Όσοι έχουν μείνει πίσω, χορευτές, μουσικοί και τεχνικοί, νιώθουν ότι το πάθος τους έχει γίνει και το ισχυρότερο όπλο τους
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ κάμερα του euronews βρέθηκε στην Όπερα της Οδησσού, όπου η παράσταση συνεχίζεται.
«Πάνω στη σκηνή, σκέφτομαι μόνο πώς χορεύω, σκέφτομαι τον χαρακτήρα. Για λίγη ώρα, οι σκέψεις για τον πόλεμο δεν παρεμβαίνουν. Ελπίζω πως και το κοινό μπορεί να ξεχαστεί για λίγο. Είναι αδύνατον να σκεφτόμαστε συνεχώς τον πόλεμο», είπε η πρίμα μπαλαρίνα Κατερίνα Μπάρτος.
Όμως ο πόλεμος δεν φεύγει ποτέ εντελώς από τη σκέψη του θιάσου στο Εθνικό Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού.
Από την επαναλειτουργία του τον Ιούνιο, με μόνο το μισό προσωπικό, το θέατρο χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλές φορές και σε πολύ κοντινή απόσταση τιε επιπτώσεις του.
«Πολλές φορές στη διάρκεια των παραστάσεων είχαμε αεροπορικές επιδρομές και ρουκέτες που εκρήγνυνταν πάνω από την οροφή του θεάτρου. Τρομάξαμε πολύ. Οι καλλιτέχνες ανησύχησαν. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές, αλλά μόλις τελείωνε η επιδρομή, η παράσταση συνεχιζόταν», εξήγησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου, Χάρι Σεβογιάν.
Όσοι έχουν μείνει πίσω, χορευτές, μουσικοί και τεχνικοί, νιώθουν ότι το πάθος τους έχει γίνει και το ισχυρότερο όπλο τους. Πλέον στην Ουκρανία η τέχνη είναι μια μορφή αντίστασης.
«Είναι πολύ σημαντικό. Γιατί δείτε πόσοι άνθρωποι έρχονται στο θέατρο. Ο κόσμος θέλει να ξεχαστεί. Ειδικά όταν κάποιοι δεν έχουν καν ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους, ή ίντερνετ, η τηλεφωνική σύνδεση. αυτό το θέατρο είναι ο μόνος σύνδεσμος που έχουν με την υπόλοιπη κοινωνία», επισήμανε η σκηνογράφος Νατάλια Ντοβγκάγια.
Από τις 3 με 4 παραστάσεις κάθε εβδομάδας, πολλές είναι γεμάτες. Η Όπερα της Οδησσού φιλοδοξεί να παραμείνει το ασφαλές καταφύγιο για όσους θέλουν να ξεχάσουν το θάνατο και την καταστροφή γύρω τους. Έστω και για λίγο.
«Φυσικά και φοβόμουν πολύ και συνεχίζω να φοβάμαι πολύ, φοβάμαι τι θα γίνει στο μέλλον. Ελπίζουμε όμως ότι όλα θα πάνε καλά. Πιστεύουμε πως θα νικήσουμε», τόνισε η μπαλαρίνα Βικτόρια Σολόβγιεβα.