Ταινίες, πρόσωπα και στιγμές που ξεχώρισαν στο 45ο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Δράμας

45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας Πνευματικά Δικαιώματα Alexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η 45η διοργάνωση έριξε αυλαία την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου. Οι πρωταγωνιστές του φετινού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους μιλούν στο Euronews.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας πραγματοποιήθηκε φέτος από τις 5-11 Σεπτεμβρίου. Όπως κάθε Σεπτέμβριο, έτσι και φέτος Έλληνες και ξένοι μικρομηκάδες έδωσαν ραντεβού στην πόλη για να παρουσιάσουν τις νέες δημιουργίες τους. Η διοργάνωση αποτελεί άλλωστε σημείο αναφοράς για το συγκεκριμένο είδος αλλά και για τον ελληνικό κινηματογράφο γενικότερα. Το Euronews βρέθηκε στην Δράμα και κατέγραψε τον παλμό και τις εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ. Μιλήσαμε με σκηνοθέτες για τις νέες τους ταινίες, συζητήσαμε με προσκεκλημένους και με μέλη των κριτικών επιτροπών για το φετινό πρόγραμμα.

Στη φετινή διοργάνωση προβλήθηκαν 148 ταινίες από 33 χώρες. Πέρα από τα έξι διαγωνιστικά προγράμματα, το 45ο Φεστιβάλ Δράμας περιλάμβανε επίσης μάστερκλας, ειδικά αφιερώματα και προβολές, συζητήσεις και εργαστήρια, βιβλιοπαρουσιάσεις και την έκθεση video art του Μπασίμ Μαγκντί.

χ
Γιάννης Σακαρίδηςχ

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης Γιάννης Σακαρίδης μας έδωσε το στίγμα του θεσμού: «Το φεστιβάλ φέτος γιορτάζει τα 45 του χρόνια. Έχει ωριμάσει. Είναι ο πόλος έλξης της μικρού μήκους στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το φεστιβάλ λοιπόν παίζει στα διάφορα προγράμματά του ο,τι καλύτερο έχει η εθνική κινηματογραφία στο μικρό μήκος σε εθνικό αλλά και σε σπουδαστικό επίπεδο από φέτος. Αυτό που κάνει επίσης, είναι να προμοτάρει τη μικρού μήκους εθνική κινηματογραφία στο εξωτερικό».

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης ήταν ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος. Ποια ήταν η δική του εικόνα από τις φετινές ταινίες; «Οι ταινίες διαχωρίζονται στις πολύ καλές και τις όχι καλές. Δηλαδή υπάρχει μία κάθετη γραμμή. Σε κάθε θέαση δηλαδή, τουλάχιστον οι μισές ταινίες έχουν κάτι να πουν και είναι ενός επιπέδου. Διαπραγματεύονται όλα αυτά τα θέματα γύρω από την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, την εθνική ταυτότητα, τα παιδιά δεύτερης γενιάς και τη θέση τους στην Ελλάδα, τη γυναίκα στην κοινωνία και άλλα. Από τεχνική άποψη, έχουμε πάρα πολλές άρτιες ταινίες, αρτιότατες. Έχουμε καλή φωτογραφία σε πολλές ταινίες, πάρα πολύ καλή υποκριτική από νέα παιδιά. Είναι πολύ ελπιδοφόρο. Δεν το περίμενα να σας πω την αλήθεια».

Alexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis
Βασίλης ΚεκάτοςAlexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis

Ο Βασίλης Κεκάτος ήταν ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος. Μας έδωσε τη δική του εικόνα για το πρόγραμμα: «Νομίζω ότι ο Γιώργος Ζώης, ο programmer του Διεθνούς Διαγωνιστικού έκανε εξαιρετική επιλογή ταινιών. Εγώ διέκρινα πολλές σκληρές ταινίες, αλλά υπάρχουν και άλλες που είναι πιο τρυφερές. Το πρόγραμμα ποικίλει γενικά. Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον animation. Υπάρχουν επίσης κάποιες ταινίες, που αισθάνομαι ότι είναι πιο παλιές με κάποιο τρόπο, διότι οι δημιουργοί τους είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία ή αισθάνονται μεγαλύτεροι σε ηλικία και κάνουν ταινίες που είναι λίγο πιο παλιές. Υπάρχουν και κάποιες που είναι εντελώς φρέσκες οι οποίες μας έχουν μαγέψει. Είμαι πολύ χαρούμενος με το πρόγραμμα. Έχει γίνει πραγματικά εξαιρετική επιλογή».

