλον τον επιλέγει για να κάνει όλα αυτά τα πράγματα στο έργο και στο τέλος τον αναμένει για να κλείσει τον κύκλο του αίματος.

Αναστασία Γιαννάκη

-Αυτό όμως δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα γύρω από τον Ριχάρδο Γ΄

Ακριβώς! Είναι πεντακάθαρη προπαγάνδα των Τιδόρ για να ενισχύσουν την προσωπικότητα του Ερρίκου Τιδόρ, μετέπειτα Ερρίκου Ζ΄ που ακολουθεί. Παραποίησαν τα γεγονότα για να φανεί ο Ριχάρδος ανήθικος, αιμοδιψής, βίαιος. Είναι καταπληκτικό αυτό που έγινε το 2013, όταν ανακαλύφθηκαν τα οστά του. Δεν πήγε κανένας από την σημερινή βασιλική οικογένεια στην κηδεία που έγινε. Γιατί; Διότι μέχρι τον Ριχάρδο Γ΄ το αίμα «πάει» κανονικά στη διαδοχή στον θρόνο. Ο Ερρίκος Τιδόρ δεν είχε κανένα σοβαρό δικαίωμα στον θρόνο. Με αυτόν «κόβεται» η γραμμή του αίματος στον θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου. Από εκεί και πέρα, δεν θα έπρεπε κανείς να είναι βασιλιάς ή βασίλισσα της Αγγλίας μέχρι σήμερα, καθώς έχουν σχέση με τους Τιδόρ, που έκοψαν αυτή τη νόμιμη μοίρα. Και βέβαια κρατάνε με συνέπεια αυτή την στάση μετά από 600 χρόνια. Ακόμη και η γνωστή καμπούρα που του απέδωσε ο Σαίξπηρ αλλά και άλλοι συγγραφείς, η οποία τονίστηκε για να ταιριάξει η εσωτερική με την εξωτερική ασχήμια, όπως φάνηκε από τις σύγχρονες ιατρικές εξετάσεις που έγιναν στα οστά του, δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ελαφριά σκολίωση.

-Άρα υπήρξε θύμα μιας ενορχηστρωμένης προπαγάνδας

Ναι. Η πρόθεσή μας όμως δεν είναι η αγιοποίηση. Ιστορικά δεν έχει κάνει τίποτε από όλα αυτά, που του προσάπτει ο συγγραφέας στο έργο του. Ο Σαίξπηρ είναι σαφές ότι γράφει με προπαγανδιστική διάθεση, υπό την Ελισάβετ, και θέλει να αγιοποιήσει τον Ερρίκο που έρχεται, ως ένας μικρός θεός που ορίζει το τέλος μιας εποχής. Επειδή είναι όμως σπουδαίος συγγραφέας, προσφέρει στον αναγνώστη όλα εκείνα τα πατήματα για να δει διαφορετικά τον πρωταγωνιστή του και τα γεγονότα που παρουσιάζονται. Ένα από αυτά, που δεν φωτίζονται συχνά για παράδειγμα, είναι η σχέση του Ριχάρδου με την μητέρα του, η οποία τον καταριέται και τον απαρνιέται με έναν τρόπο. Είναι κάτι που σε κάνει να καταλαβαίνεις γιατί αυτός ο τύπος εξελίσσεται έτσι. Αυτό που με συγκίνησε στο έργο είναι ότι όλοι είναι εναντίον ενός. Και οι επτά ήρωες την «πέφτουν» σ’ αυτόν.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Αναστασία Γιαννάκη

-Εσένα τι σε ενδιέφερε στη δική σου παράσταση; Είναι μια προσπάθεια αποκατάστασης του πραγματικών διαστάσεων του Ριχάρδου;

Εστιάζω στο μίσος που υπάρχει σε όλο το σύμπαν και όχι μόνο στον Ριχάρδο. Ανέκαθεν έβρισκα πολύ βαρετό το ρόλο του σκηνοθέτη του μίσους και των δολοφονιών που αποδίδουν στο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο σκοπός μου δεν είναι η αποκατάσταση. Αυτό που θέλω να δείξω είναι ότι όλο το σύμπαν είναι το ίδιο και όλο το σύμπαν, όντας το ίδιο, αποφασίζει ότι ένας είναι χειρότερος από αυτούς. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει και σήμερα γύρω μας. Δηλαδή, αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι πολύ γρήγορα έφυγα από το θέμα του στέμματος και της εξουσίας. Γιατί πουθενά ο Ριχάρδος δεν λέει στο έργο ότι θέλει να πάρει το στέμμα. Αναρωτήθηκα λοιπόν ποια είναι η δύναμη που τον ωθεί στις πράξεις που κάνει. Νομίζω ότι συμπυκνώνεται στο εξής: «Αφού είστε έτσι, εγώ θα κάνω ο,τι χειρότερο μπορώ για εσάς». Κάθε στιγμή αρπάζει την ευκαιρία που του δίνεται να πάει πιο κάτω αυτό που έχει στο μυαλό του. Το εντυπωσιακό είναι ότι στο τέλος του έργου, είναι ο μοναδικός σαιξπηρικός ήρωας, που έχει ενοχές.

