Η ταινία «Δάφνη» της Τώνιας Μισιαλή ήταν η μεγάλη νικήτρια στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, καθώς πήρε το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής Ταινίας, Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας. Στο διεθνές διαγωνιστικό το πρώτο βραβείο πήρε η ταινία The Seine’s Tears
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Κύπρου πραγματοποιείται στο θέατρο Ριάλτο, στην Λεμεσό, εδώ και 12 χρόνια. Είναι ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς του νησιού, με διεθνή αναγνώριση. Η φετινή διοργάνωση φιλοξένησε 56 ταινίες από την Κύπρο και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η ταινία «Δάφνη» της Τώνιας Μισιαλή ήταν η μεγάλη νικήτρια στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, καθώς πήρε το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής Ταινίας, Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας για την Νιόβη Χαραλάμπους. Η ταινία παρακολουθεί την Δάφνη μια γυναίκα, που έχει μεγάλη ανάγκη για επαφή και αγάπη. Οι ερωτικοί σύντροφοι που βρίσκει μέσα από τις διάφορες εφαρμογές δεν την ικανοποιούν. Πρόκειται για ένα συγκινητικό πορτραίτο της ανθρώπινης μοναξιάς και απελπισίας στην εποχή της πανδημίας:
«Όταν είσαι εσώκλειστος, όπως όλοι το βιώσαμε, μια διέξοδος είναι να εκφραστείς καλλιτεχνικά. Η εύκολη λύση ήταν σίγουρα το σενάριο, διότι δεν μπορούσαμε να πάμε για γύρισμα εκείνη την εποχή. Άρα το έγραψα και μέσα από μια ανάγκη, που είχα για επαφή με τον κόσμο. Το έβλεπα με φίλους και γνωστούς, στα social media, στις ειδήσεις. Άρα από αυτή την ανάγκη για την επαφή, εμπνεύστηκα για να γράψω αυτή την ιστορία» ανέφερε η σκηνοθέτις στο Euronews.
Στο «Sunday» του Ντίνου Γρηγορίου, ένας παππούς και ο εγγονός του πάνε για κυνήγι στα βουνά της Κύπρου. Ο ηλικιωμένος θα μάθει τα μυστικά στον μικρό, ο οποίος θα έρθει όμως αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα. Πρόκειται για τη δεύτερη μικρού μήκους ταινία του σκηνοθέτη, που κέρδισε τιμητική διάκριση στο φετινό φεστιβάλ:
«Εξερευνούσα αυτοβιογραφικές ιστορίες, όταν μου ήλθε ξαφνικά η ιδέα για τη συγκεκριμένη ταινία. Δεν είναι μια ιστορία που μου έχει συμβεί προσωπικά, αλλά είναι κάτι που συνέβαινε συχνά, όταν ήμουν εγώ παιδί. Όλοι οι κυνηγοί έπρεπε να βιώσουν κάτι αντίστοιχο. Αυτή την εμπειρία ενηλικίωσης. Το να καταλάβουν ότι το να είσαι κυνηγός δεν είναι κάτι αστείο, αλλά είναι κάτι πολύ σοβαρό».
Ο Άντονι Πέτρου είναι βραβευμένος Κύπριος σκηνοθέτης που ζει κι εργάζεται στο Λονδίνο. Το ντοκιμαντέρ «Roots of our Fathers» επιχειρεί μια αναδρομή στη ζωή και στην μετοίκιση τριών Κυπρίων μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη δεκαετία του ’50 και στις σχέσεις τους με την πατρίδα τους. Πρόκειται για μια συγκινητική εξομολόγηση τριών συγγενών του κινηματογραφιστή, οι οποίοι αποκαλύπτουν το τραύμα του ξεριζωμού τους.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες από την κυπριακή γενιά που μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλα μέρη του κόσμου. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Η ζωή ήταν τόσο διαφορετική τότε στα χωριά της Κύπρου και στις μεγαλουπόλεις που εγκαταστάθηκαν στην συνέχεια. Ήταν τρομακτική και ταυτόχρονα συναρπαστική. Με την ταινία μου, με τις συνεντεύξεις που έκανα από αυτά τα τρία πρόσωπα, ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι και οι τρεις μου μίλησαν για τον πατέρα τους. Δεν το είχα σχεδιάσει. Είχε πολύ ενδιαφέρον ότι το έκαναν και είμαι χαρούμενος που το έχω καταγράψει».
