Ανησυχία για την άνοδο του αντισημιτισμού

Ανησυχία για την άνοδο του αντισημιτισμού
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Ήταν 9 Ιανουαρίου, όταν σε ένα εβραϊκό παντοπωλείο λίγο έξω απ’ το Παρίσι χάθηκαν τέσσερις ζωές, έπειτα από ομηρία με δράστη έναν εξτρεμιστή

Ήταν 9 Ιανουαρίου, όταν σε ένα εβραϊκό παντοπωλείο λίγο έξω απ’ το Παρίσι χάθηκαν τέσσερις ζωές, έπειτα από ομηρία με δράστη έναν εξτρεμιστή μουσουλμάνο.

Η εβραϊκή κοινότητα της γαλλικής πρωτεύουσας δεν έχει ακόμη ξεπεράσει το σοκ. Η ανασφάλεια είναι έκδηλη στη χώρα με τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό πανευρωπαϊκά, καθώς ο αντισημιτισμός στην Ευρώπη ανεβαίνει επικίνδυνα.

Μία γυναίκα σε ένα άλλο εβραϊκό παντοπωλείο, ακριβώς απέναντι, μας λέει: «Στην Ευρώπη συμβαίνει κάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι ο αντισημιτισμός εντείνεται. Κι όχι μόνο στη Γαλλία. Δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο τόσο γρήγορα στη Γαλλία. Είναι αλήθεια ότι ήταν τραυματικό για μένα αυτό που έγινε με τον Ιλάν Χαλίμι. Μετά ήταν η επίθεση στην Τουλούζ. Ο άντρας της κόρης μου είναι από εκεί κι αν πας στην Τουλούζ, θα δεις ότι κανείς νέος δεν θέλει να μείνει. Κανείς! Κανείς δεν θέλει να μείνει στην Τουλούζ. Οι νέοι φοβούνται εκεί».

Το 2006 ο Ιλάν Χαλίμι, ένας Γαλλοεβραίος Μαροκινής καταγωγής, απήχθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου. Το περιστατικό αυτό ή η επίθεση το 2012 σε ένα εβραϊκό σχολείο στην Τουλούζ κάνει πολλά από τα μέλη της εβραϊκής κοινότητας στη Γαλλία να διερωτώνται αν θα ήταν καλύτερα να φύγουν για το Ισραήλ. Κι αυτό, παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που ισχύουν πλέον στη Γαλλία.

Η Εβραϊκή Υπηρεσία του Ισραήλ βοηθά όσους επιθυμούν να μεταναστεύσουν εκεί. 7.000 Γαλλοεβραίοι το έκαναν πέρυσι – αριθμός ρεκόρ, αφού είναι υπερδιπλάσιος όσων έφυγαν το 2013.

Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Ντάνιελ Μπενχαΐμ ισχυρίζεται πως πολλοί φεύγουν για οικογενειακούς και οικονομικούς λόγους. Παραδέχεται, όμως, ότι οι επιθέσεις και οι αντιεβραϊκές διαδηλώσεις έχουν παίξει σημαντικό ρόλο.

Όπως λέει, «βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι έπειτα από αυτά τα περιστατικά υπάρχει μια άνοδος σε εκείνους που έρχονται στις συναντήσεις μας κι αυτό έγινε το περασμένο καλοκαίρι. Τα γεγονότα στο Παρίσι, οι επιθέσεις σε συναγωγές, συνθήματα του τύπου ‘θάνατος στους Εβραίους’ στην Place de la Republique στο Παρίσι, όλα αυτά κάνουν αίσθηση. Μπορεί κανείς να τα συνδέσει με τη Μέση Ανατολή, όμως αυτό σήμερα για πολλούς Εβραίους αποτελεί πρόσχημα: υπάρχει μίσος κατά των Εβραίων που σχεδόν έχει γενικευθεί, δηλαδή η έκφρασή του έχει γίνει σοβαρή και προκαλεί δυσφορία».

Η Ολίβια γνωρίζει καλά το Ισραήλ: έζησε εκεί για ένα χρόνο και πηγαίνει τόσο για δουλειά όσο και για διακοπές. Ζει στην Προβάνς, είναι Εβραία και το παιδί της πηγαίνει σε εβραϊκό σχολείο.

Όπως λέει, είχε συζητήσει στο παρελθόν με το σύζυγό της να μετακομίσουν στο Ισραήλ ή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για οικονομικούς περισσότερο λόγους. Δεν υπήρχε πάντως λόγος βιασύνης στην απόφασή τους.

Παρ’ όλα αυτά, οι επιθέσεις στο Παρίσι νιώθει πως την πιέζουν περισσότερο: «Χρειαζόμουν να βρω μια λύση. Δεν μπορώ να ελέγξω τι συμβαίνει σε κυβερνητικό επίπεδο ή σε επίπεδο θεσμών, ασφάλειας και λοιπά. Άρα, τι μπορώ να κάνω εγώ; Να βρω μια λύση. Θα ήταν εύκολο, αν ήταν μόνο ένα ζήτημα του να πω ‘ελάτε η λύση είναι να πάμε στο Ισραήλ’. Όμως λίγες ημέρες μετά μπαίνουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα και η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Και τέλος πάντων, αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα, αφού πάνω από όλα είμαι Γαλλίδα»

Νιώθει περήφανη που είναι Γαλλίδα. Ένα ισχυρό συναίσθημα στη γαλλοεβραϊκή κοινότητα που μετρά 600.000 άτομα.