Ο νεαρός σκηνοθέτης κέρδισε πριν από τρία χρόνια τον Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους για την ταινία του «Η Απόσταση ανάμεσα στον Ουρανό κι εμάς». Βρέθηκε για πρώτη φορά στην Δράμα το 2015 με την μικρού μήκους ταινίας «Ανάδρομος»

Πιστεύει στο συγκεκριμένο είδος και θεωρεί ότι ανοίγει τον δρόμο για την καλύτερη κατανόηση του κινηματογράφου: «Κάθε φορά που επιστρέφω στο Φεστιβάλ Δράμας, παρόλο που έχουν αλλάξει πολλά, αισθάνομαι το ίδιο: είναι ένα μέρος γλυκό, σε αγκαλιάζει με έναν τρόπο και σου δίνει την ώθηση που χρειάζεσαι για να πας παραπέρα. Υπάρχει ένας στίχος του Ελύτη που λέει, νομίζω πάνω-κάτω, ότι από το ελάχιστο πας πιο γρήγορα οπουδήποτε. Αν το εναγκαλιστείς αυτό και αντιληφθείς τι εννοεί, νομίζω ότι έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον το ότι κάνοντας μία μικρή ταινία, μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν φαντάζεσαι. Αρχικά μέσα σου. Χαράζεις δηλαδή μία πάρα πολύ μεγάλη διαδρομή, ενδεχομένως κάνοντας μία πολύ μικρή ταινία, ενώ παράλληλα μαθαίνεις πρακτικά πώς γίνεται το σινεμά. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εγώ είχα την τύχη από τις μικρού μήκους να καταφέρω να φτάσω σε μέρη και μέσα σε αυτά τα μέρη ήταν και η Δράμα φυσικά, τα οποία και με τα όχι της και με τα ναι της σε κάνει κάτι. Αρχίζεις και καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί ο κινηματογράφος και αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα για να πας οπουδήποτε».

Alexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis
Μάστερκλας Γιάννη ΟικονομίδηAlexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis

Ο Γιάννης Οικονομίδης μετρά πολλά χιλιόμετρα σκηνοθετικής διαδρομής. Ήρθε στην Δράμα για να δώσει ένα μάστερκλας για το σύνολο του έργου του, με τίτλο  «Φτιάχνοντας ταινίες στην Ελλάδα». Μίλησε σε ένα πολυπληθές κοινό για τις ταινίες του, αποκάλυψε ενδιαφέρουσες πτυχές και εστίασε στο παρόν και το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου: 

Ο ίδιος μας εξήγησε τι τον απασχόλησε στη συγκεκριμένη παρουσίαση: «Έχω ήδη μια διαδρομή 30 χρόνων με μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ, πέντε μεγάλου μήκους ταινίες. Υπάρχει ένας κόσμος ο οποίος νομίζω ότι έχει πάρα πολλές απορίες σε σχέση με τις ταινίες μου που δεν είναι ακριβώς και εύπεπτες. Υπάρχει όμως αγάπη. Ένας κόσμος τις έχει αγαπήσει, τις έχει αγκαλιάσει. Ήρθα στο μάστερκλας αποφασισμένος να τα πω όλα. Να δεχθώ ερωτήσεις εφ’ όλης της ύλης, να είμαι ειλικρινής και να προσπαθήσω να βοηθήσω. Να έχω ανοιχτά χαρτιά. Να τους πω τη δική μου εμπειρία, το απόσταγμα. Τι έχω καταλάβει εγώ και τι έχω βιώσει αυτά τα 20 χρόνια και αν μπορώ να βοηθήσω τους νέους κινηματογραφιστές».

ΠΕΝΤΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Όχι αύριο» - Αμέρισσα Μπάστα

Αμέρισσα Μπάστα
«Όχι αύριο»Αμέρισσα Μπάστα

Η Αμέρισσα Μπάστα εστιάζει στην καινούργια της ταινία «Όχι αύριο», στον Μιχάλη, έναν νεαρό που έχει 24 ώρες για να επαναοριοθετήσει τις σχέσεις του με την οικογένειά του, τους γύρω του αλλά και με τον ίδιο. Σε αυτό το στενό χρονικό περιθώριο, προσπαθεί να αλλάξει τα πάντα. Να κάνει μια νέα αρχή. Ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου είναι καθηλωτικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, προσφέροντας μια εκπληκτική ερμηνεία.

Η Αμέρισσα Μπάστα μας μίλησε για τη μικρού μήκους ταινία της: «Στην πρώτη περίοδο της καραντίνας, βγήκε το πρόγραμμα του ΥΠΠΟΑ για τον Covid. Σκεφτήκαμε να πάρουμε μέρος για να κάνουμε κάτι δημιουργικό. Είχα λοιπόν αυτή την ιδέα να μιλήσω για τη ζωή, για το εικοσιτετράωρο του Μιχάλη, του πρωταγωνιστή. Γνωριζόμασταν ήδη πολύ καιρό με τον Νικολάκη Ζεγκίνογλου και ο συγκεκριμένος ρόλος γράφτηκε πάνω του. Έχουμε ενσωματώσει ιστορίες γνωστών μας, αλλά ουσιαστικά είναι μια ταινία fiction. Δεν είναι δηλαδή μόνο η ιστορία κάποιου, αλλά αφορά πολλές μικρότερες ιστορίες κοντινών μας ανθρώπων, που έχουμε ακούσει.

Αμέρισσα Μπάστα
«Όχι αύριο»Αμέρισσα Μπάστα

Το 24ωρο του Μιχάλη: «Μέσα σε αυτό το εικοσιτετράωρο, που η πίεση του χρόνου τα κάνει όλα πιο δραματικά και πιο έντονα, ο Μιχάλης προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται. Το λέει και ο ίδιος σε μία ατάκα ότι “αν μπορούσα θα τα άλλαζα όλα”. Όλα βέβαια δεν μπορεί να τα αλλάξει μέσα σε 24 ώρες, αλλά προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις του με την οικογένειά του. Είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Προσπαθεί να φτιάξει λίγο την ισορροπία. Προσπαθεί να πάρει κάποια χρήματα για τον εαυτό του και για την οικογένεια του, με ένα τρόπο λίγο ιδιαίτερο. Γνωρίζει επίσης μία κοπέλα που του αρέσει πάρα πολύ, η οποία θέλει να τον συναντήσει την επόμενη μέρα».

Τα γυρίσματα: «Χρειαστήκαμε περίπου μία εβδομάδα γυρισμάτων. Είχαμε κάνει πάρα πολύ μεγάλη προεργασία πριν για να βρούμε τους χώρους, γιατί είναι πολύ οργανικό κομμάτι της ταινίας. Τα γυρίσματα έγιναν στο Κερατσίνι, σε διάφορες γειτονιές. Ήταν σημαντικό να βρούμε και να τονίσουμε αυτό ακριβώς που θέλουμε. Εκεί είναι και το σπίτι του πρωταγωνιστή και της οικογένειάς του».

«Tokakis ή What’s My Name» - Θάνος Τοκάκης

Θάνος Τοκάκης
«Tokakis ή What’s My Name»Θάνος Τοκάκης

Στην ταινία «Tokakis ή What’s My Name», ο Θάνος Τοκάκης δημιουργεί ένα απολαυστικό mockumentary, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Κάνει μια stand-up περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, προσπαθώντας να δείξει στον κόσμο το υποκριτικό του ταλέντο και να ικανοποιήσει την ανάγκη του για επιτυχία. Το κοινό όμως που έρχεται στις παραστάσεις του, τον θυμάται μόνο για την παρουσία του σε μια επιτυχημένη τηλεοπτική κωμωδία. Μια αυτοσαρκαστική σάτιρα, ένα πρωτότυπο εγχείρημα με πηγή έμπνευσης τον Ρίκι Ζερβέ.

