Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους συμπλήρωσε φέτος 26 χρόνια παρουσίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Η κινηματογραφική γιορτή πραγματοποιήθηκε φέτος από τις 2-9 Δεκεμβρίου, σε Πύργο και Αμαλιάδα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους συμπλήρωσε φέτος 26 χρόνια παρουσίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Δεν έχει σταματήσει να αναπτύσσεται κάθε χρόνο, φιλοξενώντας προβολές, εργαστήρια και δράσεις που απλώνονται σε όλο το νομό Ηλείας. Ο Πύργος έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς του παιδικού και νεανικού κινηματογράφου, ενώ το φεστιβάλ είναι ένας από τους πιο πετυχημένους πολιτιστικούς θεσμούς της περιφέρειας.
Παράλληλα, πραγματοποιείται και η Camera Zizanio, φέτος για 23η φορά. Η ευρωπαϊκή συνάντηση της νεανικής οπτικοακουστικής δημιουργίας φέρνει στην πόλη κάθε χρονιά δεκάδες νέους και παιδιά από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίο συμμετέχουν σε δράσεις και γυρίζουν ταινίες με πηγή έμπνευσης ένα διαφορετικό θέμα.
**Η κινηματογραφική γιορτή πραγματοποιήθηκε φέτος από τις 2-9 Δεκεμβρίου, σε Πύργο και Αμαλιάδα.**Στα διαγωνιστικά προγράμματα του φεστιβάλ προβλήθηκαν 73 επαγγελματικές ταινίες από 40 χώρες σε τέσσερα τμήματα: Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους, Μυθοπλασίας Μικρού Μήκους, Animation Μικρού Μήκους και τέλος το «Kids & Docs», που περιλαμβάνει ντοκιμαντέρ και φιλοξενείται στην Αμαλιάδα. Οι ταινίες έχουν σημαντικές διεθνείς διακρίσεις στις αποσκευές τους και είναι παραγωγής 2022 και 2023.
Ο Δημήτρης Σπύρου είναι ο ιδρυτής και η ψυχή του φεστιβάλ της Ολυμπίας, ο οποίος κατάφερε αυτά τα 26 χρόνια να το κάνει ένα από τα σημαντικότερα παιδικά φεστιβάλ στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ολοκλήρωσε τη θητεία του, έχοντας κάνει το όραμά του πραγματικότητα. Πριν από αυτόν δεν υπήρχε κινηματογράφος για παιδιά και νέους στην Ελλάδα. Με την ολοκλήρωση της φετινής διοργάνωσης, παραδίδει το τιμόνι στην επόμενη γενιά για την νέα 25ετία του θεσμού:
«Ο Πύργος και το θέατρο Απόλλων αποτελούν πλέον τοπόσημα της κινηματογραφικής παιδείας, του παιδικού και εφηβικού κινηματογράφου. Μέσα σ’ αυτή τη διαδρομή των 26 χρόνων, έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Καταρχάς, πολλά τα έχει αλλάξει η ίδια η ζωή. Υπάρχει μια ορμητική είσοδος των νέων τεχνολογιών στην καθημερινότητά μας. Ως εκ τούτου, αυτό δεν θα μπορούσε παρά να παίζει τεράστιο ρόλο, τόσο στην οπτικοακουστική έκφραση και δημιουργία, όσο και στο ίδιο το σχολείο, σαν ζωή μέσα στο σχολείο. Η συμβολή μας στο να εκπαιδευτούν τα παιδιά, οι νέοι και οι εκπαιδευτικοί ήταν κατά τη γνώμη μου καθοριστική, γιατί οι δράσεις που κάναμε, τα προγράμματα, τα υλικά που εκδίδαμε και οι προβολές των ίδιων των ταινιών που έρχονταν εδώ, δημιούργησαν μια δυναμική.
Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η ιδέα, όπως άλλαζαν τα πράγματα στην τεχνολογία, να προχωράει. Σήμερα, στην Ελλάδα, υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα για τη χρήση του κινηματογράφου στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η αλληλοτροφοδότηση είναι κάτι πολύ σημαντικό για όλους. Γι’ αυτό βλέπετε στον Πύργο, όταν διεξάγεται το φεστιβάλ, να είναι εδώ όχι μόνο ειδικοί του κινηματογράφου, όπως, σκηνοθέτες, παραγωγοί, ηθοποιοί, σεναριογράφοι, κτλ αλλά και άνθρωποι της εκπαίδευσης, τόσο της τυπικής, δηλαδή του επίσημου σχολείου, όσο και της άτυπης εκπαίδευσης. Έρχονται γιατί βλέπουν ότι γίνονται εδώ σημαντικές ζυμώσεις και υπάρχει φυσική παρουσία πολλών ανθρώπων από διάφορα μέρη του κόσμου» αναφέρει ο Δημήτρης Σπύρου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας.
Ο Παντελής Παντελόγλου ήταν μέχρι πρότινος ο αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής, ο οποίος αναλαμβάνει από τη νέα χρονιά τα ηνία του φεστιβάλ. Δουλεύει εδώ και 12 χρόνια για τη διοργάνωση, ενώ είναι παράλληλα και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Παιδικού Κινηματογράφου:
«Εκείνο που κάνουμε κάθε χρόνο, είναι να ακουμπάμε λιγότερο ή περισσότερο, όλο το παιδικό και νεανικό κοινό της περιοχής, όχι μόνο της πόλης του Πύργου, αλλά και γενικότερα του νομού Ηλείας. Αυτό γίνεται με προβολές, εργαστήρια, με μια σειρά από δραστηριότητες, που άλλες είναι μικρότερης διάρκειας και εμβέλειας, και άλλες μεγαλύτερης διάρκειας και βάθους. Μέχρι τώρα, αυτό έχει γίνει για 26 χρόνια. Ο στόχος μας είναι να μπορέσουμε να το συνεχίσουμε. Μόνο που αλλάζουν οι συνθήκες, προχωρούν τα κοινωνικά δεδομένα, αλλάζει η εμπειρία των παιδιών σε σχέση με τα οπτικοακουστικά μέσα γενικότερα αλλά και η θέση του κινηματογράφου στην ευρύτερη κατάσταση του οπτικοακουστικού κλάδου. Εμείς παραμένουμε σινεφίλ, παραμένουμε κοντά στην τέχνη του κινηματογράφου και θέλουμε να συζητάμε γι’ αυτό. Προσπαθούμε να το πετυχαίνουμε με όποιον τρόπο μπορούμε, διότι έχει να κάνει και με το ζήτημα των διαθέσιμων πόρων. Αυτή την στιγμή λοιπόν ωριμάζουμε, περνάμε από την πρώτη στη δεύτερη 25ετία, που είναι για ένα φεστιβάλ, πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να μπορούμε να συζητάμε με θεσμικούς όρους για την κατοχύρωση του φαινομένου “κινηματογράφος και εκπαίδευση” και να βαδίζουμε προς το μέλλον με αισιοδοξία».
Στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μεγάλου μήκους μυθοπλασίας, η Χιλιανή σκηνοθέτις Ελίζα Ελιάς παρουσίασε την ταινία «Πυρετός». Κεντρικό πρόσωπο είναι ένα καλομαθημένο αγόρι. Ο Νίνο ψήνεται από τον πυρετό και χάνεται στις παραισθήσεις του. Απορροφάται από ένα μυστηριώδη πίνακα, καθώς χρησιμοποιεί ένα μαγικό ξόρκι. Σαν μια άλλη Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ζει τη δική του Οδύσσεια, περνώντας από διαφορετικούς τόπους, προσπαθώντας να βγει από τον λαβύρινθο, στον οποίο έχει εγκλωβιστεί. Η σκηνοθέτις συνδέει εξαιρετικά την κανονική αφήγηση με το animation:
«Νομίζω ότι είναι μια υποκειμενική εμπειρία. Είναι σαν ένα νοητικό ταξίδι με πολύ παιχνιδιάρικη διάθεση. Υπάρχει και μια ψυχεδελική διάσταση. Είναι μια άσκηση ελευθερίας. Από τη μία πλευρά έχουμε τους διαφορετικούς κόσμους και τις τεχνικές και το animation και όλα τα πράγματα που πραγματικά διασκεδάσαμε, όπως τον να κάνουμε τα ηφαίστεια για παράδειγμα. Όλα έχουν γίνει__με τον κλασικό τρόπο, χειροποίητα. Αλλά ταυτόχρονα, ήθελα να διηγηθώ μια γραμμική ιστορία, για το μεγάλωμα ενός παιδιού, που φοβάται τους άλλους και τον κόσμο. Και γι’ αυτό και δεν μένει προσκολλημένος στην μητέρα του. Βρίσκει το δρόμο του και αντιμετωπίζει τους φόβους του. Είναι μια πολύ κλασική ιστορία» εξηγεί η Ελίζα Ελιάς.
