Τα «Πλάσματα» της Στέγης καταλαμβάνουν το Πεδίον του Άρεως

«Plásmata: Bodies, Dreams, and Data»
«Plásmata: Bodies, Dreams, and Data» Πνευματικά Δικαιώματα Πεδίον του Άρεως
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στο Πεδίον του Άρεως, εστιάζοντας και πάλι στην ψηφιακή τέχνη και στο τρόπο που αυτή προσεγγίζει το ανθρώπινο σώμα. 25 έργα μεγάλων διαστάσεων παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της εντυπωσιακής έκθεσης «Πλάσματα: Σώματα, Όνειρα και Δεδομένα»

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ένα χρόνο μετά την πετυχημένη έκθεση «You and AI» για την τεχνητή νοημοσύνη, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στο Πεδίον του Άρεως, εστιάζοντας και πάλι στην ψηφιακή τέχνη και στο τρόπο που αυτή προσεγγίζει το ανθρώπινο σώμα. 25 έργα μεγάλων διαστάσεων παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της έκθεσης «Πλάσματα: Σώματα, Όνειρα και Δεδομένα».

Εγκαταστάσεις, βίντεο, γλυπτά, ταινίες, φωτιστικά και διαδραστικά έργα έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία του πάρκου, αποτυπώνοντας τα νέα πλάσματα, τις νέες ταυτότητες που προκύπτουν στην εποχή μας, στον ψηφιακό κόσμο.

Πηνελόπη Γερασίμου
SpY: Earth DividedΠηνελόπη Γερασίμου

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση έχει την επιμελητική διεύθυνση της έκθεσης: «Νομίζω ότι κάναμε ότι μπορούσαμε για να δημιουργήσουμε έναν ονειρικό περίπατο μέσα σε ένα πάρκο, που δεν είναι απλώς πάρκο. Είναι ένα πραγματικό πεδίο. Είναι ένα σημείο της πόλης, που συγκεντρώνονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο και μας υπενθυμίζουν ότι η Αθήνα αυτή την στιγμή είναι μια πόλη με ανθρώπους από παντού. Με ανθρώπους διαφορετικούς, με ανθρώπους όμως που μας συνδέουν πολλά, γιατί όλοι κάπως συνδεόμαστε. Μας συνδέουν κοινές επιθυμίες, κοινές ανάγκες. Αυτό από την άλλη πλευρά δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να είμαστε εντελώς διαφορετικά πλάσματα. Αυτό που κάναμε τελικά με τα έργα εδώ είναι να παροτρύνουμε κάποιον να πάει σε γωνιές του πάρκου που δεν θα πήγαινε κι εκεί να τον αιφνιδιάσει μια ευχάριστη έκπληξη. Μια έκπληξη που μόνο η τέχνη ξέρει να κάνει, ειδικά όταν τη συναντάμε σε μέρη που υποτίθεται ότι δεν ανήκει. Στη συγκεκριμένη έκθεση ερχόμαστε να δείξουμε τι γίνεται όταν το σώμα γίνεται data, γίνεται δεδομένα. Όταν η τεχνολογία και αυτά τα δεδομένα τα έχουν στα χέρια τους σπουδαίοι καλλιτέχνες, κανείς δεν μιλά για την τεχνολογία. Μιλά για την ομορφιά, για το ταξίδι. Μιλά για εκείνη τη στιγμή που συγκινείσαι, που κλονίζονται λίγο οι βεβαιότητες, που σκέφτεσαι αλλιώς, που κάνεις μια παύση σε έναν τρέχοντα δρόμο σκέψης».

Στέλιος Τζετζιάς
Frederik Heyman Virtual EmbalmingΣτέλιος Τζετζιάς

Τα έργα αποκαλύπτονται μέσα από τρεις διαδρομές που προτείνονται στους επισκέπτες. Η Ειρήνη Μιρένα Παπαδημητρίου, επιμελήτρια της έκθεσης μίλησε στην κάμερα του Euronews για τις τρεις διαδρομές: «Έχουμε τρεις θεματικές διαδρομές, τρεις επιμελητικές κατευθύνσεις. Ξεκινούμε, εξερευνώντας πώς χρησιμοποιείται η τεχνολογία για τα όνειρά μας ή τις φαντασιώσεις μας. Πώς θέλουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, το σώμα μας και το περιβάλλον, μέσω της τεχνολογίας, έτσι ώστε να «επαυξήσουμε» τα σώματά μας ή για να γίνουμε αθάνατοι. Στη συνέχεια περνάμε στη δεύτερη διαδρομή που εστιάζει στις πιο σκοτεινές πτυχές, την πιο δυστοπική πλευρά, όπως για παράδειγμα στα σώματα που δεν βλέπουμε, που είναι κρυμμένα πίσω από τα τεχνολογικά συστήματα. Αλλά και στα σώματα που δεν είναι ενταγμένα, που δεν είναι ίσα με τα άλλα σώματα. Τέλος, υπάρχει η διαδρομή που μέσω των έργων και των καλλιτεχνών που βρίσκονται εδώ στο πάρκο, μας βοηθά να φανταστούμε ξανά σώματα, αλλά και εμάς τους ίδιους ως μέρος ενός ευρύτερου τρόπου σκέψης, οικολογικού, πλανητικού. Δεν αναφερόμαστε μόνο στο ανθρώπινο ή το ατομικό σώμα, αλλά και στο πλανητικό, το συλλογικό σώμα».