Με αφετηρία την Νίκη της Σαμοθράκης, η Σοφία Κυριάκου δημιουργός ψηφιακών έργων, με πολυετή εμπειρία στο BBC, μας προσκαλεί στο «Face», σε μια καταβύθιση στο δικό της αυτιστικό κόσμο. Είναι ένα αφαιρετικό ταξίδι σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπου κυριαρχεί το στοιχείο της μεταφοράς. Η σκηνοθέτις δούλεψε αρκετά χρόνια για την παραγωγή του συγκεκριμένου πρότζεκτ. Πρόκειται για ένα animation που χρησιμοποιεί ψηφιακή τεχνολογία υπερπραγματικότητας:
«Πριν από ένα έτος, διαγνώστηκα με αυτισμό σε αυτή την ηλικία. Χρησιμοποίησα λοιπόν την ταινία ως ένα είδος θεραπείας. Την ανέπτυσσα, καθώς μάθαινα περισσότερα για τον εαυτό μου, παρόλο που ουσιαστικά δεν έμαθα τίποτε παραπάνω για μένα, γιατί ήμουν πάντα η ίδια. Ήθελα να συστήσω το alter ego μου, που είναι η φιγούρα του αστροναύτη στην ταινία και να κάνουμε μαζί με τους θεατές ένα ταξίδι. Ήθελα να καταλάβουν πώς είναι να είσαι στο φάσμα του αυτισμού, να αισθάνεσαι ότι δεν σε καταλαβαίνουν. Να καταπιαστώ με όλες αυτές τις διαφορετικές έννοιες: πώς είναι να είσαι απομονωμένος, πώς φαίνεται και πώς ακούγεται αυτό. Ήθελα να ολοκληρώσω την ταινία κάνοντας μια στροφή 360 μοιρών και να φέρω πίσω τον θεατή στην Νίκη της Σαμοθράκης και να του πω: κοίτα, δεν έχω διαλυθεί. Απλά δεν με καταλαβαίνουν. Αυτό είναι το συνολικό μήνυμα όλης της ταινίας. Χρησιμοποιώ όμως μια αφαιρετική φόρμα».
Ο Νικόλας Καρατζάς ζει στην Λευκωσία και τον ενδιαφέρει πολύ το δικοινοτικό ζήτημα της πόλης. Στο ντοκιμαντέρ «Οι αδέσποτες γάτες της Νεκρής ζώνης» παρακολουθεί τον φωτογράφο Κυριάκο Χατζιηλία, ο οποίος απαθανατίζει με τη μηχανή του τις δεκάδες γάτες που διαβιούν στην νεκρή ζώνη και εστιάζει στο θέμα των συνόρων, που χωρίζουν την κυπριακή πρωτεύουσα:
«Οι γάτες είναι ένα ζώο που είναι στην καθημερινότητά μας. Είναι ένα κλισέ που έχει πρόσβαση και στις δύο πλευρές, τόσο στη βόρεια, όσο και στην νότια πλευρά της Λευκωσίας. Δεν αντιλαμβάνονται τα όρια, τα σύνορα και τα συρματοπλέγματα. Πάνε κι έρχονται μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτό είναι το πολιτικό μήνυμα που θέλω να δώσω, ότι οι βάσεις, οι φραγμοί και οι διαχωρισμοί των δύο κοινοτήτων είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν είναι φυσικά, είναι αφύσικα, κάτι που αποδεικνύει και η συμπεριφορά των γατιών».
Το πολυβραβευμένο «Ice Merchants» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στην Εβδομάδα Κριτικής του φετινού φεστιβάλ των Καννών. Στο πανέμορφο αυτό animation, ο Πορτογάλος Ζοάο Γκονζάλες μας διηγείται μια συγκινητική οικογενειακή ιστορία.
Κάθε μέρα, ένας πατέρας κι ένας γιος πηδάνε με αλεξίπτωτο από το παγωμένο τους σπίτι, που κρέμεται σε έναν γκρεμό και προσγειώνονται σε ένα γειτονικό χωριό, όπου πωλούν τον πάγο που παράγουν: «Όλες οι ταινίες μου έχουν προκύψει από εικόνες στο μυαλό μου. Τις ονειρεύτηκα ή τις φαντάστηκα, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν λοιπόν τις συλλαμβάνω, περνώ πολύ χρόνο σχεδιάζοντας το σενάριο και αρχίζω να γράφω πράγματα σε σχέση με αυτές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εικόνα που μου γεννήθηκε στο μυαλό, ήταν ένα μικροσκοπικό σπίτι που κρέμεται σε έναν γκρεμό. Το στοιχείο στο οποίο ήθελα αρχικά να εστιάσω ήταν στην οικογενειακή σχέση. Το βασικό μήνυμα, αν μπορούμε να μιλήσουμε για μήνυμα σε μια ταινία, είναι πώς κάποια μικρά πράγματα, οι μικρές τελετουργίες, που έχουμε με τις οικογένειες και τους φίλους μας, που μπορούν να φαίνονται ανούσιες, στο τέλος βλέπουμε ότι είναι πολύ σημαντικές για τις ανθρώπινες σχέσεις. Όσον αφορά στην ταινία, αυτά τα χαζά τελετουργικά που συμβαίνουν, με τους σκούφους, στο τέλος τους σώζουν» επισημαίνει ο σκηνοθέτης.