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής μας μίλησε γι’ αυτήν: «Η ιδέα της ταινίας πέρασε από πολλά στάδια. Η πρώτη μου σκέψη ήταν μετά από μία τηλεοπτική σειρά που είδα με τον Ρίκι Ζερβέ, τον οποίο θαυμάζω πάρα πολύ, όπως και όλο αυτό το χιούμορ που πρεσβεύει. Ήταν μια υβριδική πρόταση μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας. Ήταν ένας τύπος που πήγαινε σε όλο τον κόσμο και έπαιρνε εντυπώσεις από διάφορα μνημεία με πολύ χιουμοριστικό τρόπο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σκέφτηκα να κάνω μια αντίστοιχη σειρά που θα είμαι εγώ, ο Θάνος Τοκάκης, που έχω κάνει τη συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά και πηγαίνω σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, κάνοντας stand-up comedy. Αυτή η σειρά έφαγε άκυρο πολύ γρήγορα από τα κανάλια και μετά εξελίχθηκε σε μυθοπλασία. Αποφάσισα να το κάνω μία μικρού μήκους. Σιγά-σιγά αποφάσισα ότι αυτό που είχα να πω, ήταν πολύ περισσότερο από αυτό που μου έδινε το υβριδικό ύφος. Αποφάσισα να το κάνω ένα mockumentary.

ALEXANDROS_KORPIS/KORPIS-ALEXANDROS
«Tokakis ή What’s My Name» - Θάνος ΤοκάκηςALEXANDROS_KORPIS/KORPIS-ALEXANDROS

Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια πόσο εύκολος είναι ο αυτοσαρκασμός. Είχα διαβάσει πάλι κάπου μια συνέντευξη του Ρίκι Ζερβέ, που έλεγε ότι ο αυτοσαρκασμός έχει να κάνει με το πώς έχεις μεγαλώσει μέσα στην κοινωνία. Αυτοσαρκασμός είναι λοιπόν για μένα, αν πάρεις το χάλι που σου δίνει η κοινωνία και η οικογένεια και το μετατρέψεις σε κάτι δημιουργικό. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καθόλου στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει ούτε από πολιτικούς, ούτε από ηθοποιούς, ούτε από κανέναν. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό, βιώσιμο συστατικό.

Ο αυτοσαρκασμός ξεκινάει από το σαρκασμό του κοινωνικού συνόλου, στο οποίο είμαι και εγώ μέσα. Μέσα από αυτή την ταινία δεν προσπάθησα λοιπόν να κουνήσω ένα δάχτυλο σε κάποιους άλλους. Είμαι κι εγώ μέρος αυτού του συνόλου. Είναι πολύ σημαντικό να δείξω ότι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με μία ταινία, μόνο με μένα. Γιατί αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα στον ήρωα, έχει να κάνει με το περιβάλλον στο οποίο ζει: μέσα από το περιβάλλον του δημιουργείται αυτό το πρόβλημα της πρωτιάς, του καλύτερου. Θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, οι πρώτοι και να τους κερδίσουμε όλους».