Στέλιος Τζετζιάς
SuperflexΣτέλιος Τζετζιάς

Η ομάδα Superflex ιδρύθηκε το 1993 στην Δανία και έχει ως έδρα της την Κοπεγχάγη. Αναπτύσσει ένα καινούργιο είδος αστικοποίησης που περιλαμβάνει την οπτική των φυτών και των ζώων, με στόχο να οδηγήσει την κοινωνία σε ένα νέο πρότυπο διαβίωσης μεταξύ των ειδών. Η συγκεκριμένη βίντεο εγκατάσταση ονομάζεται «Vertical Migration» (Κάθετη Μετανάστευση) και δημιουργήθηκε το 2021.

Αναφέρεται στα σιφωνοφόρα, ένα θαλάσσιο είδος, συγγενικό με τις μέδουσες, που ανεβαίνουν κατά εκατομμύρια από τον πυθμένα της θάλασσας στην επιφάνεια και απορροφούν CO2, καθαρίζοντας την ανθρώπινη ρύπανση. Παρόλο που δεν έχει καμιά ομοιότητα με τον άνθρωπο, μοιράζεται το ίδιο οικοσύστημα και τα προβλήματά του, το ίδιο μέλλον με μας.

Πηνελόπη Γερασίμου
Superflex-Vertical MigrationΠηνελόπη Γερασίμου

Η ομάδα σχεδίασε ένα σιφωνοφόρο μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και δημιούργησε μια ταινία animation, για να αποτυπώσει το ταξίδι του προς τα πάνω. Αρχικά, η ταινία προσεγγίζει το πλάσμα αυτό μέσα από μηχανικές κυκλικές κινήσεις, πηγαίνοντας όλο και πιο κοντά του, για να το παρουσιάσει στο κοινό από όλες τις οπτικές γωνίες. Σταδιακά, η προοπτική αλλάζει, οι κινήσεις της κάμερας γίνονται πιο ρευστές και οι θεατές βλέπουν τον κόσμο από τη σκοπιά του σιφωνοφόρου.

Ο Μπιορνσγέρνε Κρίστιανσεν είναι μέλος της ομάδας: «Αυτό που παρουσιάζουμε εδώ είναι μια ιδέα: ότι οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουμε, να αποκτήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα. Πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε και να μαθαίνουμε από τα άλλα είδη του πλανήτη. Έτσι ώστε να έχουμε μια καλύτερη ζωή όλοι μας, αλλά και για να διασφαλίσουμε ότι η φύση είναι σε καλή κατάσταση. Είναι υγιής. Πρέπει λοιπόν να πάρουμε μαθήματα από τα άλλα είδη και να προσαρμοστούμε ανάλογα».

Πηνελόπη Γερασίμου
Kimchi and ChipsΠηνελόπη Γερασίμου

Το στούντιο Kimchi and Chips ιδρύθηκε το 2009 από την Μίμι Σον και τον Έλιοτ Γουντς. Στο Πεδίον του Άρεως παρουσιάζουν το «Another moon», μια εντυπωσιακή και σύνθετη εγκατάσταση, ένα τεχνητό φεγγάρι από 40 ακτίνες λέιζερ. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, 40 συσσωρευτές συλλέγουν ηλιακή ενέργεια, δημιουργώντας, όταν πέσει το φως, ένα διαφορετικό φεγγάρι στον νυχτερινό αττικό ουρανό. Όταν οι μπαταρίες των προβολέων εξαντλούνται, το φεγγάρι χάνεται, καθώς τα λέιζερ αρχίζουν και σβήνουν το ένα μετά το άλλο. Το τεχνητό φεγγάρι αργοσβήνει, υπενθυμίζοντάς μας τις διαρκείς μετατροπές της ενέργειας, το εύθραυστο και εφήμερο της ύπαρξής μας, αλλά και την ελπίδα για τη νέα μέρα που έρχεται.

Το τεχνητό φεγγάρι των Kimchi and Chips παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα βιομηχανικά κατάλοιπα του Zeche Zollverien, της περιοχής με τα μεγαλύτερα –ιστορικά– λιγνιτωρυχεία στην Ευρώπη. Σε μια συγκυρία που ο λιγνίτης και η πυρηνική ενέργεια –μέχρι πρότινος, αδιανόητες εναλλακτικές– εμφανίζονται πλέον ως βιώσιμες επιλογές, το «Another Moon» θέτει ερωτήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας.