Στα «Πιτσιρίκια» του Γάλλου Ουγκό Τομά, πρωταγωνιστούν οι 14χρονοι Ζορντάν και Πατρίκ. Βαριούνται θανάσιμα στο μικρό χωριό τους στη γαλλική ύπαιθρο. Όταν χαλάει το Playstation 4, αποφασίζουν να κάνουν κάτι ακραίο: προσποιούνται ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και οργανώνουν ένα διαδικτυακό έρανο για να αγοράσουν μια καινούργια παιχνιδομηχανή. Το χρήμα αρχίζει να ρέει και οι δύο φίλοι γίνονται τοπικοί ήρωες. Το ψέμα όμως έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και απειλείται η ίδια τους η φιλία. Η ταινία κέρδισε το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Κινηματογράφου:
«Είναι μια ταινία μυθοπλασίας. Ήθελα να μιλήσω για τα εφηβικά μου χρόνια στην επαρχία. Είχα λοιπόν πολλές ιδέες για τους χαρακτήρες, τους διαλόγους και τα υπόλοιπα. Μου έλειπε όμως η ιστορία για να γίνει η ταινία. Μια μέρα, ανακάλυψα ένα ντοκιμαντέρ για ανθρώπους που προσποιούνται ότι έχουν καρκίνο. Σκέφτηκα λοιπόν ότι από αυτό το θέμα μπορεί να προκύψει πληθώρα ιστοριών που μπορούν να συμβούν σε εφήβους. Συνδύασα λοιπόν την ιστορία για τον καρκίνο με τους χαρακτήρες μου και με τα πράγματα για τα οποία ήθελα να μιλήσω. Έτσι προέκυψε η ταινία μου. Ήθελα να δείξω το παράδοξο, ότι αν ζεις στις μέρες μας στην επαρχία και είσαι έφηβος, είσαι απομονωμένος από τον κόσμο. Ταυτόχρονα όμως έχεις πρόσβαση σε αυτόν, χάρη στο ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής__δικτύωσης. Έχεις πρόσβαση στα πάντα. Είναι κάτι παράδοξο, το οποίο βίωσα, όταν ήμουν έφηβος. Σήμερα αυτό έχει γίνει πολύ εντονότερο. Ήθελα να μιλήσω για αυτό το ζήτημα γιατί οι έφηβοι στη γαλλική ύπαιθρο είναι ακόμη απομονωμένοι. Δεν έχουν ακόμη πρόσβαση σε πολλά πράγματα» επισημαίνει ο σκηνοθέτης Ουγκό Τομά.
Το βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, αλλά και το βραβείο σκηνοθεσίας απέσπασε η ταινία «Ξύπνησα μ’ ένα όνειρο» του Αργεντινού Πάμπλο Σολάρζ με ήρωα έναν έφηβο παθιασμένο με το θέατρο. Ο Φελίπε κάνει μαθήματα υποκριτικής κρυφά από τη μητέρα του και το σκάει στην πρωτεύουσα για να περάσει από μία οντισιόν. Εκεί θα μάθει ποιος πραγματικά ήταν ο νεκρός πατέρας του και θα επιβεβαιώσει ποιος πραγματικά θέλει να είναι ο ίδιος.
Στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους μυθοπλασίας προβλήθηκε το φιλμ της πολυβραβευμένης Μεξικάνας Άνα Λάουρα Καλντερόν «Κάτω από τον ίδιο ουρανό». Στο επίκεντρο η σχέση δύο κοριτσιών, την εποχή της πανδημίας. Η φιλία τους θα ξεκινήσει, παίζοντας στις ταράτσες των σπιτιών τους. Η σκηνοθέτις ήρθε στον Πύργο, μαζί με τις δύο μικρές πρωταγωνίστριες της ταινίας, την κόρη της Αμάια και τη γειτονοπούλα της, Βαλεντίνα. Πριν δύο χρόνια, ήταν ξανά εδώ με την ταινία της «Η Καρδιά του Μεσκίτ». Επισκέφτηκε μάλιστα σχολείο της περιοχής για να μιλήσει για τον παιδικό κινηματογράφο:
_«Αυτό για το οποίο μιλώ τελικά είναι η φιλία και η ευθύνη μας ως ανθρώπινα όντα να έχουμε σχέσεις, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, ο,τι κι αν συμβεί στον κόσμο. Όλα μπορούν να διορθωθούν, αν είμαστε όλοι μαζί ως κοινωνία και ως ανθρωπότητα. Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν πολύ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ολυμπίας είναι οι άνθρωποι. Από την πρώτη φορά που ήρθα, με έκαναν να αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου, σαν να είμαστε μια μεγάλη οικογένεια. Μου αρέσει να με αγαπούν και να με προσέχουν. Και εγώ με τη σειρά μου θέλω να προσφέρω την αγάπη μου βέβαια. Γι’ αυτό λοιπόν σκέφτηκα ότι ήταν εξαιρετική ευκαιρία για μένα και _την κόρη μου Αμάια να έρθουμε στο φεστιβάλ, να περάσουμε καλά και να μάθουμε πώς είναι να είσαι σε ένα φεστιβάλ, όχι απλά κινηματογράφου, αλλά σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ που νοιάζεται για τα παιδιά. Η εμπειρία που είχα μαζί τους στα σχολεία και η προσπάθεια να μάθω πώς θα επικοινωνήσω μαζί τους ακόμη κι αν μιλούμε διαφορετική γλώσσα, ήταν μοναδική. Γι’ αυτό ήρθα ξανά εδώ, γιατί νιώθω αγάπη»τονίζει η Άνα Λάουρα Καλντερόν.
Ο δεύτερος σημαντικός πυλώνας του Φεστιβάλ είναι η Camera Zizanio, η οποία διοργανώνεται φέτος για 23η φορά. Είναι το αγαπημένο τμήμα των παιδιών, καθώς μπαίνουν πίσω από την κάμερα και δημιουργούν τις δικές τους ταινίες, είτε ατομικές ή ομαδικές από σχολεία που διαγωνίζονται. Φέτος παρουσιάστηκαν 208 μικρού μήκους ταινίες παιδιών και εφήβων από 55 χώρες σε τρία τμήματα, ένα ελληνικό, ένα ευρωπαϊκό και ένα διεθνές.
