63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Οι 6 Έλληνες σκηνοθέτες που συμμετέχουν στα διαγωνιστικά τμήματα

63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Πνευματικά Δικαιώματα χ
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Οι σκηνοθέτες Χρήστος Πασσαλής, Μαρία Ντούζα, Ασημίνα Προέδρου, Σπύρος Ιακωβίδης, Δημήτρης Κατσιμίρης και Νίκος Πάστρας μιλούν για τις ταινίες τους που συμμτέχουν στα 3 διαγωνιστικά τμήματα της 63ης διοργάνωσης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Έξι ελληνικές ταινίες συμμετέχουν στα τρία διαγωνιστικά τμήματα του φετινού 63ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. 6 ταινίες που έχουν να κάνουν με την οικογένεια και τις παθογένειές της, με σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και θέματα αποδοχής. Οι δύο συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό, οι άλλες δύο στο τμήμα Meet the Neighbors και οι τελευταίες δύο στο Film Forward. Πάμε να δούμε τις ταινίες και να γνωρίσουμε τους δημιουργούς τους.

Χρήστος Πασσαλής
Ησυχία 6-9Χρήστος Πασσαλής

Ο Χρήστος Πασσαλής κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο μεγάλο μήκος με την ταινία «Ησυχία 6-9». Η δράση εκτυλίσσεται σε μια ερειπωμένη, παραθαλάσσια πόλη γεμάτη με κεραίες που εκπέμπουν παράξενους ήχους και τις φωνές των Εξαφανισμένων, ανθρώπων που έχουν χαθεί ξαφνικά και ανεξήγητα. Οι κάτοικοι κάνουν ησυχία, κάθε απόγευμα για να ακούσουν τα μηνύματα των οικείων τους. O Άρης και η Άννα συναντιούνται εκεί τυχαία. Mέσα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο, αρχίζουν να κάνουν παρέα, ερωτεύονται. Λίγες μέρες μετά, η Άννα εξαφανίζεται. 

«Είναι σίγουρα μια ταινία για τη μνήμη, όπως προκύπτει από την ταινία και το παρατηρώ και στη δική μου φύση, αλλά και στην ανθρώπινη φύση γενικότερα. Υπάρχουν πάντα αυτές οι δύο δυνάμεις μέσα μας: η δύναμη που θέλει να ξεχάσει και η δύναμη που θέλει να θυμάται ή που δεν μπορεί να ξεχάσει. Αυτές οι δύο δυνάμεις φτιάχνουν έναν εσωτερικό πόλεμο, το πότε έρχεται η στιγμή να ξεχάσει κανείς ή πότε δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να θυμάται, αυτό είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Είναι μια πνευματική, ψυχική ή μερικές φορές μεταφυσική διαδικασία. Ναι είναι μια ταινία για την μνήμη. Είναι μια ταινία για αυτά που εξαφανίζονται και για το πώς κανείς τα θυμάται ή τα ξεχνάει. Ο Ορφέας χάνει την Ευρυδίκη όταν γυρνάει πίσω, δηλαδή όταν γυρνάει προς το παρελθόν. Επίσης η γυναίκα του Λωτ γίνεται πέτρα όταν γυρνάει προς τα πίσω και βλέπει τα Σόδομα που καίγονται. Δεν ξέρω όμως ποια είναι η λύση, γιατί δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Είναι μια διαδικασία που καταλήγει κάποτε, ελπίζω σε κάτι ευτυχές, σε ένα αίσθημα ανακούφισης, όταν μπορείς πλέον να ξεχάσεις» επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

Πρωταγωνιστούν: Aγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής, Σοφία Κόκκαλη, Μαρία Σκουλά, Βασίλης Καραμπούλας, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Άρης Αρμαγανίδης, Θανάσης Δήμου, Ράνια Οικονομίδου, Αθανασία Καλλιμάνη.