Στέλιος Τζέτζιας
Kimchi and Chips: Another MoonΣτέλιος Τζέτζιας

Ο Έλιοτ Γουντς αναφέρει: «Χρειάστηκαν επτά χρόνια για να κάνουμε αυτό το έργο. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική εικόνα. Μια εικόνα που ξεκινά από το έδαφος και βρίσκεται στον ουρανό, ως ηλιακό αντικείμενο. Ταυτόχρονα όμως παραμένει εικόνα. Παίζει με το όριο ανάμεσα στο τι είναι φανταστικό και τι είναι αληθινό».

Η Μίμι Σον συμπληρώνει: «Αυτό που με ενδιαφέρει συνήθως είναι το λεπτό όριο μεταξύ πραγματικού και εικονικού. Αυτό το έργο θέτει το ερώτημα το πώς ξεχωρίζουμε το πραγματικό από το εικονικό. Το φεγγάρι στον ουρανό είναι ουσιαστικά η αντανάκλαση του ήλιου. Το δικό μας φεγγάρι δημιουργείται από την ενέργεια του ήλιου. Δεν είναι φεγγάρια, αλλά εικόνες που θέλαμε να δημιουργήσουμε».

Στέλιος Τζετζιάς
Εύα ΠαπαμαργαρίτηΣτέλιος Τζετζιάς

Η Εύα Παπαμαργαρίτη επικεντρώνεται στην κινούμενη εικόνα και διερευνά τη σχέση ψηφιακού χώρου και υλικής πραγματικότητας. Πώς το ρεαλιστικό περιβάλλον διαβρώνεται από τον εικονικό κόσμο, μετασχηματίζοντας την ταυτότητα και την καθημερινή μας εμπειρία. Παρουσιάζει μια τετρακάναλη εγκατάσταση με ήχο που έχει τίτλο «Among us, among others»

Τέσσερις υπερμεγέθεις οθόνες LED τοποθετούνται σε μια από τις μικρές «πλατείες» του Πεδίου του Άρεως, περιμετρικά του κέντρου της. Μια πληθώρα σωμάτων αναδύονται, κινούνται και αναπαύονται – άλλοτε ως ενιαίο συλλογικό σώμα και άλλοτε πάλι ως μοναδικές οντότητες. Τα σώματα αυτά σχηματίζονται ως διαφορετικά πλάσματα/μεσολαβητές – απομιμούμενα ανθρώπινες, αλλά και φυσικές/οργανικές/ζωικές οντότητες. Είναι μια ανάθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για τη συγκεκριμένη έκθεση:

«Βλέπουμε αυτά τα αλλόκοτα χιμαιρικά όντα. Το καθένα βρίσκεται ουσιαστικά σε διαρκή αναζήτηση της σωματικότητάς του και του εαυτού του, μέσα από διάφορες εκστατικές εκρήξεις και στιγμές παύσης και αδράνειας. Ταυτόχρονα στις τέσσερις οθόνες εμφανίζονται κάποιες προτάσεις-φράσεις-ερωτήσεις που απευθύνονται, είτε στον θεατή που είναι μέρος αυτής της εγκατάστασης, είτε υπάρχει αυτό το διττό στοιχείο: θα μπορούσε να είμαι μέρος ενός διαλόγου που συγκροτούν αυτά τα πλάσματα μεταξύ τους, σαν ένας σύγχρονος χορός» επισημαίνει η καλλιτέχνις.

Πηνελόπη Γερασίμου
Happiness-Dries VerhoevenΠηνελόπη Γερασίμου

Τα έργα είναι πραγματικά εντυπωσιακά και πρωτότυπα, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να ανακαλύψει εκ νέου το Πεδίον του Άρεως. Ξεκινούν από το άγαλμα του βασιλιά Κωνσταντίνου και φτάνουν μέχρι το θέατρο του Άλσους. Η υπαίθρια έκθεση «Plásmata: Bodies, Dreams, and Data» διαρκεί μέχρι τις 10 Ιουλίου και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Είναι ανοικτή καθημερινά 18.30-22.30 το βράδυ.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Morehshin Allahyari, Refik Anadol, LaTurbo Avedon, The Alternative Limb Project, Frederik Heyman, Ekene Ijeoma, Keiken, Kimchi & Chips, Nick Knight (SHOWstudio), Marshmallow Laser Feast, Eva & Franco Mattes, Christian Mio Loclair, NOWNESS, Tony Oursler, Μαρία Παπαδημητρίου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Annie Saunders, Sensorium, SpY, Superflex, Dries Verhoeven, Cecilie Waagner Falkenstrøm, Saya Woolfalk, Liam Young

Πληροφορίες

Στέλιος Τζέτζιας
Ekene Ijeoma_Breathing PavilionΣτέλιος Τζέτζιας
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιάννης Οικονομίδης: «Το Σπιρτόκουτο ως μιούζικαλ είναι μια κάψουλα του ελληνικού πολιτισμού»

Κάννες: Τα τραύματα του πολέμου στο Butterfly Vision

Η τεχνητή νοημοσύνη κατακτά το Πεδίον του Άρεως