Στο πλαίσιο αυτό, οργανώθηκε και το 13ο Mythos Project, ένα μεγάλο πολυεθνικό εργαστήρι, που συμμετέχουν παιδιά από όλη την Ευρώπη. Είναι το μακροβιότερο του είδους του στη Γηραιά Ήπειρο. Φέτος πήραν μέρος 80 παιδιά από 14 χώρες. Μέσα σε πέντε μέρες πρέπει να γυρίσουν ταινίες, πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Ο Μανώλης Μελισσουργός είναι ο γενικός συντονιστής της Camera Zizanio, ο οποίος από την επόμενη χρονιά θα είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος, αντικαθιστώντας τον Νίκο Θεοδοσίου:
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
«Φέτος έχουμε κάποιες ενδιαφέρουσες καινοτομίες. Η Camera Zizanio μπαίνει στο θέατρο Απόλλων και δείχνει μια ταινία των παιδιών στο ενήλικο κοινό. Έχουμε εντάξει επίσης πιο οργανικά και λίγο περισσότερο τα παιδιά μας στις δράσεις της Camera Zizanio και σε όλες τις διεργασίες του φεστιβάλ. Η στόχευση είναι να δίνουμε το βήμα στους νέους ανθρώπους να εκθέσουν τη δουλειά τους, να συνομιλήσουν με ανθρώπους από άλλες χώρες και να υπάρξει μια σύγκλιση της ταινίας που παράγεται στο ελληνικό σχολικό ή μη πλαίσιο, με τις δουλειές που διαλέγουμε απέξω. Αυτό γίνεται επιμορφώνοντας, δείχνοντας και επιλέγοντας ταινίες που μπορούν να εμπνεύσουν τα παιδιά. Το τεχνικό ζήτημα είναι επίσης ένα θέμα που δεν είναι λυμένο για το ελληνικό σχολείο. Οπότε όλες μας οι δράσεις και η στόχευση είναι στο να δώσουμε όσες περισσότερες ευκαιρίες μπορούμε στα παιδιά, να έρθουν σε επαφή καταρχάς με τις ταινίες αυτές, να έρθουν σε επαφή με τα παιδιά που συμμετέχουν στην Camera Zizanio από το Mythos Project και να δράσουν όλοι μαζί, ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη της συνεργασίας και της συνάντησης. Αυτό είναι που καθορίζει την Camera Zizanio. Είναι μια μεγάλη συνάντηση της ευρωπαϊκής οπτικοακουστικής δημιουργίας.
Το Mythos Project είναι η κορώνα στο στέμμα της συνάντησής μας, γιατί είναι το μεγαλύτερο πολυεθνικό εργαστήρι κινηματογράφου για παιδιά και νέους. Βρίσκεται ήδη στη 13η διοργάνωσή του. Όλοι οι συμμετέχοντες στην Camera Zizanio ταξιδεύουν στην Ελλάδα και χωρίζονται σε πολυεθνικές ομάδες. Μέσα στην εβδομάδα του φεστιβάλ, φτιάχνουν μια ταινία μικρού μήκους, πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Φέτος επιλέξαμε τη ρήση του Καζαντζάκη “Φτάσε όπου δεν μπορείς”. Είναι εμπνευσμένη και από τα σύνορα που μπαίνουν από τους πολέμους και ό,τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα, αλλά και από μια διάθεση στο να είναι το θέμα πιο ανοικτό για να δούμε τι θα προκύψει από τα παιδιά. Πάει πάρα πολύ καλά και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι από αυτό που καταφέρνουμε μέσα σε μια εβδομάδα. Τα παιδιά περνούν υπέροχα. Γνωρίζουν άλλους ανθρώπους και η συνάντηση κορυφώνεται με τη συγκεκριμένη δράση. Όλο αυτό μας γεμίζει πολλή χαρά και έχουμε πολύ ωραίο αποτέλεσμα».
Στο ευρωπαϊκό τμήμα συμμετέχει ο 18χρονος Μαξ Χέντρικσον, ένας σκηνοθέτης και δημιουργός animation από την Ιρλανδία. Έχει ξεκινήσει να κάνει ταινίες από τα 12 του. Αυτή τη φορά, πηγή έμπνευσής του είναι η «Μαρτυριάρα Καρδιά», το κλασικό διήγημα τρόμου του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Χρησιμοποιώντας το stop motion, αποτυπώνει πώς ένας άνδρας οδηγείται στην παραφροσύνη από την παρουσία του γαλάζιου ματιού ενός ηλικιωμένου, με τον οποίο ζει κάτω από την ίδια στέγη:
«Είχα διαβάσει το διήγημα πολλές φορές, όταν ήμουν παιδί. Γι’ αυτό είχα ξεκάθαρη εικόνα για το πώς__θα αποτυπώσω τους χαρακτήρες σε αυτό το τρομακτικό παλιό σπίτι. Υποθέτω λοιπό ότι ήταν απλά θέμα μετουσίωσης όλων αυτών σε φυσικά μοντέλα και κούκλες. Είναι καταπληκτικό που βρίσκομαι εδώ με τόσους άλλους κινηματογραφιστές από όλη την Ευρώπη. Ότι μπορώ να συναντήσω άτομα με παρόμοιες ιδέες στην υπέροχη πόλη του Πύργου. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που είμαι εδώ» αναφέρει ο Μαξ Χέντρικσον.