-Μοιάζει σαν να αντιλαμβάνεται το τέλος του

Έτσι είναι. Είναι πολύ έντονη η έννοια του χρόνου μέσα του. Γι’ αυτό και για μας, ο χρόνος που λαμβάνει χώρα η παράστασή μας είναι μια ενιαία, παράλογη νύχτα. Μια μεγάλη νύχτα. Έτσι συμπυκνώνουμε δραματουργικά την δράση του έργου, που κρατά αρκετά χρόνια. Γνωρίζει ότι θα πεθάνει. Προσπαθεί να κάνει ο,τι περισσότερο μπορεί μέσα σ’ αυτή τη νύχτα, για να ζήσει, για να ικανοποιήσει το κενό που έχει μέσα του. Ο ίδιος για μένα, ξεκινά γνωρίζοντας ότι στην αυγή θα συμβεί το Μπόσγουορθ, η πιο σημαντική δηλαδή μάχη του Πολέμου των Ρόδων, στην οποία θα πεθάνει.

Αναστασία Γιαννάκη

-Τι Ριχάρδο θα δούμε στη δική σου παράσταση; Θα δούμε τον γνωστό δύσμορφο καμπούρη;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Όχι! Θα δείτε έναν κάπρο! Είμαστε σε μια κοινωνία ζώων και ο Ριχάρδος είναι ο κάπρος.Το εννοώ κυριολεκτικά. Όσον αφορά στην κινησιολογία των ηθοποιών, δουλέψαμε πάρα πολύ με την κίνηση, την πρόθεση των ζώων. Όσον αφορά την εμφάνισή τους, είναι όλοι τζίντζερ, κοκκινοτρίχηδες, γιατί ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο παρακλάδι της δυναστείας των Πλανταγενετών. Και όλοι τους είναι και ένα ζώο, που αναφέρεται μέσα στο σαιξπηρικό έργο. Ο Σαίξπηρ ασχολείται πάρα πολύ με τα ζώα στο συγκεκριμένο κείμενο. Σκηνικά θα δείτε ένα κτίσμα: ένα υπερυψωμένο δωμάτιο, το Παλάτι και γύρω ένα μεγάλο ανοιχτό πεδίο. Παίζουμε πολύ με το μέσα και το έξω.

-Κατά τη γνώμη σου, ο Ριχάρδος Γ΄ τι «ρόλο» παίζει μέσα στο σαιξπηρικό σύμπαν;

Μπορώ να φανεί κάπως χοντρό αυτό που θα πω, αλλά για μένα είναι ο πρώτος Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Μια άλλη πλευρά του. Νομίζω ότι τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε λίγο άτσαλα στον Ριχάρδο, τα ανέπτυξε πολύ περισσότερο και πολύ καλύτερα στον Άμλετ.

Αναστασία Γιαννάκη

-Αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι το αυτονόητο στη διαδοχή των έργων που επιλέγεις. Σαν το ένα να κουμπώνει στο άλλο. Μετά τη «Σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου, ο Ριχάρδος φαίνεται σαν να είναι το επόμενο λογικό κεφάλαιο.

Έτσι νομίζω ότι συμβαίνει. Και με τον Άμλετ, την προηγούμενη δουλειά μας συνέβαινε. Αυτό που αλλάζει κάπως είναι τα ζητούμενα σε κάθε μας παράσταση. Σαν να προχωράμε λίγο πιο κάτω. Κι εγώ αισθάνομαι ότι υπάρχει μια φυσική ροή των πραγμάτων. Στην Σφαγή των Παρισίων, υπήρχε ένα κοινωνικό ζητούμενο σε σχέση με το πώς χειριζόμαστε την εξουσία. Ήμουν την άποψης τότε, το 2016, ότι τίποτε δεν αξίζει γύρω μας, όλα είναι μάταια και οποιοσδήποτε κι αν πάρει την εξουσία δεν θα αλλάξει τίποτε. Στο τωρινό έργο, υπάρχει το ίδιο θέμα. Το βλέπω όμως όχι ως μια πολιτική, αλλά ως μια κοινωνική τραγωδία. Με ενδιαφέρει περισσότερο εδώ να εστιάσω στο πώς διαχειρίζεται ένας άνθρωπος το μίσος του για κάποιον άλλο. Αυτό είναι που βλέπω άλλωστε σήμερα, γύρω μου. Γιατί πλέον πιστεύω ότι ως κοινωνία έχουμε μετατοπίσει το ενδιαφέρον μας από το ποιος θα μας κυβερνά, αν είναι η Αριστερά ή η Δεξιά. Όλα έχουν να κάνουν με το τέρας μέσα μας. Σε αυτό το ζήτημα, νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο άγρια σήμερα σε σχέση με ο,τι συνέβαινε πριν από τρία χρόνια.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Πώς αντιμετωπίζουμε αυτό το τέρας;

