Θεωρείται πρωτοπόρος της γαλλικής «νουβέλ βαγκ» - Επιβεβαιώνει την είδηση του θανάτου του η οικογένειά του
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤην τελευταία του πνοή σε ηλικία 91 ετών άφησε ο σπουδαίος Γαλλοελβετός σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ.
Ένας πραγματικός πρωτοπόρος της κινηματογραφικής αφήγησης, ο Γκοντάρ συνέδεσε το όνομά του με το κίνημα της νουβέλ βαγκ και θεωρείται ότι έφερε επανάσταση στο σινεμά της δεκαετίας του '60.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός τη δεκαετία του '50. Με την πένα του επέκρινε την έλλειψη καινοτομίας και πειραματισμού στον κινηματογράφο και, όπως κι άλλοι κριτικοί που συμμερίζονταν τις θέσεις του, ξεκίνησε να γυρίζει τις δικές του ταινίες.
Το 1960 υπογράφει το φιλμ «Με κομμένη την ανάσα», βασισμένο σε αρχικό σενάριο του Φρανσουά Τριφό και με πρωταγωνιστή τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, και τραβάει όλα τα βλέμματα της έβδομης τέχνης πάνω του.
Ο Ζαν Λικ Γκοντάρ σκηνοθέτησε 131 ταινίες και ντοκιμαντέρ και απέσπασε 76 υποψηφιότητες για βραβεία.
Το 2011 έλαβε τιμητικό βραβείο Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του στην τέχνη.
Κάνοντας λογοπαίγνιο με μερικές από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του εκλιπόντα, η θρυλική Μπριζίτ Μπαρντό δήλωσε: «Και ο Γκοντάρ έπλασε την Περιφρόνηση και ήταν Με Κομμένη την Ανάσα που μπήκε στο στερέωμα των τελευταίων μεγάλων δημιουργών αστεριών».
Με ευθανασία ο θάνατός του
Οπως επιβεβαίωσε ο δικηγόρος της οικογένειάς του μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο «πατέρας» της Νουβέλ Βαγκ έφυγε από την ζωή με υποβοηθούμενη ευθανασία.
«Ο Γκοντάρ κατέφυγε σε νόμιμη υποβοηθούμενη ευθανασία στην Ελβετία λόγω ‘πολλαπλών παθολογικών καταστάσεων που προκαλούν αναπηρία’, σύμφωνα με τους όρους της ιατρικής γνωμάτευσης», εξήγησε ο Πατρίκ Ζανερέτ, επιβεβαιώνοντας μια πληροφορία που δημοσίευσε η εφημερίδα Liberation.
«Δεν ήταν άρρωστος, ήταν απλώς εξαντλημένος», ανέφερε στην εφημερίδα ένα πρόσωπο που πρόσκειται στην οικογένεια αλλά δεν κατονομάζεται. «Πήρε λοιπόν την απόφαση να τελειώνει. Ήταν δική του απόφαση και ήταν σημαντικό για αυτόν να γίνει γνωστό», πρόσθεσε.
Στην Ελβετία υπάρχουν διάφορες μορφές ευθανασίας, όπως η παθητική και η υποβοηθούμενη. Η γνωστότερη είναι η υποβοηθούμενη, η οποία επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Θεωρητικά, εκείνος που «ωθούμενος από εγωιστικά κίνητρα» παρέχει βοήθεια σε άλλον για να βάλει τέλος στη ζωή του –για παράδειγμα, δίνοντάς του μια θανατηφόρα ουσία– τιμωρείται με φυλάκιση πέντε ετών. Ωστόσο, οργανώσεις όπως η Exit παρέχουν βοήθεια στο πλαίσιο του νόμου, χωρίς να μπορεί να τους καταλογιστεί «εγωιστικό κίνητρο».
Οι υποβοηθούμενες αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελβετία, από 187 το 2003 σε 965 το 2015, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας. Μειώθηκαν ελαφρά το 2016, αλλά στη συνέχεια αυξήθηκαν και πάλι.
Το 2014, στο περιθώριο του Φεστιβάλ των Καννών, ο Γκοντάρ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο της δημόσιας ελβετικής ραδιοτηλεόρασης (RTS) αν θα σκεφτόταν ποτέ να καταφύγει στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ελβετία. Η απάντηση ήταν καταφατική: «Ναι, αλλά προς το παρόν» αυτός ο θάνατος κατ’ επιλογή «είναι ακόμη πολύ δύσκολος», δήλωσε τότε.