Ο 14χρονος Τούρκος Ούλας Τσετίν Κερεκέν μας αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το όνομά της ήταν Χάγιατ Κάγια. Το τροχαίο ατύχημα το προκάλεσε ένας μεθυσμένος οδηγός. Εξ’ ου και ο τίτλος της ταινίας του «Ζωή=Επίπεδα αλκοόλ στο αίμα 250 τοις χιλίοις». Στην αίθουσα του δικαστηρίου ο δικαστής διαβάζει το κατηγορητήριο και ο παθολόγος διαβάζει την αυτοψία. Η οικογένεια κοιτάζει τις ζωγραφιές της Χάγιατ:
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Είναι η ιστορία ενός εξάχρονου κοριτσιού που σκοτώθηκε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Στο επίκεντρο είναι η αυτοψία, η νεκροψία. Ακούμε αυτή την αναφορά και βλέπουμε τη φαντασία του κοριτσιού, όπως για παράδειγμα σχέδια και την κούκλα της. Ήταν δύσκολο για μένα να κάνω την ταινία. Έπρεπε να κάνω έρευνα σχετικά με το θέμα της. Τη γύρισα μέσα σε επτά μέρες, από πολλές__διαφορετικές γωνίες. Έκανα ένα εργαστήριο, με παιδιά του νηπιαγωγείου για δύο μέρες. Αυτά έκαναν τα σχέδια που βλέπουμε στην ταινία» μας εξηγεί ο Ούλας Τσετίν Κερεκέν.
Πέρα από το Mythos Project, στο πλαίσιο του School Cinema, του τρίτου πυλώνα του φεστιβάλ που έχει να κάνει με την κινηματογραφική εκπαίδευση, διοργανώθηκαν φέτος 40 εργαστήρια στην ευρύτερη περιοχή. Ένα από αυτά ήταν το εργαστήρι Κυανοτυπίας. Ένα άλλο ενδιαφέρον εργαστήριο ήταν το Daily News. Μια ομάδα 11 παιδιών δημιουργούσε καθημερινά ένα σύντομο βίντεο με πηγή έμπνευσης το φεστιβάλ και την πόλη του Πύργου, σχολιάζοντας με χιούμορ τα τεκταινόμενα. Αυτό παρουσιαζόταν πριν τη βραδινή προβολή του διαγωνιστικού προγράμματος.
Δύο άνθρωποι που υπηρετούν το φεστιβάλ από διαφορετικές θέσεις για πάνω από 20 χρόνια, καταθέτουν τη δική τους άποψη για τη σημασία που έχει για την τοπική κοινωνία, για τα παιδιά και τους νέους, αλλά και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία επισκέπτες και θεατές.
Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος είναι Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής της ΚΟΙΝΣΕΠ Φεστιβάλ Ολυμπίας:«Νομίζω ότι αυτό το οποίο κυρίως επιτυγχάνει το φεστιβάλ είναι ότι δρα ως καταλύτης, απελευθερώνοντας τη δημιουργική φαντασία των παιδιών και των νέων, οι οποίοι συμμετέχουν σε αυτό. Ταυτόχρονα τους ανοίγει πολλά παράθυρα στον κόσμο για να δουν έναν κόσμο που δεν τον έχουν ξαναδεί τις περισσότερες φορές. Έχει πολλά να τους πει, ακόμη κι όταν είναι σκληρός, ακόμη κι όταν είναι άδικος και βέβαια όταν είναι τρυφερός κι αγαπησιάρικος. Το δεύτερο σκέλος είναι ότι το φεστιβάλ αναζωογονεί την πόλη, διότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που έρχεται εδώ. Αυτός ο κόσμος για μια εβδομάδα και παραπάνω, λειτουργεί μέσα στην πόλη, ψωνίζει, κινείται. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έχει και μια θετική οικονομική επίπτωση το φεστιβάλ στην πόλη. Η πόλη το αγαπάει και το στηρίζει. Το στηρίζει πάνω από όλα η νέα γενιά, τα παιδιά και οι νέοι. Το στηρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς των παιδιών που καταλαβαίνουν ότι ορισμένες φορές τα παιδιά τους μεταμορφώνονται. Από αυτή την άποψη, αισθανόμαστε περήφανοι που έχουμε κατορθώσει να κάνουμε αυτό το φεστιβάλ, όλα τα χρόνια και κάθε φορά η πόλη να το υποδέχεται με όλη αυτή τη θέρμη που το υποδέχεται και φέτος».