«Αναμνήσεις μιας Εφηβικής Καταιγίδας» - Σοφία Γεωργοβασίλη

Σοφία Γεωργοβασίλη
«Αναμνήσεις μιας Εφηβικής Καταιγίδας»Σοφία Γεωργοβασίλη

Ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου μια καταιγίδα πλησιάζει την πόλη. Ένα 15χρονο κορίτσι το σκάει από το σχολείο και με τη βοήθεια του φίλου της, πάει στο νοσοκομείο. Εκεί, θα αντιμετωπίσει απότομα την ενηλικίωσή της. Η τρίτη μικρού μήκους ταινία της Σοφίας Γεωργοβασίλη «Αναμνήσεις μιας Εφηβικής Καταιγίδας», βασίζεται σε αληθινό γεγονός. Έκανε την πρεμιέρα της στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο διαγωνιστικό τμήμα Generation 14+.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η σκηνοθέτιδα μας επισήμανε: «Η έμπνευση προήλθε από έναν φίλο. Ένα βράδυ καθόμασταν και λέγαμε ιστορίες από την εφηβεία μας. Μου διηγήθηκε ένα συμβάν που έζησε όταν ήταν έφηβος, με ένα συνομήλικο κορίτσι που έμεινε έγκυος από εκείνον και έκανε άμβλωση. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα η οποία εξελίχθηκε σε σενάριο. Πήρε χρόνο για να πάρει την τελική του μορφή. Μπήκαν στοιχεία μυθοπλασίας, προσωπικά βιώματα και έτσι προέκυψε το σενάριο της ταινίας.

Alexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis
Σοφία ΓεωργοβασίληAlexandros Iconomidis/Alexandros Iconomidis

Η ταινία έχει να κάνει πολύ με το φυσικό στοιχείο. Πλησιάζει μία καταιγίδα, η οποία με έναν τρόπο δεν ξεσπάει ποτέ. Ωστόσο ξεσπάει πάνω στο σώμα της κοπέλας σε ένα ψυχολογικό επίπεδο. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι σε ένα μεταφορικό επίπεδο, στην κοινωνία μας, ξεσπούν αυτή τη στιγμή__πολλές καταιγίδες στα γυναικεία σώματα. Σήμερα συγκεκριμένα που μιλάμε, υπήρχε διαμαρτυρία έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, γιατί η Ιερά Σύνοδος έστειλε μία εγκύκλιο στις εκκλησίες να διαβάσουν ένα κήρυγμα σήμερα με αφορμή τα γενέθλια της Θεοτόκου κατά των αμβλώσεων».

«Γιάμα» - Ανδρέας Βακαλιός

Ανδρέας Βακαλιός
«Γιάμα»Ανδρέας Βακαλιός

Στην ταινία «Γιάμα» του Ανδρέα Βακαλιού, μια μικρή Ελληνίδα βάζει μια μικρή φωτιά και λέει ψέμματα για τον Βλαντ, τον γιο ενός Βούλγαρου μετανάστη. Τα μικρά ψέματα όμως ξεφεύγουν εύκολα. Το ίδιο και οι μικρές φωτιές, που μπορούν να οδηγήσουν σε ρατσιστικούς εμπρησμούς. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, που έχουν να κάνουν με τον προπάππο του σκηνοθέτη:

«Η ταινία ξεκίνησε από δω, από το Φεστιβάλ Δράμας, στο Pitching Lab το 2016. Γράφτηκε με βάση κάποια από τα απομνημονεύματα του προπάππου μου, τα οποία τα βρήκα με τον παππού. Βίωσε αυτή την ιστορία το 1912, την αντίστοιχη ιστορία που υπάρχει στην ταινία. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Συνδέθηκα προσωπικά, λόγω της μετέπειτα πορείας της οικογένειάς μου. Η συγκεκριμένη ιστορία ήταν κατά κάποιο τρόπο η έναρξη του ταξιδιού της οικογένειάς μου, που έφυγε από την Ελλάδα. Η ιστορία έχει μια ψυχαγωγική και μια πολιτική διάσταση.

Τι σημαίνει Γιάμα; Στην ντοπιολαλιά των Σερρών σημαίνει πλιάτσικο. Είναι κάτι που κάνανε Έλληνες απέναντι σε Τούρκους, καθώς μαινόταν ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Ο παππούς μου έζησε ως παιδί, ένα πλιάτσικο στην ουσία.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Προσπαθήσαμε να δούμε αυτή την οπτική μέσα από τα παιδιά. Είναι ένα γεγονός που συχνά το βλέπουμε μέσα τους μεγάλους. Θέλαμε να δούμε πώς το βιώνουν τα παιδιά, γιατί έχουν μία άλλη, πιο αθώα ματιά απέναντι στην κακία και απέναντι στην καλοσύνη. Η μικρή στην ταινία προσπαθεί να διορθώσει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο».