Στο «Father Tongue» του Ισραηλινού Ιβγκένι Γκασίνσκι, ένας σκληρά εργαζόμενος πατέρας δεν αποδέχεται την κώφωση του γιου του. Τον βγάζει από το ειδικό σχολείο και τον γράφει σε ένα συνηθισμένο. Αυτό θα προκαλέσει μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις και αλλαγές στη σχέση και τη ζωή τους: «Ήθελα να εστιάσω στο θέμα της κώφωσης. Η επικοινωνία είναι κάτι αμφίδρομο. Όταν ο Μόσιχ, ο πατέρας στην ταινία, λέει στον γιο του να μιλάει με το στόμα και όχι με τα χέρια του, που είναι η γλώσσα της κοινότητας των κωφών, μεταφέρει όλο το φορτίο της ευθύνης στον κωφό γιο του. Εμείς πρέπει να εργαστούμε σκληρά, να ξέρουμε πώς να μιλήσουμε, πώς να επικοινωνήσουμε. Η κοινότητα των ακουόντων κάνει ελάχιστο κόπο για να μας καταλάβει. Δεν είναι δίκαιο».
15 κυπριακές ταινίες συμμετείχαν στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, ενώ 41 ήταν οι παραγωγές από τον υπόλοιπο κόσμο. Σημαντική πρωτοτυπία της φετινής διοργάνωσης ήταν το εντατικό εργαστήριο που έγινε σε συνεργασία με το Talents and Short Film Market του Τορίνο. Αφορούσε σεναριογράφους και σκηνοθέτες από την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και παρείχε πολύτιμες συμβουλές για τη συγγραφή σεναρίων και τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους.
Οι δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές της διοργάνωσης μας έδωσαν το στίγμα του πολιτιστικού αυτού θεσμού, αλλά και τους στόχους τους για το μέλλον. Ο Ιωακείμ Μυλωνάς τονίζει:«Το φεστιβάλ είναι μια ανάσα πολιτισμού στο νησί. Είναι μια πλατφόρμα όπου οι Κύπριοι δημιουργοί μπορούν να προβάλλουν τη δουλειά τους, να διαγωνιστούν σε μια διεθνή διοργάνωση, η οποία έχει πιστοποιηθεί και από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου. Το φεστιβάλ παραμένει πιστό στον στόχο του, που είναι η ανάπτυξη της οπτικοακουστικής κουλτούρας στη χώρα, τόσο για τους δημιουργούς, όσο και για το κοινό».
Η Αλεξία Ρόιντερ συμπληρώνει:«Διαχρονικά, ο στόχος μας είναι ο κόσμος να αγαπήσει αυτό το πολύ ιδιαίτερο είδος κινηματογράφου και τέχνης. Το αγαπάει, νομίζω, κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο και αυτό φαίνεται. Κι εμείς κάθε χρόνο προσπαθούμε να δίνουμε κάτι περισσότερο σαν εμπειρία και να προσφέρουμε περισσότερα στους Κύπριους δημιουργούς, για να μπορέσουν να αναπτύξουν τις ταινίες τους και να τις ταξιδέψουν. Φέτος γίνεται ένα εργαστήρι στο πλαίσιο του φεστιβάλ σε συνεργασία με το Torino Short Film Lab. Έχουμε γίνει πλέον ένας κόμβος, που φέρνει δημιουργούς από την Μέση Ανατολή, από την Αίγυπτο, από τον Λίβανο, αλλά θέλουμε και από την Παλαιστίνη και από την Συρία. Να δίνεται δηλαδή η ευκαιρία σε αυτούς τους δημιουργούς να έρχονται εδώ και μέσω του φεστιβάλ μας, να έχουν πρόσβαση στα κινηματογραφικά δρώμενα, εργαστήρια και φεστιβάλ της Ευρώπης».
