Καλαβασός: Η νέα εικαστική πρόταση του Γιώργου Κεβρεκίδη

Καλαβασός: Η νέα εικαστική πρόταση του Γιώργου Κεβρεκίδη
Από euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Ο γνωστός Έλληνας εικαστικός, Γιώργος Κεβρεκίδης, συμμετέχει στην έκθεση 50 + 5 : Τοπίο Πολιτιστικοί διάλογοι του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου, στην Καλαβασό

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο γνωστός Έλληνας εικαστικός, Γιώργος Κεβρεκίδης, συμμετέχει στην έκθεση 50 + 5 : Τοπίο Πολιτιστικοί διάλογοι του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου, στην Καλαβασό, με την ευκαιρία των 55 χρόνων από την ίδρυση του.

Η έκθεση είναι μια συνέχεια της συνεργασίας του Επιμελητηρίου με την κοινότητα της Καλαβασού η οποία άρχισε με την Διεθνή φιλοξενία καλλιτεχνών το καλοκαίρι του 2017, «Κάθε φύλο της ελιάς έσταζε φως/Νικ. Καζαντζάκης» και θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Αυγούστου.

Ο Γιώργος Κεβρεκίδης, γνωστός και από την συμμετοχή του πέρσι στην πρώτη διεθνή Μπιενάλε της Λάρνακας, παρουσιάζει μια εικαστική παρέμβαση εντός του πρώην νερόμυλου, που αποτελεί συνέχεια των ήδη, ευρισκομένων από τον Αύγουστο του 2017, εγκαταστάσεων in situ, θέλοντας να αναθερμάνει το διάλογο με τα έργα – ερείπια, στο χώρο.

Η ιδέα ενσωμάτωσης μιας λειτουργίας μέσα σ’ έναν ανενεργό λειτουργικά χώρο, όπως ο πρόσφατα αναστηλωμένος πετρόχτιστος νερόμυλος της Καλαβασού, αντλεί τις πηγές της στον πολυσχιδή αρχιτεκτονικά, παραδοσιακά, εμπορικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, χαρακτήρα της γραφικής επαρχιακής πόλης της Λάρνακας, την προνομιούχα θέση της οποίας οφείλει τόσο στην ύπαρξη του Βασιλικού ποταμού όσο και των πλούσιων μεταλλευμάτων.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο καλλιτέχνης: «Το μακρόστενο πετρόχτιστο κτίσμα ομοιάζει εσωτερικά με βυζαντινό ξωκλήσι. Έχοντας την καμάρα ως διαχωριστικό, μοιράζει το χώρο σ’ έναν τύποις κυρίως ναό κι ένα «άβατον». Από τη μία η λιτή αντικειμενική γλυπτική υποδήλωση ενός εκκλησιαστικού λεξιλογίου, στο άνοιγμα του καμαροσκέπαστου διαχωριστικού στοιχείου κι από την άλλη η συμπερίληψη του άπειρου “ιερού” χώρου, μέσω της ψηφιακής προβολής, έρχεται να υπογραμμίσει την ιδέα της μετάβασης / transition, μέσω ενός κοινού αρχιτεκτονικού ευρήματος (καμπύλη), όπως εντοπίζεται σε αρκετά δομήματα της επαρχίας της Καλαβασού. Από τα πρώην μεταλλεία, τα ξωκκλήσια, το τζαμί, την επιβλητική Εκκλησία της Παναγιάς Θεοτόκου Τητηότησσας και το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο της, τους νεολιθικούς οικισμούς Τέντας και Χοιροκοιτίας».

Τα αντικείμενα είναι γενικώς στατικά. Δεν εμπεριέχουν ζωή, συναίσθημα, οπότε δε μπορούν να κινηθούν, μήτε στο χώρο, μήτε στο χρόνο. Ο καλλιτέχνης καλείται να προσδώσει στα αντικείμενα ιδιότητες ανιμιστικές, που δε διέθεταν προηγουμένως, προβάλλοντας μια φαντασιακή προέκτασή τους στο χωροχρόνο.

Η ελιά είναι ένα δέντρο, είναι οργανισμός που έχει ζωή. Το δέντρο της ελιάς δε σταματά να δέχεται την αναζωογονητική επενέργεια της φύσης έως ότου διακοπεί απότομα η πορεία της στη ζωή. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε δια της πυρκαγιάς, είτε διά της υλοτόμησης, και των δύο προερχομένων από ανθρώπινη παρέμβαση.

Οι καρποί της ελιάς που πρόωρα διεκόπη η παραγωγική της ικανότητα, είναι αντικείμενα άψυχα αφού δεν πρόλαβαν να γονιμοποιηθούν με την ψυχή της μητέρας ελιάς. Δανείζονται λοιπόν, ανθρώπινα χαρακτηριστικά, βιώνουν ψυχικά συναισθήματα, μιας αντίστοιχης “αυτοπυρπολημένης” κατάστασης.

Οι γέρικοι ασημίζοντες ελαιώνες της Καλαβασού, σε συνδυασμό με τα έντονα ίχνη ώχρας, ως τελευταίας απομείνασας χρωστικής βαφής του πρώην μεταλλείου χαλκού της περιοχής αλλά και του νεολιθικού οικισμού της Τέντας, διατάσσονται εκ νέου ως επαναλαμβανόμενα κυκλικά πετρόχτιστα ασκεπή δομήματα της τελευταίας. Όλα θεωρούνται σύγχρονα γλυπτικά αναθήματα, παρατεταγμένα εντός των εγκαταστάσεων ενός αναπαλαιωμένου νερόμυλου.

Σύντομο Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα, το 1973. Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών/Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Π.Δ.Μ./Κατεύθυνση Ζωγραφικής, το 2016. Ολοκλήρωσε την εκπόνηση της πτυχιακής του εργασίας με τίτλο: Insan “yukarı bakan”/Yunanca “άν-θρωπος” στο Mimar Sinan Fine Arts University της Κωνσταντινούπολης, το 2016. Είναι κάτοχος επίσης, μεταπτυχιακού διπλώματος Πολιτικού Μηχ/κού (1997) του Ε.Μ.Π. (Τομέας Δομοστατικής) όπως επίσης και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών, του ΔΠΜΣ "Δομοστατικός Σχεδιασμός και Ανάλυση των Κατασκευών» (2002) του Ε.Μ.Π. (Τομέας Μεταλλικών Κατασκευών). Ως εικαστικός καλλιτέχνης έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικών παρεμβάσεων στο δημόσιο χώρο, video art, καθώς και σε workshops με θέματα αρχιτεκτονικού κι αστικού σχεδιασμού, από το 2011.

Λόγω της ενασχόλησής του ως εισηγητής καλλιτεχνικών εργαστηρίων, συχνά αντιμετωπίζει παραδείγματα τυχαίας διαμορφωθείσας αισθητικής, στον δημόσιο χώρο, ως ισάξιας συμβολής στην «εκπαιδευτική» προσέγγιση της τέχνης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η παρατηρητική αυτή ικανότητα οξύνεται, ενώ λαμβάνει οπτικά ερεθίσματα, σε θέματα περισσότερο σχετικά με την εκπονούμενη έρευνα. Στο πεδίο έρευνάς του εντάσσεται η αναζήτηση συσχετισμών / κοινών τόπων ανάμεσα στην εικόνα και τη γλώσσα, καθώς και τη σχέση μιας οπτικής ιστορίας με το χρόνο, το χώρο, τη φωνή και το σώμα.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης

Παναγιώτης Παπαφράγκος & Φιλ Ιερόπουλος: Οι Έλληνες σκηνοθέτες του Film Forward και οι ταινίες τους