«Pendulus» - Δημήτρης Γκότσης

Δημήτρης Γκότσης
«Pendulus»Δημήτρης Γκότσης

Ο Δημήτρης Γκότσης σκηνοθετεί το «Pendulus», ένα δυνατό κοινωνικό δράμα, με πρωταγωνιστή έναν νεαρό Αλβανό. Ο 24χρονος Αρμπι έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. Μετά τα γεγονότα της βραδιάς του ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, ο Άρμπι θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα παρευρεθεί στο γάμο των συγγενών του, αν θα διεκδικήσει το κορίτσι που του αρέσει, εάν είναι Αλβανός ή Ελληνας. Αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Είναι αποφασισμένος όμως τι θέλει.

Ο νεαρός σκηνοθέτης μας μίλησε για την ταινία του: «Είχα την τύχη να μεγαλώσω με τον πραγματικό Άρμπι. Είναι παιδικός, αδελφικός μου φίλος. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα όσο περνούσαν τα χρόνια, ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος βρίσκεται μεταξύ δύο καταγωγών, αυτής που αναγράφεται στην ταυτότητα του και της άλλης που είναι ο χώρος που δραστηριοποιείται, αναπτύσσεται και αναπτύσσει δεσμούς, είναι πραγματικά εγκλωβισμένος. Η συμπεριφορά του μοιάζει πολύ με ένα εκκρεμές, που ταλαντεύεται ανάμεσα στις δύο καταγωγές. Είδα τις τεχνικές που εφάρμοζε ο φίλος μου στην καθημερινότητά του, για να μπορέσει να υπερπηδήσει διάφορα θέματα, από το πώς θα βγάλει χαρτιά για την άδεια παραμονής του μέχρι το πώς θα πρέπει να παρουσιαστεί φλερτάροντας μία κοπέλα για να μην μπει σε μία κατάσταση σύγκρισης και ερωτήσεων. Όλα αυτά τα πράγματα επειδή ήταν στο μυαλό μου κι ανήκαν σε μια σφαίρα παραλόγου, ενεργοποίησαν την ιδέα της πραγματοποίησης του Pendulus.

Δημήτρης Γκότσης
«Pendulus»Δημήτρης Γκότσης

Όταν σκιαγραφείς ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα, η απάντηση δεν μπορεί να είναι συγκεκριμένη παρά μόνο μέσα από τα μάτια του ήρωα που παρακολουθούμε στην ταινία. Ο Άρμπι της ταινίας και ο πραγματικός Άρμπι προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί γενικά και να απαντήσει αυτές τις παράλογες ερωτήσεις περί καταγωγής, περί ρίζας. Την πιο σωστή απάντηση σε αυτό το ζήτημα την έχω διαβάσει στο βιβλίο του Θοδωρή Καλλιφατίδη “Μητέρες και γιοί”. Ο συγγραφέας, ως κάτοικος Σουηδίας και καταγόμενος από την Αθήνα, από την Ελλάδα έχει πει ότι η μόνη μας τελικά καταγωγή είναι η κουζίνα της μητέρας μας. Συμφωνώ απόλυτα. Μάλλον ο Άρμπι ψάχνει τελικά να γυρίσει εκεί».