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
ISFFC – BΡΑΒΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ [€4,000]
Για τη θαρραλέα απεικόνιση και την ικανότητά τους να φανταστούν ένα εναλλακτικό, σουρεαλιστικό τέλος σε μια βάναυση σφαγή, επιτρέποντας στον θεατή να θρηνήσει τον άδικο χαμό όσων ονειρεύτηκαν μία καλύτερη πραγματικότητα. Οι σκηνοθέτες έχουν δημιουργήσει με δεξιοτεχνία έναν κόσμο κινουμένων σχεδίων χρησιμοποιώντας καινοτόμες ψηφιακές τεχνικές, και εξυμνώντας το ανθρώπινο πνεύμα. Το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους, που συνοδεύεται από το ποσό των 4000 ευρώ απονέμεται στο The Seine’s Tears σε σκηνοθεσία των Yanis Belaid, Eliott Benard, Nicolas Mayeur, Etienne Moulin, Hadrien Pinot, Lisa Vicente, Philippine Singer, Alice Letailleur από τη Γαλλία.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ [€2,500]
Για τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να αποσπάσει κορυφαίες ερμηνείες, όχι μόνο από τον πρωταγωνιστή αλλά και από όλο το καστ, σκηνοθετώντας μία ταινία με άψογο ρυθμό που κατάφερε να κλέψει την καρδιά μας, και δημιουργώντας έναν εξαιρετικά αισιόδοξο χαρακτήρα: ένα αγόρι που δεν το βάζει ποτέ κάτω, το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, που συνοδεύεται από το ποσό των 2500 ευρώ, απονέμεται στον Hessam Hamidi για την ταινία του Daily Massacre in Tehran από το Ιράν.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ [€1,500]
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜία σκηνοθετική φωνή με αυτοπεποίθηση συνθέτει ένα φιλμ που πετάει τον θεατή στο παγερό σύμπαν της ταινίας, διατηρώντας, ωστόσο, με δεξιοτεχνία την έξαψη ακμαία. Μία ιστορία που εκπέμπει αγωνία και αξιοποιεί κάθε δευτερόλεπτο για να μας θυμίσει ότι η παροιμιώδης αλήθεια δεν είναι ποτέ απόλυτη, πόσω μάλλον μονόπλευρη. Το Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους, που συνοδεύεται από το ποσό των 1500 ευρώ, απονέμεται στο Handstand της Ovsanna Shekoyan από την Αρμενία.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ [€3,000]
Προσφέροντας μια νέα προοπτική, η ταινία αναδεικνύει τις καθημερινές επιπτώσεις μίας περιβαλλοντικής καταστροφής. Μέσα από την ποιητική τους προσέγγιση και συνδυάζοντας διαφορετικές οπτικές φόρμες, οι σκηνοθέτες καταφέρνουν να γεφυρώσουν το παρελθόν με το παρόν, τόσο σε εικόνα όσο και σε ήχο. Το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ που συνοδεύεται από το ποσό των 3000 ευρώ απονέμεται στο Aralkum των Mila Zhluktenko και Daniel Asadi Faezi από τη Γερμανία και το Ουζμπεκιστάν.
ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
#1
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓια την αποτύπωση ενός αφροναύτη που επιστρέφει στις ρίζες του, με τον σκηνοθέτη να αναζητά ένα νέο οπτικό ιδίωμα προκειμένου να αναδείξει ένα σύγχρονο ζήτημα, απονέμεται τιμητική διάκριση στην ταινία Mulika του Maisha Maene από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
#2
Για τον τρόπο με τον οποίο αναπαριστά τις προσπάθειες των σκηνοθετών να διατυπώσουν τον ορισμό μίας «καλής ταινίας», και ανασηματοδοτώντας το χιούμορ και την κωμωδία, απονέμεται τιμητική διάκριση στο Hellspawn του Michael Demetriou.
YΠΟΒΟΛΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2023
Για μια συναρπαστική ιστορία στην οποία ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί με συνέπεια τον μαγνητικό και γεμάτο «αναταράξεις» χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας από την αρχή μέχρι το τέλος, και επιδεικνύοντας ένα αληθινά καινοτόμο σκηνοθετικό ύφος, η Διεθνής Κριτική Επιτροπή προτείνει το Airhostess-737 του Έλληνα σκηνοθέτη Θανάση Νεοφώτιστου ως υποψήφια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου για τα Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2023 στην Κατηγορία Ταινιών Μικρού Μήκους.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
ISFFC – ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ [Yπηρεσίες διανομής από την Radiator IP Sales και €4,000]
Το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής Ταινίας απονέμεται σε μία ταινία για την οποία τα μέλη της κριτικής επιτροπής συμφώνησαν ομόφωνα ότι ήταν αντάξια του μεγαλύτερου βραβείου του Φεστιβάλ. Μία απλή, ειλικρινής και συγκινητική ταινία, μία μελέτη χαρακτήρα βασισμένη σε μια γυναίκα της οποίας το ταξίδι για επαναδιεκδίκηση του εαυτού μετατρέπεται σε μία στοχαστική και εμπνευσμένη αποτύπωση της περιόδου που θα θυμόμαστε συλλογικά ως μία τραυματική βουτιά στη μοναξιά. Το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Κυπριακής Ταινίας που συνοδεύεται από το ποσό των 4000 ευρώ και από υπηρεσίες διανομής από την Radiator IP Sales απονέμεται στη Δάφνη της Τώνιας Μισιαλή.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ [€2,500 ]
Για την ενδόμυχη σκιαγράφηση της ζωής και των κλεμμένων ονείρων. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί με ευφυΐα το μοντάζ για να ανατρέψει τις προκαταλήψεις μας απέναντι σε μια γυναίκα που κουβαλάει στους ώμους τη σκοτεινή της ιστορία, αλλά εκπροσωπεί ταυτόχρονα μία ολόκληρη γενιά γυναικών. Το Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους που συνοδεύεται από το ποσό των 2500 ευρώ, απονέμεται στο Ρέβ/Dream του Νικόλα Κάσινου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ [€2,500 και παροχή τεχνικού εξοπλισμού για την επόμενη ταινία μικρού μήκους του δημιουργού]
Για την πολυπρισματική αποτύπωση της λαχτάρας της πρωταγωνίστριας για σύνδεση και επαφή, σε έναν κόσμο όπου αυτό γίνεται όλο και πιο ανέφικτο, και για τον τρόπο με τον οποίο συνθέτει μία ιστορία που διερευνά την πολυπλοκότητα της γυναικείας εμπειρίας με ενσυναίσθηση και ακρίβεια, το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, που συνοδεύεται από το ποσό των 2500 ευρώ και παροχή τεχνικού εξοπλισμού για την επόμενη ταινία μικρού μήκους της δημιουργού, απονέμεται στην Τώνια Μισιαλή για την ταινία της Δάφνη.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ [υπηρεσίες post-production, colour correction & DCP in HD από τη SteFilm]
Μία ταινία που γνωρίζει καλά το είδος της και που κατάφερε να γοητεύσει την κριτική επιτροπή, κυρίως χάρη στην όμορφη απεικόνιση των πρωταγωνιστριών και των τοπίων, δίνοντας την αίσθηση ενός αναπλαισιωμένου Θέλμα και Λουίζ. Το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας, που συνοδεύεται από υπηρεσίες post-production, colour correction & DCP in HD από τη SteFilm απονέμεται στον Θωμά Τσιφτελή για τη φωτογραφία του στην ταινία Exploitation, σε σκηνοθεσία της Μαρίνας Συμεού.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ [€500 – μια προσφορά του Δήμου Λεμεσού]
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓια την συνεκτική, πειστική και γενναιόδωρη ερμηνεία της στον πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς ενσαρκώνει μια ηρωίδα με εύθραυστη ψυχολογική κατάσταση, το Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας, που συνοδεύεται από το ποσό των 500 ευρώ, μία προσφορά του Δήμου Λεμεσού, απονέμεται στη Νιόβη Χαραλάμπους για την ερμηνεία της στη Δάφνη της Τώνιας Μισιαλή.
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Για την ανάδειξη ενός επίμαχου ζητήματος, με παγκόσμιο αλλά και τοπικό χαρακτήρα, εκείνου της κληρονομημένης πατριαρχίας, απονέμεται τιμητική διάκριση στο Sunday του Ντίνου Γρηγορίου.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΒΙΝΤΕΟ – ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ "AMAZE ME" [€500]
Δίνεται από τη Φοιτητική Κριτική επιτροπή του Τμήματος Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών του ΤΕΠΑΚ. Για τον τρόπο που αντικατοπτρίζει την έκρηξη των συναισθημάτων και των ιδεών του μουσικού κομματιού σε οπτική μορφή, το Βραβείο Καλύτερου Μουσικού Βίντεο απονέμεται στο Everything του Max Cooper, σε σκηνοθεσία Nick Cobby, από το Ηνωμένο Βασίλειο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