Η τεχνολογία αλλάζει τη ζωή των ασθενών με Πάρκινσον

Η τεχνολογία αλλάζει τη ζωή των ασθενών με Πάρκινσον
Από Jeremy Wilks
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

«Βρισκόμαστε στη Στοκχόλμη.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Βρισκόμαστε στη Στοκχόλμη. Εδώ, μια φαινομενικά απλή αλλαγή στον τρόπο που επικοινωνούν οι γιατροί, έχει μειώσει τον χρόνο αναμονής για τους ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον από έξι μήνες σε μόλις επτά ημέρες. Οι επιστήμονες αποφάσισαν να βάλουν στην άκρη παλιά εργαλεία, όπως στυλό και χαρτιά. Πλέον, επικοινωνούν χρησιμοποιώντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας» μεταδίδει ο απεσταλμένος μας στη Σουηδική πρωτεύουσα, Τζέρεμι Γουίλκς.

Δύο νευρολόγοι, οι Άντερς Τζόχανσον και Κριστιάν Κάρλστρομ αποφάσισαν να αλλάξουν τον τρόπο που δουλεύουν. Ξεκίνησαν εβδομαδιαίες τηλεδιασκέψεις (video conferences) με ασθενείς που πάσχουν από Πάρκινσον.

«Διαρκεί 15 λεπτά αντί για μία ή δύο ώρες. Γιατί κάποιες φορές χρειάζεται να ψάξω επιπλέον πληροφορίες και στη συνέχεια να πάρω τηλέφωνα κτλ» υποστηρίζει ο Άντερς Τζόχανσον, ειδικός διατροφικών διαταραχών του πανεπιστημίου Καρολίνσκα.

«Πριν δεν είχαμε καμία επαφή, δεν είχαμε μιλήσει, δεν είχαμε συναντηθεί. Έστελνα στον ασθενή μια επιστολή, όμως αυτός δεν είναι πολύ καλός τρόπος επικοινωνίας. Παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο» υποστηρίζει ο νευρολόγος
Κριστιάν Κάρλστρομ.

Οι συνεδρίες μέσω υπολογιστών έχουν σημαντικά οφέλη για ασθενείς και γιατρούς. Το σημαντικότερο είναι πως οι ασθενείς δεν χρειάζεται να αναμένουν στο ακουστικό τους, μέχρι να τους καλέσει η γραμματεία του γιατρού.

«Ελεανόρ, οι ασθενείς με Πάρκινσον πόσο πρέπει να περιμένουν για να δουν έναν γιατρό» ρωτάει ο Τζέρεμι Γουίλκς.

«Ναι, υπάρχουν μεγάλοι χρόνοι αναμονής, έξι μήνες έως ένα έτος, ίσως να φτάνουν και τα δύο χρόνια» απαντά η Ελεονόρ Χόγκστρομ.

«Ίνγκερ ποιες είναι οι σκέψεις σου γι αυτή τη νέα μέθοδο; Τι νομίζεις ότι σημαίνει για τους ασθενείς;» ρωτάει ο Τζέρεμι Γουίλκς.

«Το γεγονός ότι γιατρός και ασθενής δουλεύουν μαζί, οδηγεί σε πολύ καλύτερα αποτελέσματα.Υπάρχει πάντα ένας κίνδυνος. Δύο νευρολόγοι συζητούν πάνω από το κεφάλι ενός ανθρώπου που έχει Πάρκινσον. Όμως είναι σημαντικό να συμμετέχει και ο ασθενής στην κουβέντα που γίνεται για την δική του υγεία. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται ο κίνδυνος» απαντά η Ίνγκερ Λούντγκρεν, γενική γραμματέας της σουηδικής ένωσης ασθενών με Πάρκινσον.

Σε γενικές γραμμές, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης δύσκολα αγκαλιάζουν την ψηφιακή τεχνολογία.

Σύμφωνα με τον ειδικό σε θέματα υγείας, Ντάνιελ Φορσλούντ αυτό οφείλεται κυρίως στη γραφειοκρατία.

«Εάν ένα νοσοκομείο ή μια κλινική δεν διαθέτει τα απαραίτητα ψηφιακά μέσα, τότε πρέπει να δουλέψουμε με τον κλασσικό τρόπο και να κανονίσουμε μια συνάντηση. Γι ‘αυτό, πρέπει να βελτιώσουμε, να εκσυγχρονίσουμε τους κανόνες που ισχύουν στα νοσοκομεία. Το ζήτημα είναι να προσφέρουμε στον ασθενή το καλύτερο» υποστηρίζει ο Ντάνιελ Φορσλούντ, επίτροπος καινοτομίας του περιφερειακού συμβουλίου της Στοκχόλμης.

«Πολλοί συμφωνούν ότι αυτή η νέα προσέγγιση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, όμως προς το παρόν εφαρμόζεται σε πολύ μικρή κλίμακα. Οπότε, πως θα ήθελαν οι γιατροί να εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον;» υποστηρίζει ο δημοσιογράφος του euronews, Τζέρεμι Γουίλκς.

«Θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εξής: ο ασθενής έχει μια κάμερα και τον απαραίτητο εξοπλισμό στο σπίτι του. Θα μπορούσε να συνδεθεί μαζί μου 2 με 3 φορές την ημέρα, μόλις για πέντε λεπτά. Εγώ θα ζητούσα από τον ασθενή «πώς είσαι»,
«μπορεί να μου δείξεις κάποιες κινήσεις σου», «είναι καλύτερα τώρα;» υποστηρίζει ο νευρολόγος Κριστιάν Κάρλστρομ.

Πλέον, στο πρόγραμμα συμμετέχουν ακόμη πέντε νευρολόγοι σε άλλα μέρη της Σουηδίας.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Καναδάς: Νέες δεξιότητες για τους οικογενειακούς γιατρούς

Ιταλία: Η στρατηγική για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας

Ελλάδα: Μεταρρυθμίσεις στην υγεία