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

«Shooting» - Νίκος Παναγιωτόπουλος

Νίκος Παναγιωτόπουλος
«Shooting»Νίκος Παναγιωτόπουλος

Παράλληλα με τα διαγωνιστικά προγράμματα, παρουσιάστηκαν και δύο ταινίες μικρού μήκους εκτός συναγωνισμού. Ο συγγραφέας, σεναριογράφος και καθηγητής σεναρίου Νίκος Παναγιωτόπουλος παρουσίασε το «Shooting», την τρίτη μικρού μήκους ταινία του. Στο επίκεντρο βρίσκεται το γύρισμα ενός διαφημιστικού, όπου τα πάντα πηγαίνουν κατά διαόλου και οι ανατροπές είναι διαρκείς. Μπορεί ο θάνατος ενός ανθρώπου να αλλάξει κάτι στην πορεία; 

«Η ιδέα της συγκεκριμένης ταινίας είναι πάρα πολύ παλιά. Είχε ξεκινήσει από μία κουβέντα με έναν φίλο σκηνοθέτη το 2010. Δεν έγινε τότε, έμεινε στα συρτάρια το σενάριο. Όταν προέκυψε στην πρώτη καραντίνα__το πρόγραμμα ενίσχυσης της κινηματογραφικής κοινότητας του Υπουργείου Πολιτισμού, σκέφτηκα γιατί όχι; Ήταν ένα σενάριο που αγαπούσα. Το κατέθεσα, εγκρίθηκε και εγκρίθηκε να γίνει και ταινία. Καμιά φορά, όπως λέω πολλά χρόνια στους φοιτητές μου, η έγκριση είναι παγίδα, γιατί μετά είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις.

Νίκος Παναγιωτόπουλος
«Shooting»Νίκος Παναγιωτόπουλος

Η ταινία γυρίστηκε τον Φεβρουάριο, υπό πίεση όπως γυρίζονται πάντα οι ταινίες. Ευτυχώς, χωρίς σοβαρά προβλήματα. Πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρω ότι η ταινία έγινε, χάρη στη διαθεσιμότητα των φίλων. Οπότε αυτό αρκεί για να εξαφανίσει οποιοδήποτε πρόβλημα».

Ο σκηνοθέτης είναι λάτρης της μικρής φόρμας όχι μόνο στο σινεμά, αλλά και στα βιβλία του. Τι είναι αυτό που τον ελκύει σ’ αυτήν; «Έχει τρομακτική χάρη. Καταρχάς για αυτόν που το φτιάχνει αυτό το μικρό πράγμα, η χαρά είναι τελείως διαφορετική. Μπορείς να χαίρεσαι συχνότερα. Οπότε το συνιστώ σε όλους. Από την άλλη πλευρά, είναι ένα απαιτητικό είδος. Το αισθάνεσαι στην μικρού μήκους ταινία και στο διήγημα. Οφείλεις να είσαι ακαριαία αποτελεσματικός. Δεν είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Τη δυσκολία την αυξάνει και το γεγονός ότι οι μικρού μήκους γίνονται με ακόμα λιγότερα, οπότε η ασφυξία είναι και στην υλοποίηση. Είναι πολύ μεγάλη πίεση».

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Airhostess-737» - Θανάσης Νεοφώτιστος

Θανάσης Νεοφώτιστος
«Airhostess-737»Θανάσης Νεοφώτιστος

Σε πανελλαδική πρεμιέρα, παρουσιάστηκε η νέα ταινία του Θανάση Νεοφώτιστου «Airhostess-737», που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο. Η υπόθεση εξελίσσεται σε ένα Boeing 737 που πραγματοποιεί την πτήση Αθήνα – Καβάλα. Η κεντρική ηρωίδα, την οποία ερμηνεύει η Λένα Παπαληγούρα, είναι η Βανίνα μια αεροσυνοδός στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Στο αμπάρι του αεροπλάνου, βρίσκεται η νεκρή μητέρα της, που τη φέρνει για την θάψει στην πατρίδα της την Ξάνθη, δίπλα στην γιαγιά της.