Μαρία Ντούζα
Άκουσέ μεΜαρία Ντούζα

Οικονομικές δυσκολίες αναγκάζουν την έφηβη Βαλμίρα να αφήσει το σχολείο κωφών στην Αθήνα και να επιστρέψει στο νησί του πατέρα της, όπου βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της αδιαφορίας και της απομόνωσης, όχι μόνο εξαιτίας των προκαταλήψεων του χωριού, αλλά, κυρίως, των δικών της. Ο Άρης, αγόρι από την Βουλγαρία είναι στο πλευρό της. Η Βαλμίρα όμως ενδιαφέρεται για τον Μάριο, που αντιπαθεί τους ξένους. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. 

Το «Άκουσέ με» είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Μαρίας Ντούζα. Γυρίστηκε στην Χίο, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2021. Οι επόμενες φεστιβαλικές εμφανίσεις της είναι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καϊρου και στο Φεστιβάλ Black Nights του Ταλίν. Η ταινία παρουσιάστηκε στην πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Thessaloniki Goes to Cannes. Η σκηνοθέτις της ταινίας μίλησε στο Euronews:

«Ήθελα να κάνω μια ταινία για την ανθρωπιά. Από εκεί ξεκίνησε. Νομίζω ότι ζούμε σε μια πάρα πολύ σκληρή και δύσκολη εποχή. Υπάρχει πολύς κυνισμός. Ο κυνισμός επικρατεί στη ζωή μας και στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Κάποια φορά υπάρχει και στις ταινίες μας, που τον παρατηρούμε και μερικές φορές τον αποθεώνουμε κιόλας, χωρίς να το θέλουμε. Οπότε ήθελα να κάνω μια ταινία που θα είναι στον αντίποδα αυτής της ιστορίας και να μιλάει για τη δύναμη του καλού, τη δυνατότητα του καλού, που κρύβει ο καθένας μέσα του. Ήθελα να εστιάσω στο θέμα της επικοινωνίας. Το Άκουσέ με, ο τίτλος λέει: άκουσέ με. Είναι μια παράκληση να ακούσουμε ο ένας τον άλλο. Το θέμα λοιπόν της ταινίας είναι η επικοινωνία, η ανάγκη που έχουμε για επικοινωνία, η μοναξιά που προκύπτει όταν δεν επικοινωνούμε και η ασυνεννοησία που δημιουργείται. Η κώφωση δεν είναι κυριολεκτική. Η ταινία δεν είναι μια ταινία για την κώφωση. Χρησιμοποιείται μεταφορικά για να μας πει ότι πέρα από το κωφό άτομο και τη βιολογική αναπηρία και όλοι οι άλλοι χαρακτήρες μέσα στην ταινία, έχουν τελικά ένα βαθμό συναισθηματικής κώφωσης απέναντι στους υπόλοιπους. Οπότε αυτό ήταν το θέμα: η αδυναμία μας να καταλάβουμε τους άλλους, η ανάγκη μας να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο».

Με τους: Ευθαλία Παπακώστα, Δημήτρη Κίτσο, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Yoana Bukovska Davidova, Νίκο Κουκά, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη.

Σπύρος Ιακωβίδης
Black StoneΣπύρος Ιακωβίδης

Ο Σπύρος Ιακωβίδης συμμετέχει στο τμήμα Meet the Neighbors, δηλαδή Γνωρίστε τους Γείτονες, με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Black Stone». Δύο κινηματογραφιστές, με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ για τους υπαλλήλους-φαντάσματα του Δημοσίου, πέφτουν τυχαία πάνω στη Χαρούλα, μια απελπισμένη, υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα, η οποία αναζητά τον γιο της. Όταν αυτός κατηγορείται για απάτη, η Χαρούλα ξεκινάει μαζί με τον άλλο ανάπηρο γιο της και έναν Eλληνο-Aφρικανό ταξιτζή για να τον φέρει πίσω στο σπίτι. Τότε έρχεται αντιμέτωπη για πρώτη φορά με το ποιος είναι πραγματικά. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Ελένη Κοκκίδου, η οποία δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία. 

