«Κύριος Όχι» της τωρινής συνόδου κορυφής ο Πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠικρές διαιρέσεις διαφάνηκαν κατά τις συνομιλίες στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Από την πρώτη ημέρα υπήρχαν εντάσεις.
Πολλά ειπώθηκαν για τον ρόλο του Ολλανδού πρωθυπουργού στην παρεμπόδιση των διαπραγματεύσεων, με αποτέλεσμα να κερδίσει τον τίτλο του «κ. Όχι».
Ο Γιόχαν Βαν Όβερτβελντ, μέλος της ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τόνισε: «Αυτό που ανησυχεί πρωτίστως τον Μαρκ Ρούτε είναι η φήμη του στην Ολλανδία. Έχουν εκλογές σε οκτώ μήνες και διαθέτει ξεκάθαρη πλειοψηφία, κάθε δημοσκόπηση δείχνει ότι οι Ολλανδοί τον στηρίζουν σε μεγάλο ποσοστό σε αυτά τα θέματα. Γι αυτό στοιχηματίζω ότι θα εμμείνει στη θέση του και ότι θα είναι μάλλον δύσκολο να μετακινηθεί. Φυσικά σε ένα σημείο θα πρέπει να συμβιβαστεί».
Ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας ήταν πιο οξύς στην δήλωσή του: «Δεν μου αρέσει το παιχνίδι της απόδοσης ευθυνών. Αλλά ο Ολλανδός είναι ο πραγματικός υπεύθυνος για όλο το χάος που έχει προκύψει».
Ωστόσο, ο Βίκτορ Όρμπαν βρέθηκε ο ίδιος στο μάτι του τυφώνα, απειλώντας να ασκήσει βέτο σε μια συμφωνία, αν τα κονδύλια της ΕΕ συνδεθούν με το σεβασμό του κράτους δικαίου.
Η ιστορία της ΕΕ έχει σημαδευτεί από συνόδους κορυφής για την αντιμετώπιση κρίσεων που συνοδεύτηκαν από έντονη ρητορική και μακρές νύχτες. Το 2000 οι συνομιλίες στη Νίκαια συνεχίστηκαν επί τέσσερις ημέρες, πάνω σε αλλαγές στις συνθήκες και σε ζητήματα διεύρυνσης. Στο παρελθόν, το μπλοκ κατάφερε να ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό την καταιγίδα, αλλά θα μπορούσαν αυτή τη φορά τα πράγματα να είναι διαφορετικά;
Ο Έρικ Μορίς, επικεφαλής του γραφείου των Βρυξελλών του Ιδρύματος Robert Schuman, σημείωσε: «Είμαι πιο απαισιόδοξος για την ατμόσφαιρα που θα δημιουργηθεί μετά από αυτό. Γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν και άλλες κρίσεις, και βλέπουμε ότι με κάθε νέα κρίση είναι πολύ δύσκολο να είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, μεταξύ - φυσικά - Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης, και τώρα μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων χωρών. Και η εγχώρια πίεση προς τους ηγέτες είναι επίσης αρκετά ισχυρή και αυτό δεν βοηθάει να γίνουν γρήγορα δεσμεύσεις».
Αυτές οι συνομιλίες ανέδειξαν την τοξική έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των ηγετών της ΕΕ και θα μπορούσαν να αφήσουν μακροχρόνιες πολιτικές πληγές.