Ο Κώστας Πασχαλίδης είναι αρχαιολόγος. Έχει εργαστεί σε διάφορες θέσεις της κινηματογραφικής διοργάνωσης: «Φαινομενικά είναι μια ευχάριστη ευκαιρία να δει κανείς ταινίες, να συναντήσει φίλους και να περάσει όμορφα, αλλά στην πραγματικότητα, μαθαίνεις να σκέφτεσαι σε κατεύθυνση που νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται. Δηλαδή το θέμα της εκπαίδευσης μέσα από τον κινηματογράφο δεν είναι μόνο για παιδιά και νέους. Είναι κάτι που έχει τεράστια σημασία για όλο το κοινό. Εγώ, δουλεύοντας σε μουσείο, λόγω του επαγγέλματός μου, αντιμετωπίζω πάρα πολύ συχνά τη δυσκολία της εκπαίδευσης ή τη μετάδοση ενός μηνύματος σε μέρος των επισκεπτών, σε μέρος του κοινού που ενδιαφέρεται. Έχουμε πολλά κοινά από τη θέση του εκπαιδευτή, ο κόσμος των μουσείων και ο κόσμος του κινηματογράφου. Αυτό προέκυψε στην πορεία. Στην πραγματικότητα βλέπω μια σειρά από ταινίες που δεν θα είχα την ευκαιρία να τις δω αλλού. Έχω μάθει επίσης να καταλαβαίνω τη γλώσσα του κινηματογράφου, που δεν θα είχα αυτή την ευκαιρία ως απλός θεατής ταινιών. Η αλήθεια είναι ότι με το φεστιβάλ, αν δεν είσαι επαγγελματίας, παθαίνεις ένα overdose, μετά από 64 ταινίες μέσα σε 8 μέρες. Περνάει λίγος καιρός μέχρι να ξαναδείς ταινία. Αλλά κάθε φορά που έρχεται ο καιρός του φεστιβάλ, όλοι μας ανυπομονούμε να βρεθούμε ξανά στον Πύργο».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE FILM
Ξύπνησα με ένα όνειρο / I woke up with a dream, Pablo Solarz, Αργεντινή-Ουρουγουάη / Αrgentina-Uruguay, 76’, 2022
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE FILM DIRECTION
Pablo Solar - Ξύπνησα με ένα όνειρο / I woke up with a dream, Αργεντινή-Ουρουγουάη / Αrgentina-Uruguay, 76’, 2022
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE FILM SCREENPLAY
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗZoljargal Purevdash - Μακάρι να ‘πεφτα σε χειμερία νάρκη / If only I could hibernate, Moγγολία-Γαλλία-Ελβετία-Κατάρ / Mongolia-France-Switzerland-Qatar, 98’, 2023
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST CHILD’S PERFORMANCE IN A FEATURE FILM
Hala Zein - Nezouh - O ξεριζωμός / Nezouh, Soudade Kaadan, Ηνωμένο Βασίλειο-Συρία-Γαλλία-Κατάρ / UK-Syria-France-Qatar, 103’, 2022
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ / BEST SHORT FICTION FILM
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜάγμα / Magma, Luca Meisters, Ολλανδία / Νetherlands, 15', 2023
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION / BEST ANIMATED SHORT FILM
Η χήνα / The Goose, Jan Mika, Czech Republic-France, 2023
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE DOCUMENTARY
Νεοσσοί / Fledglings, Lidia Duda, Πολωνία / Poland, 84’, 2022
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΣΕ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE DOCUMENTARY DIRECTOR
Αν είσαι άντρας / If you are a man, Simon Panay, Γαλλία-Μπουρκίνα Φάσο / France-Burkina Faso, 76’, 2022
ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ & ΜΕΣΑΙΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST SHORT & MEDIUM LENGTH DOCUMENTARY AWARD
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑβτόνα / Αvt’une, Αni Grigoryan, Αρμενία / Armenia, 26’, 2022
ΕΙΔΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ / SPECIAL PRIZES