«Η ελληνική μάνα είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, η κινητήριος δύναμη της ταινίας. Κατ’ επέκταση είναι όμως η ελληνική οικογένεια και η ελληνική πραγματικότητα. Έχουμε δηλαδή αυτά τα τρία επίπεδα. Και αυτή ήταν μια δυσκολία, διότι είναι τόσο σύνθετη η ελληνική πραγματικότητα και τόσο δυσλειτουργική από τη φύση της, ώστε είναι πάρα πολύ δύσκολο να την ενσωματώσεις σε μιάμιση ώρα. Αυτή ήταν μια δυσκολία. Αλλά αυτά είναι τα τρία επίπεδα. Με ενδιαφέρει πάντα πάρα πολύ ο συνδυασμός δράματος και χιούμορ. Νομίζω ότι όλες οι ταινίες μου, ελπίζω να καταφέρω να κάνω κι άλλες, θα είναι σε αυτό το πλαίσιο. Με ενδιαφέρει δηλαδή πάρα πολύ το κωμικοτραγικό. Γενικά με ενδιαφέρει πολύ η ανθρώπινη συμπεριφορά. Όλες οι ιδέες και οι ταινίες προέρχονται από εκεί: γιατί συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι άνθρωποι; Το άλλο στοιχείο είναι ότι βλέπουμε να συλλαμβάνουν πάντα την Ελληνίδα μάνα, σαν καρικατούρα. Παρουσιάζεται πάντα σαν καρικατούρα, κάτι πολύ γραφικό, πολύ επιδερμικό. Η Χαρούλα είναι ένας ανθρώπινος χαρακτήρας και έχει τα καλά της και τα κακά της. Δεν θέλαμε ούτε να την κατακρίνουμε, ούτε να την τιμωρήσουμε. Εγώ ήθελα να την πιάσω και να την αναδείξω με πολλή αγάπη και τρυφερότητα» τονίζει ο σκηνοθέτης.

Με τους: Julio Γιώργο Κατσή, Αχιλλέα Χαρίσκο, Kevin Zans Ansong.

Nikoletta Harou/
Πίσω από τις θημωνιέςNikoletta Harou/

Ένα τραγικό συμβάν στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας φέρνει μια τριμελή ελληνική οικογένεια μπροστά σε προσωπικά αδιέξοδα με τον καθένα να πρέπει να αναλογιστεί για πρώτη φορά στη ζωή του το κόστος των πράξεών του. Η λίμνη Δοϊράνη και η μεθόριος Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας είναι το σκηνικό που εκτυλίσσεται, το «Πίσω από τις Θημωνιές». Πρόκειται για ένα δυνατό κοινωνικό δράμα, που φέρνει την σκηνοθετική υπογραφή της Ασημίνας Προέδρου. Η ταινία παρουσιάστηκε στη δράση Thessaloniki Goes to Cannes του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

«Η ταινία διαδραματίζεται το 2015, όπου υπάρχει ένα προσφυγικό κύμα. Υπάρχουν πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας και προσπαθούν να περάσουν για να φτάσουν στην Βόρεια Ευρώπη. Αυτό το θέμα βρίσκεται στο background της ταινίας. Τα θέματα στα οποία εστιάζω έχουν να κάνουν με τον εγκλωβισμό των καθημερινών ανθρώπων μέσα στους κόλπους μιας διεφθαρμένης κοινωνίας. Βλέπουμε την ιστορία από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες: μέσα από την ιστορία του πατέρα, που είναι ψαράς και αγρότης, έχει χρέη και ξεκινά τη διακίνηση προσφύγων με τη βάρκα του στη λίμνη, μέσα από την οπτική της μάνας που είναι η εκκλησάρισσα του χωριού και προσπαθεί να ανακαλύψει τον πραγματικό λόγο του Θεού και τέλος μέσα από την ιστορία της κόρης που προσπαθεί να ορίσει τη ζωή της μέσα σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον. Οπότε βλέπουμε την κεντρική ιστορία μέσα από τρεις οπτικές και γνωρίζουμε τον κάθε χαρακτήρα μέσα από τη δική του ιστορία» αναφέρει η Ασημίνα Προέδρου.

