Γαλλία: Αύξηση του αντισημιτισμού και του φόβου των Εβραίων

Γαλλία: Αύξηση του αντισημιτισμού και του φόβου των Εβραίων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η εβραϊκή κοινότητα στη Γαλλία προσπαθεί να διαχειριστεί τα αυξανόμενα περιστατικά βίας

Η εβραϊκή συναγωγή στο Μποντί, λίγο έξω από το Παρίσι, έχει ξεχάσει πως είναι η λειτουργία, χωρίς αυστηρά μέτρα ασφαλείας. 

Είναι Κυριακή. Μόνο δεκαπέντε πιστοί βρίσκονται εδώ. Αλλά ακόμη και το Σάββατο, που είναι η πιο σημαντική θρησκευτική μέρα για τους Εβραίους, μόλις 40 άτομα εμφανίστηκαν στη συναγωγή. Πριν λίγα χρόνια έφταναν τα 100.

Πρόεδρός της είναι ο Αρμάν Αζουλέ, ο οποίος φτάνει εδώ για την πρωινή προσευχή. Ο Αζουλέ προσπαθεί να ενισχύσει την εβραϊκή κοινότητα. Η συναγωγή αποτελεί πάντα το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής των Εβραίων.

«Επενδύσαμε πολλά στην συναγωγή. Την ανακαινίσαμε. Εγκαινιάσαμε πολλές δραστηριότητες, για να παρακινήσουμε τον κόσμο να επιστρέψει».

Ήταν κάτι αναγκαίο ώστε να αισθανθεί ασφάλεια και σιγουριά η κοινότητα, η οποία βλέπει να κλιμακώνονται τα αντισημιτικά περιστατικά βίας.

«Θωρακισμένες πόρτες, παράθυρα και τοίχοι. Κάμερες. Γιατί; Διότι υπάρχει επιθετικότητα. Υπάρχουν εχθροί του Ιουδαϊσμού. Δεν θέλω να τους αναφέρω. Αλλά είναι εχθροί. Τι θέλουν; Θέλουν να μας φοβίσουν; Να μας τρομοκρατήσουν; Για να φοβηθούμε και να το βάλουμε στα πόδια; Αυτός είναι ο σκοπός τους; Αυτό που θέλουμε είναι συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Να μπορούμε να μείνουμε στη Γαλλία. Η συναγωγή είναι εντελώς καινούργια. Δεν κάναμε την ανακαίνιση για να φύγουμε. Το κάναμε για να μείνουμε» αναφέρει ο ραβίνος της συναγωγής Ιλάν Αζαγκουρί.

Τα τελευταία 15 χρόνια, ο αριθμός των εβραϊκών οικογενειών στο Μποντί μειώθηκε από 500 σε λιγότερες από 200. Οι λόγοι που φεύγουν οι Εβραίοι είναι πολλοί. Η πιο πρόσφατη αιτία είναι ο φόβος.

«Πρέπει να μεταμφιεστώ για να έρθω στην Συναγωγή, γιατί δεν μπορώ να έρθω με την κιπά στο κεφάλι. Πρέπει να βάλω έναν σκούφο. Υπάρχουν σημεία στην πόλη, όπου ο κόσμος είναι πολύ εχθρικός με τους Εβραίους» αναφέρει ένας από τους πιστούς.

Αυτή την εχθρότητα και το μίσος βίωσαν πέρσι ο Νετανιέλ Αζουλέ, γιος του Αρμάν και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ο νεαρός ομολογεί ότι σώθηκε χάρις σε ένα άθλημα που κάνει από την παιδική του ηλικία. Ξέρει Krav Maga, μια ισραηλινή πολεμική τέχνη, ένα σύστημα αυτοάμυνας που έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζεις όλων των ειδών τις επιθέσεις. Ο πατέρας του είναι και δάσκαλος Krav Maga.

Τι έγινε; Τα δύο αδέλφια γύριζαν σπίτι τους, φορώντας τις κιπά τους. Τους επιτέθηκε με βιαιότητα ένας μοτοσικλετιστής. Τους έβρισε χυδαία και τους ανάγκασε να βγουν από το αυτοκίνητό τους. Στη συνέχεια τους επιτέθηκε με μαχαίρι. Ο Νετανιέλ έσωσε τον αδελφό του, καθώς κατάφερε να αφοπλίσει το δράστη. Κατέληξε με έναν βγαλμένο ώμο και μερικές σοβαρές πληγές στο χέρι:

«Εάν δεν ήξερα πώς να προστατευθώ και πώς να τον αφοπλίσω, δεν θα είχα βοηθήσει τον αδελφό μου. Το συγκεκριμένο άθλημα με έσωσε. Θα μας σκότωνε και τους δύο».

Ο Νετανιέλ εκπαιδεύει τώρα και τον μικρότερο αδελφό του στο Krav Maga. Μετά την επίθεση, ο νεαρός αποφεύγει να φορά την κιπά του στην πόλη, εκτός από τη γειτονιά του, όπου αισθάνεται ασφάλεια. Όπως κι εδώ στο 19ο διαμέρισμα του Παρισιού, όπου έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια πολλοί Εβραίοι, που ζούσαν πριν στα προάστια.

Ο Αρμάν Αζουλέ έχει ένα ταξιδιωτικό γραφείο εδώ. Ο γιος του τον βοηθά συχνά στη δουλειά. Η οικογένεια προσπαθεί να ανακάμψει από την τραυματική εμπειρία.

«Όταν συνέβη αυτό το περιστατικό, ειλικρινά το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν να φύγουμε από τη χώρα. Αυτό θέλαμε να κάνουμε. Ο πατέρας μου είπε όχι. Έτσι μείναμε. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το γεγονός να μας πτοήσει» επισημαίνει ο Νετανιέλ. Ο πατέρας του συμπληρώνει:

«Ο πατέρας μου έφυγε από το Μαρόκο, μετά από το πογκρόμ 47 Εβραίων, που σφαγιάστηκαν αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ. Η γυναίκα μου είναι από την Ρωσία. Τον πατέρα της τον είχαν στείλει στα γκούλαγκ. Δεν ήμασταν σίγουροι ότι μπορούσαμε να εγκατασταθούμε κάπου. Πήρα το ρίσκο και είπα ότι μπορούμε να μείνουμε εδώ. Εάν θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι οι Εβραίοι μπορούν να μείνουν στη Γαλλία, οι αρχές πρέπει να αντιληφθούν ότι πρέπει να γίνει κάτι τώρα, χωρίς καμιά καθυστέρηση».

Οι αντισημιτικές αυτές πράξεις βίας θέτουν συχνά το ζήτημα της Αλιγιά, δηλαδή την μετακόμιση στο Ισραήλ. Πολλοί Εβραίοι όμως αλλάζουν απλά πόλη. Η Ναταλί έφυγε από τα προάστια, όπου ζούσε με τον άνδρα και τα τρία παιδιά της. Το Ναταλί δεν είναι το πραγματικό της όνομα. Η οικογένειά της νοίκιαζε αυτό το σπίτι περίπου 10 χρόνια:

«Εδώ είναι. Επιστρέφω μετά από ένα χρόνο. Μας έκλεψαν, ενώ κοιμόμασταν. Πήραν τα πάντα. Έσπασαν το μηχανάκι του γιου μου και έκλεψαν τη μηχανή του μεγαλύτερου. Και δεν είχε περάσει ούτε μήνας, στο χώρο του πάρκινγκ, που είναι εκεί, ούτε 10 μέτρα από την μπροστινή μας πόρτα, που βρήκα ένα πρωινό το αυτοκίνητό μου χαραγμένο από άκρη σε άκρη. Είχαν χαράξει τη λέξη Εβραίος στο κάθισμα του οδηγού. Είχαν αφαιρέσει την πόρτα».

Πέρα όμως από τις χαρακιές στο αυτοκίνητο, η Ναταλί γλύτωσε ως εκ θαύματος εκείνη την ημέρα. Καθώς οδηγούσε αντιλήφθηκε ότι της είχαν σκίσει και τα δύο λάστιχα του αυτοκινήτου:

«Η αστυνομία μας συμβούλευσε να μετακομίσουμε. Καταλαβαίνετε! Έπρεπε να φύγουμε από το σπίτι λόγω αντισημιτισμού εν έτει 2017».

Η οικογένεια έμεινε στους γονείς της Ναταλί για αρκετούς μήνες, μέχρι να βρει καινούργιο διαμέρισμα σε ένα γειτονικό προάστιο. Η Ναταλί προσπαθεί ακόμη να συνέλθει από το σοκ. Εδώ αισθάνεται πλέον μεγαλύτερη ασφάλεια. Δεν θέλει να φύγει από την Γαλλία. Δεν το αποκλείει όμως:

«Φυσικά και είμαστε Εβραίοι. Αλλά πάνω από όλα είμαστε Γάλλοι. Στην αρχή, όταν με ρώτησαν: "θέλετε να μετακομίσετε στο Ισραήλ;" Τους απάντησα: "Σε καμιά περίπτωση". Αυτό θα σήμαινε όχι απλά ότι θα έπρεπε να φύγουμε από το σπίτι μας, αλλά και να αφήσουμε πίσω τα πάντα. Δουλεύω στο ίδιο μέρος, εδώ και 20 χρόνια. Ο άντρας μου, τα παιδιά μας, τα σπορ που κάνουν. Μόλις άρχισαν να δουλεύουν. Δεν γνωρίζουμε την γλώσσα εκεί, δεν έχουμε δουλειά, δεν μπορούμε έτσι απλά να μετακομίσουμε στο Ισραήλ. Μετά βλέπουμε, ότι όσο περνάει ο καιρός, έχουμε περισσότερα περιστατικά βίας. Αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο και πρέπει να φύγουμε από αυτή τη χώρα. Νομίζω ότι μια μέρα θα αναγκαστούμε να την εγκαταλείψουμε».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία

Κύπρoς: Το χαλούμι στη νέα εποχή (ΠΟΠ) και η γέφυρα με τους Τουρκοκύπριους