Παγκόσμια ανησυχία αντίστοιχη με την αποψίλωση του Αμαζονίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτο Τουρκμενιστάν, στην παράλια πόλη Αγουάζα, ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες μια κρίσιμη σύνοδος κορυφής για το μέλλον της Λίμνης Αράλης.
Είναι ένα ζήτημα που προκαλεί μεγάλη παγκόσμια ανησυχία, όπως και η αποψίλωση του δάσους του Αμαζονίου.
Πρόκειται για μία οικολογική και οικονομική πρόκληση στην οποία προσπαθούν να ανταποκριθούν τα κράτη μέλη του Διεθνούς Ταμείου για την Διάσωση της Αράλης.
Η δημιουργία του Ταμείου χρονολογείται πίσω στο 1993, αλλά μόλις πριν 10 χρόνια πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά τέτοια συνάντηση.
Στο μεταξύ τα διαφορετικά κράτη μέλη εργάστηκαν το καθένα από την δική του πλευρά, αλλά σκοπός αυτής συνόδου ήταν να αναβιώσει και να ενισχυθεί η κοινή δράση. Και όπως θα δείτε, υπό αυτήν την έννοια, η σύνοδος στέφθηκε από επιτυχία.
Ο πρόεδρος του Τουρκμενιστάν Γκουρμπανγκουλι Μπερντιμουχαμεντοφ προσκάλεσε τους επικεφαλής των άλλων τεσσάρων ιδρυτικών μελών του οργανισμού, τους προέδρους του Ουζμπεκιστάν, του Καζακστάν, του Κιργιστάν και του Τατζικιστάν.
Ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ταμείου Μπαϊγιάνοφ Γκουζγκελντι αναφέρει: «Ο στόχος ήταν οι αρχηγοί κρατών να βρεθούν μαζί στο ίδιο τραπέζι, να συζητήσουν τις ιδέες τους, να αναλύσουν γιατί τα πράγματα χειροτερεύουν και τι πρέπει να κάνουμε για να διορθωθεί το πρόβλημα».
Ενα πρόβλημα που χρονολογείται από την δεκαετία του 60. Τότε η Αράλη ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη αλμυρή λίμνη στον κόσμο. Ωστόσο, έχει αποξηρανθεί σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της εντατικής γεωργίας.
Σε λίγα χρόνια, η λίμνη έχασε το 90% της επιφάνειας. Η αλατότητά της έχει εκτοξευθεί. Εκατομμύρια ψάρια έχουν εξαφανιστεί.
Ο εκπρόσωπος του Καζακστάν Μπολατ Μπενκιγιάζ αναφέρει: «Οταν η Αράλη υποχώρησε, εξαφανίστηκαν και τα λιμάνια και οι πόλεις σε αυτά και οι άνθρωποι που ιστορικά ασχολούνταν με το ψάρεμα έχασαν τις δουλειές τους».
Το 2005, η κατασκευή ενός φράγματος, χρηματοδοτούμενου από την Παγκόσμια Τράπεζα, βοήθησε να επιστρέψει το νερό στο βορρά. Μια πραγματική αναγέννηση για αυτή την περιοχή του Καζακστάν.
Ο Μπολάτ Μπεκνκιγιάζ προσθέτει: «Σήμερα παράγουμε 8.000 τόνους ψαριών στην περιοχή αυτή και έχουμε 8 μονάδες επεξεργασίας ψαριών. Μέρος της παραγωγής εξάγεται στη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη».
Παραμένει όμως μια μεγάλη περιοχή που αποξηραίνεται τελείως νότια. Εξαιτίας και των ισχυρών ανέμων, το άλας και τα φυτοφάρμακα που εναποτίθενται εκεί εξαπλώνονται με πολύ ανησυχητικό τρόπο.
Για πρώτη φορά, το φαινόμενο άγγιξε ακόμη και την Τασκένδη, πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, που βρίσκεται σε απόσταση 500 χιλιομέτρων.
Ο Μπαϊγιάοφ Γκιουζγκλντί προσθέτει: «Πρόσφατα και για διάστημα 4 ημερών, η ατμόσφαιρα καλύφθηκε με σκόνη αλατόνερου που κάνει πολύ κακό, όχι μόνο στην υγεία των ανθρώπων αλλά και στην αγροτική παραγωγή».
Στην σύνοδο κορυφής τα κράτη μέλη έλαβαν μια πολύ σημαντική απόφαση, την δημιουργία ενός στρατηγικού και πάνω από όλα κοινού σχεδίου δράσης.
Σκοπός είναι να υπάρξει περαιτέρω έλεγχος στην χρήση νερού, για παράδειγμα μέσω πράσινων τεχνολογιών, ώστε να μειωθούν οι όγκοι άρδευσης. Κατατέθηκαν και άλλες ιδέες, όπως να φυτευθούν είδη που είναι ανθεκτικά στο αλάτι
Ο Μπολάτ Μπενκιγιάζ αναφέρει: «Από οικολογικής σκοπιάς, προσπαθούμε να κάνουμε την περιοχή πιο πράσινη, για παράδειγμα δημιουργώντας μια πράσινη ζώνη στον βυθό της Αράλης και γύρω από τις κατοικημένες περιοχές».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜόλις τον περασμένο Απρίλιο τα Ηνωμένα Έθνη, με πρωτοβουλία του Τουρκμενιστάν, υιοθέτησαν ένα ψήφισμα για την συνεργασία με το Ταμείο για την Διάσωση της Λίμνης Αράλης. ¨Ενα σημάδι ότι και πέρα από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, συνολικά η διεθνής κοινότητα έχει αντιληφθεί το μέγεθος της πρόκλησης.