Στεκόμαστε λίγο άναυδοι. Νομίζω ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να το διαχειριστούμε. Προσωπικά δεν μπορώ να χωνέψω το μίσος που έχει ο κόσμος μέσα του και πώς αυτό εξωτερικεύεται με την παραμικρή, ασήμαντη αφορμή. Βγαίνει απροκάλυπτα και με τον πιο άθλιο τρόπο. Δεν το χωράει ο νους μου για παράδειγμα το πώς συντονίστηκαν επτά άνθρωποι και σκότωσαν τον Ζακ (Κωστόπουλο). Και μετά να βλέπεις αυτή την προσπάθεια συγκάλυψης των γεγονότων. Ότι παιδιά τελικά δεν έγινε τίποτε και ότι το θύμα ήταν θύτης και ήταν αυτό, αυτό κι αυτό. Και αυτό έμεινε τελικά ως εικόνα στη συνείδηση του κόσμου. Και αφού είσαι αυτό, αυτό κι αυτό είναι αυτονόητο ότι κάποια στιγμή θα πεθάνεις. Είναι φυσιολογικό για την πλειοψηφία του κόσμου. Πλέον δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι στη ζούγκλα που ζούμε. Η μόνη αλλαγή που μπορεί να συμβεί θα έρθει από μέσα μας και από πουθενά αλλού, από καμιά κοινωνική ομάδα ή πολιτικό κόμμα. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν θα κάνει τίποτε. Μόνο εμείς πρέπει να αλλάζουμε τα μικρά πράγματα που μπορεί ο καθένας μας στη ζωή του.

Αναστασία Γιαννάκη

-Εσύ πώς λειτουργείς μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον;

Αυτό που προσπαθώ εγώ να κάνω είναι να βοηθώ, όπου μπορώ και με όποιον τρόπο μπορώ. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Μερικοί υποστηρίζουν ότι εμείς που σκεφτόμαστε περισσότερο, πρέπει να κρατήσουμε με κάποιο τρόπο το επίπεδο. Να είμαστε οι πολιτισμένοι απέναντι σε όλους αυτούς, που έχουν αποκτηνωθεί. Έχω πολλάκις προσπαθήσει με αυτόν τον πολιτισμένο τρόπο και έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει κανέναν αντίκτυπο στα ζώα. Το ζώο δεν καταλαβαίνει τίποτε. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι είτε να μετατραπείς κι εσύ σε ζώο και να «φας» τον διπλανό σου, είτε να αποστασιοποιηθείς. Να γίνεις παρατηρητής. Πράγμα διόλου εύκολο. Όλοι γινόμαστε ζώα κάποια στιγμή, γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη βία, την σκληρότητα και τον θυμό, που μας περιβάλλουν. Και δυστυχώς τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου, οδεύουν προς το χειρότερο. Δεν βλέπω κανένα φως στον ορίζοντα. Και αυτό δυστυχώς δεν έχει να κάνει μόνο με την Ελλάδα. Δεν είμαστε οι μόνοι που το βιώνουμε. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να τελειοποιήσουμε τον μηχανισμό αντίδρασης σε τέτοιες συμπεριφορές. Να δεις τα χέρια, τα πόδια του τέρατος και να βρεις τρόπο να του τα κόψεις.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μετάφραση - Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία - Δραματουργία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά - Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική: Βασίλης Ντοκάκης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ανάλυση κειμένου - Ιστορική έρευνα: Παύλος Σούλης

Σχεδιασμός φωτισμού: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνοθέτη: Χαρά Τζόκα

Βοηθός χορογράφου: Νικολέτα Κουτίτσα

Γραφίστας: Νώντας Παπουτσής

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Φωτογράφος: Αναστασία Γιαννάκη

Οργάνωση - εκτέλεση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Νίκος Λεκάκης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Άλκης Μπακογιάννης, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Βασίλης Σαφός, Γιώργος Χριστοδούλου

Αναστασία Γιαννάκη

INFO

Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων - Χρήστος Θεοδωρίδης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Πειραιώς 260 – Χώρος Δ

13-14 Ιουνίου, 21:00

Προπώληση εισιτηρίων: Ταμεία Φεστιβάλ Αθηνών: Πανεπιστημίου 39 (στοά Πεσμαζόγλου)

Τηλεφωνικό κέντρο: 210 8938112 (Δευτέρα έως Κυριακή 09:00-21:00)

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ηλεκτρονική αγορά: greekfestival.gr και www.ticketmaster.gr

Για ομαδικές αγορές (20+ άτομα): 2103222720 και tickets@greekfestival.gr

Εισιτήρια ΑμεΑ στο email : tameia@greekfestival.gr

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Χρ. Θεοδωρίδης: «Ο Αντόνιο μιλά για την ανθρώπινη αδράνεια και τη βία της εξουσίας που ζούμε σήμερα»

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης