Κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανείων (Yordanov Den ή Μέρα του Ιορδάνη στα Βουλγαρικά) το Κάλοφερ γίνεται το επίκεντρο ενός μοναδικού και παράξενου δρώμενου και εθίμου ή φήμη του οποίου έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας.
Αυτή τη μέρα πολλές χιλιάδες Βούλγαροι συγκεντρώνονται στο χωριό Κάλοφερ (Калофер) στις όχθες του ποταμού Τούντζα, παραπόταμου του Έβρου, στην περίφημη Κοιλάδα των Ρόδων. Το σημερινό χωριό κτίστηκε και κατοικήθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα (1533) και διατηρούσε αρχικά κάποια προνόμια στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι ένα τυπικό βουλγαρικό χωριό με τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της περιοχής του, με πολλές ορθόδοξες εκκλησίες, όπως εκείνη του Αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται πάνω από το ποταμάκι, όπου λαμβάνει χώρα το δρώμενο των Θεοφανείων. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το, φαραωνικών διαστάσεων, τσιμεντένιο άγαλμα του Βούλγαρου εθνικού ποιητή κι επαναστάτη Hristo Botev, που βρίσκεται σ' ένα σοσιαλ-ρεαλιστικού τύπου μνημείο σε μια πλαγιά του χωριού και εγκαινιάστηκε το 1976 προς τιμήν της επετείου των εκατό χρόνων από την εξέγερση του βουλγαρικού λαού κατά των Οθωμανών κατακτητών.
Η γιορτή των Θεοφανείων (Yordanov Den) συμπίπτει και με την επέτειο των γενεθλίων του ποιητή κι επαναστάτη Hristo Botev, που γεννήθηκε στο Κάλοφερ στις 6.1.1848 και σκοτώθηκε από τους Τούρκους στις 20.5.1876, κατά τη διάρκεια της μεγάλης εξέγερσης των Βουλγάρων κατά των Οθωμανών κατακτητών τους. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα από τους Τούρκους Βασιβουζούκους, προκαλώντας την κατακραυγή της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στα Βαλκάνια, που οδήγησε στον πολυαίμακτο Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1877-78.
Οι Ρώσοι θυσίασαν περί τους διακόσιες χιλιάδες στρατιώτες και οι Οθωμανοί ακόμη περισσότερους, αλλά στο τέλος νίκησαν, έφτασαν ως τα προάστια της Κωνσταντινούπολης, κι ανάγκασαν το Σουλτάνο να αποδεχθεί την ανεξαρτησία της σύγχρονης Βουλγαρίας.
Έτσι τα Θεοφάνεια στο Κάλοφερ, εκτός από θρησκευτική είναι και εθνική εορτή, θυμίζοντας στους σημερινούς Βούλγαρους τον αγώνα και τις θυσίες των προγόνων τους για την ελευθερία από τον οθωμανικό ζυγό. Τους θυμίζει και το θανατηφόρο ρεπερτόριο της βαλκανικής ιστορίας καθώς όλοι οι λαοί των Βαλκανίων πέρασαν μέσα από το αδυσώπητο καμίνι της και σφυρηλάτησαν μια ευαίσθητη, ακόμη και στις ιδανικές συνθήκες, εθνική ταυτότητα.
Παρά την πανδημία δεκάδες ήταν αυτοί που μπήκαν μέσα στο παγωμένο και χιονισμένο ποταμάκι του Κάλοφερ φορώντας παραδοσιακές βουλγάρικες σημαίες, παίζοντας γκάιντες και νταούλια, τραγουδώντας και χορεύοντας.