Πρωταγωνιστούν: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστος Κοντογεώργης, Ντίνα Μιχαηλίδου και ο Πασχάλης Τσαρούχας. 

Δημήτρης Κατσιμίρης
Με αξιοπρέπειαΔημήτρης Κατσιμίρης

Ο Δημήτρης Κατσιμίρης συμμετέχει με το φιλμ «Με αξιοπρέπεια» στο διαγωνιστικό τμήμα Film Forward. Ένας 80χρονος ηλικιωμένος, που έχει πάθει εγκεφαλικό, έχει αφήσει το χωριό για να μείνει στην πόλη μαζί με το γιο και τη νύφη του. Με αφορμή την ημέρα των γενεθλίων του, ο γιος του καλεί τα δύο αδέλφια του για να τους ανακοινώσει πως αδυνατεί πλέον να τον φροντίζει. Θα πρέπει να βρεθεί μια άλλη λύση, όπου όλοι θα πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Η πρότασή του θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και θα διαταράξει την φαινομενική ηρεμία των οικογενειακών σχέσεων. Η κατάληξη θα είναι απροσδόκητη. 

Ο σκηνοθέτης μας μίλησε για την πηγή έμπνευσης αλλά και τον τρόπο που δούλεψαν με τους ηθοποιούς: «Ξεκίνησα από ένα δυσάρεστο γεγονός. Η αδελφή μου ήταν στο νοσοκομείο, οπότε έζησα την εμπειρία να είναι κάποιος έγκλειστος μέσα σε ένα δωμάτιο και απέξω να συζητούν οι συγγενείς γι’ αυτόν, ερήμην του. Από εκεί προέκυψε όλη η ιδέα. Στην ταινία έχει τροποποιηθεί και το φέραμε σε ένα διαφορετικό θέμα, στην τρίτη ηλικία. Είναι ένα θέμα που υπάρχει σε πολλές οικογένειες, σε κάθε ελληνικό σπίτι, κρυμμένο πίσω από τις κουρτίνες. Η αγία ελληνική οικογένεια κρύβει αυτό το θέμα. Εκεί που θέλουμε να πατήσουμε στη λέξη αξιοπρέπεια, που κατά τη γνώμη μου έχει αλλοιωθεί στις μέρες μας. Βασίζεται πάρα πολύ σε αυτή την λέξη η ταινία. Περνάμε από διάφορα θέματα και νομίζω ότι ειδικά το φινάλε σχετίζεται πολύ με αυτή τη λέξη. Οι πρόβες ήταν θεατρικές. Κράτησαν 3-4 μήνες. Δουλέψαμε πάρα πολύ με τους ηθοποιούς. Δόθηκε το κείμενο. Από εκεί και πέρα όμως βασιστήκαμε πολύ στον αυτοσχεδιασμό. Οι ηθοποιοί έχουν προτείνει πάρα πολλά πράγματα, δικές τους ατάκες. Νομίζω ότι αυτό που θέλαμε να δημιουργήσουμε ανθρώπινες σχέσεις και αληθινούς χαρακτήρες το πετύχαμε. Θέλαμε πολύ να βασιστούμε σε ένα δυνατό σενάριο γιατί ως γνωστόν ένας χώρος μπορεί να δημιουργήσει μονοτονία. Ο τρόπος που προσπαθήσαμε να σπάσουμε αυτή τη φόρμα ήταν με την έντονη κίνηση της κάμερας, τα κοντινά πλάνα. Άλλο ένα σημείο που βασιστήκαμε είναι ότι την ώρα που μιλάει κάποιος, μας ενδιαφέρει περισσότερο η αντίδραση του συμπαίκτη του, παρά τα ίδια τα λεγόμενά του».