Ο σκηνοθέτης μας μίλησε για την πηγή έμπνευσης της ταινίας, το περιεχόμενο και το ύφος της: «Ξύπνησα μία μέρα κλαίγοντας. Είχα δει ότι ήμουν στο αεροπλάνο κι η μάνα μου ήταν στο αμπάρι του. Ο πιλότος μου λέει ότι θα ρίξει το αμπάρι, γιατί πέφτουμε. Εγώ θέλω να δω τη μάνα μου για μία τελευταία φορά. Ξυπνάω με κλάματα. Γράφω την ιδέα, γιατί έγραφα τότε τα όνειρά μου. Την έβαλα στο συρτάρι, θέλοντας να την κάνω κάποτε ταινία. Τότε ήμουν σε μία φάση που έκανα ψυχοθεραπεία. Ήθελα να μιλήσω στη μάνα μου για κάποια πράγματα που μας αφορούσαν, αλλά δεν μπορούσα. Μετά, ήρθε το ειδικό πρόγραμμα για τον Covid και κατάλαβα ότι είχε φτάσει η ώρα να την κάνω.

www.vladimirospoliakov.gr www.pegasusart.gr/www.vladimirospoliakov.gr www.pegasusart.gr
«Airhostess-737» - Θανάσης Νεοφώτιστοςwww.vladimirospoliakov.gr www.pegasusart.gr/www.vladimirospoliakov.gr www.pegasusart.gr

Είναι μια ταινία συμφιλίωσης. Μια ταινία, στην οποία η κόρη θα συμφιλιωθεί με τη μάνα ακόμα και κι αν είναι νεκρή. Γιατί αυτό είμαστε ρε παιδάκι μου: οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πάντα να συμφιλιωνόμαστε με κάποιον όταν μπορούμε. Μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Έτσι κι αλλιώς περνάμε κι εμείς αυτή την περίοδο. Αυτό το γιατί τώρα υπάρχει παντού, ακόμα και στη συμφιλίωση. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα γούσταρα να συμφιλιωθώ με τη μάνα μου, ακόμα και όταν ήταν νεκρή. Φυσικά μέσα από την ταινία, συμφιλιώνομαι και εγώ με τη δική μου μάνα. Γι’ αυτό έκανα αυτή την ταινία. Για παράδειγμα πολλές ατάκες που χρησιμοποιεί η ηρωίδα, όπως όταν λέει ότι έκανε εκτρώσεις η μάνα της, ότι δεν την ήθελε, τα έχει πει η μάνα μου σε μένα. Μέσα από την ταινία λοιπόν, τα λυτρώνω και κάπως εξελίσσομαι.

Θα πω επίσης κάτι αυτονόητο: η ζωή μας είναι bittersweet. Δηλαδή γελάμε στις κηδείες και μπορεί να κλαίμε στους γάμους. Δεν είναι κάτι κάνω επίτηδες στις ταινίες μου. Εγώ έκανα μία ταινία, η οποία έχει όλα τα στοιχεία που με ενδιέφερε να έχει η ηρωίδα και η ιστορία μου. Στην πρώτη προβολή στο Λοκάρνο που γέλασε ο κόσμος, κατάλαβα ότι η ταινία είναι και κωμωδία. Δεν το είχα καταλάβει τόσο πολύ, επειδή είχε όλο αυτό το στοιχείο με το θάνατο. Δεν περίμενα ότι θα εισπραχθεί και ως κωμωδία. Οπότε όλο αυτό το bittersweet το λατρεύω».

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Τα βραβεία του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας

Η ΔΡΑΜΑ «ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας δίνει για άλλη μια χρονιά, ραντεβού στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, από τις 15-18 Σεπτεμβρίου. Θα παρουσιαστεί το σύνολο του εθνικού διαγωνιστικού προγράμματος και ένα μάστερκλας - συζήτηση του Πάβελ Παβλικόφσκι, στο πλαίσιο του cinematherapy, ενώ την Παρασκευή 16/9 θα παρουσιαστεί η ταινία «Αντιγόνη» της Εύας Νάθενα που δημιουργήθηκε στις φυλακές Αυλώνα.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

46ο Φεστιβάλ Δράμας: Το Εθνικό Σπουδαστικό Πρόγραμμα έκλεψε φέτος την παράσταση

Δράμα: Η νικήτρια «Αρκουδότρυπα», οι ταινίες που ξεχώρισαν και τι μένει από το φετινό 46ο φεστιβάλ

Ανακοινώθηκαν τα διεθνή διαγωνιστικά προγράμματα του 45ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας