Η Χριστίνα Μαξούρη και ο Δημήτρης Χαλιώτης παρουσιάζουν την παράσταση «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» στο ΠΛΥΦΑ.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Τα τραγούδια της Σωτηρίας», η πολυαγαπημένη παράσταση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Στέκι του Ηλία στο Θησείο, επιστρέφει αυτή τη φορά στο ΠΛΥΦΑ, από την Πέμπτη 7 Μαρτίου, μετά από μια μεγάλη περιοδεία με διαφορετικούς σταθμούς.
Η Χριστίνα Μαξούρη και ο Δημήτρης Χαλιώτης έχουν δημιουργήσει μια χειροποίητη γιορτή, στην οποία πρωταγωνιστούν γνωστά τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου και μικρές ιστορίες και περιστατικά από την ταραχώδη ζωή της. Για να φτάσουν σε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα, ερεύνησαν εξονυχιστικά όλα όσα έχουν γραφτεί γι’ αυτήν και προσέγγισαν με αγάπη αυτό το μουσικό φαινόμενο, θέλοντας να αναδείξουν γνωστές και άγνωστες πτυχές από την πορεία της.
Πάνω σε ένα πάλκο λοιπόν, τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί συναντούν τη Χριστίνα Μαξούρη και «ξεφυλλίζουν» κάποια κεφάλαια του βίου και της πολιτείας της αλλά και της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Η συγκίνηση συναντά τη χαρά, και όλο το κοινό γίνεται μια παρέα σε αυτό το μαγικό ταξίδι στη ζωή της αξεπέραστης ερμηνεύτριας. Αυτό που αισθάνεσαι, καθώς τελειώνει, είναι μεγαλύτερη αγάπη για την αρχόντισσα του ρεμπέτικου και θαυμασμό για το πώς τα κατάφερε, για τη μυθιστορηματική διαδρομή της, αλλά και πώς η φωνή της σφράγισε τραγούδια-σταθμούς.
22 αγαπημένα τραγούδια που ερμήνευσε η Μπέλλου και χαράχτηκαν στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, όπως η Περιπλανώμενη ζωή, Δε λες κουβέντα, Σαν απόκληρος γυρίζω, Μην κλαις, Είπα να σβήσω τα παλιά, Αντιλαλούνε τα βουνά, Μη μου ξαναφύγεις πια, Μ' αεροπλάνα και βαπόρια, και πολλά ακόμα, ζωντανεύουν ξανά στην παράσταση με λιτό αλλά και ουσιαστικό τρόπο.
Παράλληλα, παρακολουθούμε την πορεία αυτής της εκρηκτικής προσωπικότητας στην Κατοχή, στον Εμφύλιο και μετά, πώς γνώρισε τους μεγάλους δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού, πώς από τη φτώχεια κατάφερε να ανέλθει και να κερδίσει δόξα και πλούτη και πώς τα έχασε, αλλά και ποια ήταν τα μεγάλα πάθη της ζωής της.
Με την ευκαιρία της επανάληψης της παράστασης στο ΠΛΥΦΑ, μιλήσαμε με την Χριστίνα Μαξούρη γι’ αυτό το πετυχημένο μουσικοθεατρικό εγχείρημα.
-Ποια ήταν η αφορμή να γίνει αυτή η παράσταση; Πώς βρέθηκες να κάνεις αυτή την λιτή, χειροποίητη γιορτή για την αρχόντισσα του ρεμπέτικου;
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Δημήτρη Χαλιώτη που εμπνεύστηκε μια συνθήκη σύναξης, συντροφιάς, μιας γιορτής κατά ένα τρόπο, όπως πολύ εύστοχα ανέφερες, όπου θα πρωταγωνιστούσαν τραγούδια που σφράγισε η Σωτηρία Μπέλλου με τη φωνή της. Σε κάποια σημεία θα ξεπηδούσαν κάποια περιστατικά από την πολυκύμαντη, σχεδόν μυθιστορηματική ζωή της, τα οποία θα μεταφέρονταν με μια αμεσότητα. Δεν θα παίζονταν, ούτε θα διαβάζονταν. Όπως κι έγινε δηλαδή.
-Πώς προσεγγίσατε λοιπόν με τον Δημήτρη Χαλιώτη την ιστορία της και ποιο είναι το ιδιαίτερο στίγμα της δικής σας παράστασης;
Αρχικά μέσα από την φωνή της. Αφεθήκαμε και οι δύο, χωρίς να το συνεννοηθούμε, σε αυτό που μας προκαλεί αυτή η διαχρονική, αγέρωχη φωνή. Κι αυτή ήταν που μας έκανε να θέλουμε να μάθουμε όσα περισσότερα γίνεται για τη ζωή της και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την ιδιοσυγκρασία της. Το ιδιαίτερο στίγμα της παράστασης πιστεύω πως είναι ακριβώς αυτός ο συνδυασμός τραγουδιών και μικρών ιστοριών. Το ένα στοιχείο συμπληρώνει και ενισχύει το άλλο.
-Η παράσταση που έχετε φτιάξει με τόση αγάπη με τον Δημήτρη αγγίζει κατευθείαν την καρδιά. Άλλοτε συγκινεί και άλλοτε σε κάνει να γελάς. Ποιο είναι το δικό σας στοίχημα; Αισθάνεστε ότι έχετε πετύχει τελικά τον στόχο σας;
Ναι, αν ο στόχος ήταν να γίνουμε όλοι μια παρέα που συστήθηκε για να ακούσει, να τιμήσει, να τραγουδήσει, να αγαπήσει την Σωτηρία Μπέλλου, πιστεύω πως όλα πήγαν κατ’ ευχή.
-Τι είναι αυτό που συνδέει τη δική σου ζωή και διαδρομή με την Σωτηρία Μπέλλου; Υπάρχουν κάποια πράγματα που σε φέρνουν κοντά της;
Καταρχάς νομίζω πως όποιος έχει ασχοληθεί λίγο ή πολύ, με το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, ακόμα και ως ακροατής, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει ακούσει επανειλημμένα τραγούδια που έχουν πει αυτές οι σπουδαίες περιπτώσεις ερμηνευτριών, όπως η Ρόζα Εσκενάζυ, η Μαρίκα Νίνου, η Στέλλα Χασκήλ και φυσικά η Σωτηρία Μπέλλου. Αυτό που με φέρνει κοντά της, είναι αυτό το διάστημα των 4 χρόνων που αραιά ή πολύ πυκνά διαβάζω, ακούω γι’ αυτήν, ακούω τα τραγούδια της. Ζω κοντά της, ζω μαζί της με έναν τρόπο.
-Υπάρχει κάτι που θαυμάζεις σε αυτή την ερμηνεύτρια; Τη ζηλεύεις για κάτι; Σε τι στέκεσαι εσύ στη δική της πορεία;
Θαυμάζω το ότι πήγαινε σχεδόν πάντα κόντρα στον καιρό, προκειμένου να είναι ο εαυτός, αψηφώντας το όποιο τίμημα. Στέκομαι στο ότι παρά τις πολλές και συχνά μεγάλες αντιξοότητες, κατάφερε να γίνει μια τρανή τραγουδίστρια.
-Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι έμεινε στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού;
Για τη φωνή της. Και για τον ευθύ, δωρικό, αδιαπραγμάτευτο τρόπο με τον οποίο τραγουδούσε.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ-Πώς μπήκε στη ζωή σου το ρεμπέτικο τραγούδι; Τι σε ελκύει σε αυτό; Τι σου προσφέρει; Είναι τελικά αυτά τα τραγούδια για όλο τον κόσμο;
Το ρεμπέτικο μπήκε στη ζωή μου από μια σειρά βραδιών που συνέβαιναν κάποτε σε ένα πανέμορφο μαγαζί στο Παγκράτι στην οδό Αθανασίας – τώρα έχει γίνει Airbnb – όπου εκεί μεταξύ άλλων, τραγουδούσαμε και ρεμπέτικα τραγούδια. Από τότε κόλλησε το αυτί μου και η ψυχή μου. Τα τραγούδια αυτά, είναι απλά, τρυφερά και ανθρώπινα, με θαυμάσιες μελωδίες. Παρότι γεννήθηκαν από μια εποχή πολέμου, πόνου, δυσχερειών, φτώχειας και κατατρεγμών, είναι ολόφωτα, σου γλυκαίνουν την ψυχή. Μπορεί να απευθύνονται σε όλον τον κόσμο, όπως κάθε τραγούδι, αλλά όχι δεν είναι για όλους, αλλά για όσους συγκινούνται και ευφραίνονται από αυτά.
-Οι θεατρικές παραστάσεις για γνωστές ερμηνεύτριες και προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Σημειώνουν μάλιστα μεγάλη επιτυχία. Για ποιο λόγο νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό και πώς βλέπεις αυτή την τάση;
Γιατί είναι συγκινητικό να γνωρίζεις τι έκανε αυτές τις ερμηνεύτριες να φτάσουν να τραγουδούν έτσι. Πώς δηλαδή το βίωμα, γίνεται τέχνη και μάλιστα μια τέχνη που σε αφορά που σε συντροφεύει που σε αλλάζει που σε μεγαλώνει.
-Έχετε παρουσιάσει «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τι κρατάς από αυτά τα ταξίδια και ποια είναι η αντιμετώπιση του κόσμου στην επαρχία;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕίναι συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου. Τα τραγούδια αυτά έχουν τόσο μεγάλη δύναμη από μόνα τους που καταφέρνουν να μας ενώσουν όλους επί σκηνής και κάτω από αυτήν, σε μια μεγάλη αγκαλιά και σε μία δυνατή –σχεδόν νικητήρια- φωνή.
-Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να «ξαναβάλεις» τα «Δανεικά Παπούτσια» για να μας πεις καινούργιες ιστορίες και τραγούδια;
Τα «Δανεικά Παπούτσια» ως παράσταση όχι, αλλά μια παρόμοια συνθήκη ελευθερίας, αναρχίας και τόσο ανοιχτής επικοινωνίας με τραγούδια κα λόγια, με τον κόσμο και με τον ίδιο μου τον εαυτό, την οραματίζομαι ήδη.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Τα Τραγούδια της Σωτηρίας
Τραγουδά η Χριστίνα Μαξούρη
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜουσικοί:
Δημήτρης Κουφογιώργος (μπουζούκι)
Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι - φωνή)
Βασίλης Προδρόμου (κιθάρα-φωνή) στις 4 & 11/4 Άγης Παπαπαναγιώτου (κιθάρα)
Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν)
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΙδέα: Δημήτρης Χαλιώτης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης, Χριστίνα Μαξούρη
Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Μελανός
Ενδυματολογική επιμέλεια: Βάνα Γιαννούλα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΧτένισμα: Θωμάς Γαλαζούλας
Επιμέλεια μακιγιάζ: Άννα Μπαλτζή
Ηχολήπτης: Κωνσταντίνος Παπαδολούκας
Κατασκευή σκηνικού: Κωνσταντίνος Οικονομόπουλος
Φροντιστής: Κίμωνας Σοφικίτης
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΦωτογραφίες: Μαρίλη Ζάρκου, Γιώργος Βάγγαλης (Aris Vedertsis)
Teaser videos: Στέφανος Κοσμίδης
Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Κουφοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: ΠΛΥΦΑ
Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗINFO
Από 7 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη στις 21:00 (μέχρι 25 Απριλίου)
ΠΛΥΦΑ – Κορυτσάς 39, Βοτανικός, τηλ. 6938690612
Διάρκεια: 105 λεπτά
Είσοδος: 15 ευρώ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ* Η παράσταση της 18ης Απριλίου δε θα πραγματοποιηθεί.
Ευχαριστούμε την εταιρεία παραγωγής ΛΥΚΟΦΩΣ και τον Γιώργο Λυκιαρδόπουλο, για την
παραχώρηση των παταριών, «Το Στέκι του Ηλία» για την παραχώρηση των καρεκλών και την
Τάνια Παλαιολόγου για την εκφώνηση του ραδιοφωνικού σποτ.