Πρωταγωνιστούν: Ηλέκτρα Γεννατά, Γιώργος Γερωνυμάκης, Γιάννης Κότσιφας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Θανάσης Χαλκιάς, Χάρης Τσιτσάκης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Aγγελική Στεφανή.

Νίκος Πάστρας
BastardsΝίκος Πάστρας

Ο Νίκος Πάστρας επέλεξε για τα «Μπάσταρδά» του, δέκα ηθοποιούς, αποφοίτους του Ωδείου Αθηνών, με τους οποίους δούλεψαν αρκετό καιρό. Πάνω τους έγραψε το σενάριο. Κλείστηκαν σε ένα σπίτι στην Αργολίδα, για ένα μήνα στην περίοδο της πανδημίας και γύρισαν την ταινία. Στο επίκεντρο πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια που το σκάνε από το σπίτι τους και ζούνε τη ζωή που ονειρεύονται μακριά από τις κοινωνικές συμβάσεις.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Είναι λίγο επιλογή της ταινίας να μην δείχνει τι γινόταν πριν και τους λόγους που έφυγαν από τα σπίτια τους. Οι λόγοι κάπως εξηγούνται και δεν εξηγούνται νομίζω μέσα από την ταινία. Η βασική ιδέα της ταινίας, εξ’ ου και ο τίτλος Μπάσταρδα είναι ότι απαρνιούνται τους γονείς τους. Επιλέγουν δηλαδή από μόνοι τους να μείνουν χωρίς οικογένεια και να φτιάξουν μια καινούργια. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο φεύγουν. Η ταινία παίρνει μια θέση απέναντι στους γονείς και τους δαιμονοποιεί κάπως για να κάνει ένα point για την ίδια την εξουσία και όχι απαραίτητα για τους γονείς. Εγώ δεν θεωρώ ότι η ταινία είναι πειραματική, αλλά γυρίστηκε με έναν πειραματικό τρόπο. Δηλαδή έμπαιναν τα παιδιά στις σκηνές και αυτοσχεδίαζαν. Ξέραμε πολύ καλά ποιος είναι ο τόνος, το ύφος, το ζητούμενο της κάθε σκηνής και αυτοσχεδίαζαν για ώρες. Το δύσκολο ήταν αυτό το υλικό να μονταριστεί με έναν τρόπο, ώστε να φύγουν τα λιγότερο καλά σημεία, να μείνουν τα καλύτερα και να βγάζει νόημα. Νομίζω ότι το πιο δύσκολο ήταν το μετά. Γιατί τα παιδιά ήταν φανταστικά και όντως είχαμε μια σύμπνοια που σπάνια έσπαγε. Έκαναν πάντα δηλαδή αυτό που ήθελα σαν τόνο, σαν ύφος, σαν διάθεση, σαν γούστο. Γιατί το γούστο, η αισθητική είναι αυτό που πάντα ορίζει τα πράγματα» μας εξηγεί ο Νίκος Πάστρας.

Πρωταγωνιστούν: Ναταλία Σουίφτ, Ζαχαρίας Γουέλα, Αφροδίτη Καποκάκη, Εριφύλη Κιτζόγλου, Χριστίνα Κυπραίου, Μάριο Μπανούσι, Γιώργος Μπουφίδης, Κατερίνα Νταλιάνη, Χρήστος Πούλος-Ρένεσης, Γιάννης Τομάζος. Η ταινία συμμετείχε στη δράση Thessaloniki Goes to Cannes.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ασημίνα Προέδρου: «Με ενδιαφέρει ο εγκλωβισμός καθημερινών ανθρώπων σε ένα διεφθαρμένο σύστημα»

Χρήστος Πασσαλής:«Το Ησυχία 6-9 είναι μια ταινία για τη μνήμη, για όσα κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει»

Αυτό είναι το πρόγραμμα του 22ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος 2024