Εξαιρετικά ανταγωνιστικό φέτος το διάστημο φεστιβάλ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣε μια από τις καλύτερες χρονιές των τελευταίων χρόνων ήταν πολύ δύσκολο να κάνει κανείς πρόγνωση για ποια ταινία θα κερδίσει το Χρυσό Φοίνικα του 76ου φεστιβάλ των Καννών.
Τελικά ο Χρυσός Φοίνικας για το 2023 πήγε στην ταινία «Η ανατομία μίας πτώσης» της Ζαστίν Τριέ.
Το Μέγα Βραβείο πήρε το φιλμ του Τζόναθαν Γκλείζερ «Ζώνη ενδιαφέροντος».
Το βραβείο σκηνοθεσίας απέσπασε ο Γαλλοβιετναμέζος δημιουργός Τραν Αν Χουνγκ για το φιλμ «The Pot- au-Feu».
Η κριτική επιτροπή με επικεφαλής τον Ρούμπεν Έστλουντ απένειμε το βραβείο της στην ταινία του σπουδαίου Άκι Καουρισμάκι, «Πεσμένα φύλλα».
Το βραβείο σεναρίου κέρδισε ο Γιούτζι Σακαμότο για την ταινία «Το τέρας».
Το βραβείο καλύτερης ερμηνείας ανδρικού ρόλου, κέρδισε ο Ιάπωνας Κότζι Γιακούσο για το φιλμ του Βιμ Βέντερς, «Υπέροχες ημέρες».
Το βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου απέσπασε η Μερβέ Ντιζντάρ από την Τουρκία για την ταινία «ξερά χόρτα» του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν.
Η πλοκή της ταινίας που πήρε τον Χρυσό Φοίνικα
Σε ένα δικαστικό δράμα μυστηρίου, γύρω από μια συγγραφέα που κατηγορείται για τον θάνατο του συζύγου της, στρέφεται η ταινία «Ανατομία μιας πτώσης», της Ζιζτίν Τρίετ, που είδαμε στο διαγωνιστικό τμήμα. Η ταινία αρχίζει με τη συγγραφέα, τη Γερμανίδα Σάντρα (μια πολύ καλή Σάντρα Χούλερ, ανάμεσα στα φαβορί για το βραβείο ερμηνείας), να δίνει συνέντευξη σε μια νεότερη γυναίκα, συνέντευξη που διακόπτεται εξαιτίας της εκκωφαντικής μουσικής που παίζει (για να τις διακόψει) ο Γάλλος άντρας της στο πάνω δωμάτιο του σαλέ στις γαλλικές Άλπεις όπου ζουν. Στην επόμενη σκηνή παρακολουθούμε τον μικρό γιο τους να βγάζει βόλτα τον σκύλο τους, σκηνή που την ακολουθεί με τον γιο να επιστρέφει και να ανακαλύπτει τον πατέρα νεκρό, με τραύμα στο κεφάλι, πάνω στο χιόνι, μπροστά στο σαλέ.
Στη δίκη που ακολουθεί, με δικηγόρο της Σάντρα, ένα παλιό φίλο, που ήταν ερωτευμένος μαζί της, προσπαθούμε ν’ ανακαλύψουμε αν το τραύμα συνέβη με το πέσιμο του συζύγου ή αν κάποιος (με μοναδική ύποπτο τη σύζυγο) τον χτύπησε και τον έσπρωξε από το παράθυρο από όπου έπεσε. Σίγουρα υπήρχαν υποψίες εξαιτίας των καβγάδων που σταδιακά αποκαλύπτονται και τη στάση του ακαδημαϊκού, αποτυχημένου όμως συγγραφέα, συζύγου, μπροστά σε μια πετυχημένη σύζυγο, ενώ η κατάθεση του σχεδόν τυφλού γιου δεν βοηθά στην εξιχνίαση.
Η Τρίετ, με τη βοήθεια ενός καλογραμμένου και με αρκετές ανατροπές, σεναρίου, στήνει μεθοδικά την όλη εξέλιξη χρησιμοποιώντας την πτώση του θύματος για να παρουσιάσει μεταφορικά και την πτώση στις σχέσεις του ζευγαριού, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί την παρουσία και κατάθεση του μικρού γιου του ζευγαριού στο δικαστήριο για να δείξει το βίαιο πέρασμά του από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Στα θετικά της σκηνοθεσίας και η εξαιρετική, με μαεστρία, διεύθυνση των ηθοποιών, ιδιαίτερα της Χούλερ (η οποία καταφέρνει να δείξει με τον πιο φυσιολογικό τρόπο πως ακόμη και τα διάφορα ψέματα που λέει μπορούν εύκολα να περάσουν για αλήθειες), με την Τρίετ να αναπτύσσει με πειστικότητα τις λεπτομερείς καταθέσεις, παραμένοντας μέχρι και το φινάλε αντικειμενική, χωρίς ποτέ να παίρνει το μέρος της Σάντρας, αφήνοντάς μας να διερωτόμαστε αν τελικά η Σάντρα είναι αθώα ή ένοχη.