ΒΡΑΒΕΙΟ ΟΚΛΕ / GREEK FILM CLUBS’ ASSOCIATION AWARD
Μπαουρίνα Σαλού / Bauryna Salu, Askhat Kuchinchirekov, Καζακστάν / Kazakhstan, 106’, 2023
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΚΚ / GREEK FILM CRITICS ASSOCIATION AWARD
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜακάρι να ‘πεφτα σε χειμερία νάρκη / If only I could hibernate, Zoljargal Purevdash, Moγγολία-Γαλλία-Ελβετία-Κατάρ / Mongolia-France-Switzerland-Qatar, 98’, 2023
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ» / HELLENIC PARLIAMENT “HUMAN VALUES” AWARD
Μπαουρίνα Σαλού / Bauryna Salu, Askhat Kuchinchirekov, Καζακστάν / Kazakhstan, 106’, 2023
ΒΡΑΒΕΙΟ CIFEJ / CIFEJ PRIZE
Μακάρι να ‘πεφτα σε χειμερία νάρκη / If only I could hibernate, Zoljargal Purevdash, Moγγολία-Γαλλία-Ελβετία-Κατάρ / Mongolia-France-Switzerland-Qatar, 98’, 2023
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΒΡΑΒΕΙΟ ECFA ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / ECFA FEATURE FILM AWARD
Πιτσιρίκια / Juniors, Hugo Thomas, Γαλλία / France, 95’, 2022
ΒΡΑΒΕΙΟ ECFA ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / ECFA SHORT FILM AWARD
Λιμνούλα / Pond, Lena von Döhren, Eva Rust, Eλβετία / Switzerland, 9', 2023
ΒΡΑΒΕΙΟ ECFA ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ / ECFA DOCUMENTARY AWARD
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΦτερωτοί κολυμβητές / Swimming with wings, Daphna Awardish Golan, Ολλανδία-Ισραήλ / Netherlands-Israel, 11’, 2023
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΩΣ 12 ΕΤΩΝ / CHILDREN’S JURIES UP TO 12 YEARS OLD
ΤΑΙΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE FILM
Μεγάλα όνειρα / Big Dreams, Daniel Pánek, Czech Republic, 2023
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ / SHORT FICTION FILM
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚάτω από τον ίδιο ουρανό / Under the same sky, Ana Laura Calderón, Mexico, 2023
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION / BEST ANIMATION
Λιμνούλα / Pond, Lena von Döhren & Eva Rust, Switzerland, 2023
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΝΩ ΤΩΝ 13 ΕΤΩΝ / CHILDREN’S JURIES OVER 13 YEARS OLD
ΤΑΙΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ / BEST FEATURE FILM
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤέλεια! / Sweet as, Jub Clerc, Australia, 2022
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION / BEST ANIMATION
Ζωολογικός Κήπος / Ζοο, Tariq Rimawi, Jordan-Germany, 2022
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ / SHORT FICTION FILM
Το γέρικο νεαρό κοράκι / The Old Young Crow, Liam LoPinto, USA, 2023
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ/ΜΕΣΑΙΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
BEST SHORT/ MEDIUM LENGTH DOCUMENTARY
Αβτόνα / Avtona, Ani Grigoryan, Armenia, 26', 2022
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΕΩΝ / YOUTH JURY
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION / BEST ANIMATION
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ στολή μας / Our uniform, Yegane Moghaddam, Ιράν / Iran, 7’, 2023
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ / SHORT FICTION FILM
Κάτω από τον ίδιο ουρανό / Under the same sky, Ana Laura Calderón, Mεξικό / Mexico, 15’, 2023