Κάποιοι λένε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου την παρακολουθεί στενά. Και σε εκείνους που λένε ότι ο αριθμός των περιστατικών αντισημιτισμού στη Γαλλία έχει διπλασιαστεί σε σχέση με πέρυσι φαίνεται λογικό το Ισραήλ να δίνει την εντύπωση του ασφαλούς λιμανιού.

«Νομίζω ότι είναι κατανοητό που πολλοί Εβραίοι θέλουν να φύγουν. Οι αριθμοί ανεβαίνουν και θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Διότι, αν είσαι γονιός, έχεις την επιλογή να στείλεις τα παιδιά σου σε δημόσιο σχολείο, όπου η νέα γενιά μεταναστών θα τα προσβάλλει, ή να τα στείλεις σε ένα κοινοτικό σχολείο, όπου θα προστατεύονται από το στρατό και την αστυνομία. Δεν είναι ευχάριστο να ζεις κάτω από αυτήν την απειλή, υπό την προστασία αυτόματων όπλων», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Συμβουλίου των Γαλλοεβραϊκών Ιδρυμάτων Ρότζερ Κούκιερμαν.

Ο Πιερ Σταμπύλ είναι επικεφαλής της Γαλλοεβραϊκής Ένωσης για την Ειρήνη. Κατηγορεί τους ακροδεξιούς Ισραηλινούς πολιτικούς για την άνοδο του αντισημιτισμού και για την τρομοκράτηση του γαλλοεβραϊκού πληθυσμού.

Χαρακτηριστικά λέει: «Υπάρχουν ένα σωρό προπαγανδιστές που λένε “οι Εβραίοι κινδυνεύουν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα Νύκτα των Κρυστάλλων, δεν είστε ασφαλείς εδώ, μεταναστεύστε στο Ισραήλ”. Πρώτα απ’ όλα, αν υπάρχει μία χώρα όπου οι Εβραίοι δεν είναι ασφαλείς, είναι το Ισραήλ κι αυτό θα ισχύει όσο αρνούμαστε στους Παλαιστινίους την ύπαρξή τους. Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας Νύκτας των Κρυστάλλων, ότι ο αντισημιτισμός ανεβαίνει στη Γαλλία. Όχι, δεν υπάρχει ρατσισμός στη Γαλλία. Ρεύματα ρατσισμού υπάρχουν παντού σε συγκεκριμένους κοινωνικούς κύκλους. Προς το παρόν, ο ρατσισμός πλήττει τους Άραβες, τους μαύρους, τους ρομά. Πλήττει και την εβραϊκή κοινότητα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πρέπει να πολεμήσουμε αυτόν τον ρατσισμό, όλος ο κόσμος, όλοι μαζί, από όπου κι αν προερχόμαστε».

Ο αγώνας κατά του ρατσισμού υπήρξε αγώνας ζωής για τον Ελάι Μπουζύν. Έχοντας επιβιώσει από το Άουσβιτς, ο Ελάι μιλούσε σε φοιτητές και ξεναγούσε γκρουπ στο διαβόητο στρατόπεδο για να τους εξηγήσει τον τρόμο των ναζιστικών κολαστηρίων.

Εβδομήντα χρόνια από την απελευθέρωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, βλέπει την ειρωνεία του να συζητάμε ξανά για τον αντισημιτισμό: «Θεωρώ πως η μεγάλη πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας δεν είναι αντισημιτική. Είναι ανοιχτή και δημοκρατική. Σήμερα ο αντισημιτισμός προέρχεται από μικρές ομάδες με καλή οργάνωση και δομή. Κι αυτές οι ομάδες, αν δεν βρούμε λύση για να τις σταματήσουμε, θα εξαπλωθούν».

Η πορεία αλληλεγγύης στο Παρίσι μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις προκάλεσε σίγουρα ανατριχίλα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και για την κόρη του Ελάι, το μήνυμα ενότητας ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού και τρομοκρατίας έκανε την καρδιά της κόκκινη, λευκή και μπλε: «Στη διαδήλωση είχα μαζί μου μια τεράστια γαλλική σημαία και ξαφνικά είχα μια αποκάλυψη. Είπα στον εαυτό μου, αυτό δεν είναι δυνατόν. Δε μπορούμε να τους αφήσουμε αυτήν την όμορφη χώρα. Είναι αδύνατον. Ο παππούς και η γιαγιά μου ήρθαν εδώ από την Πολωνία πριν τον πόλεμο. Ο πατέρας μου ήρθε από την Πολωνία για να ζήσει στη Γαλλία. Είχε γίνει εκείνος ο ξεσηκωμός για την ελευθερία της έκφρασης και ήμουν στην πλατεία της Βαστίλης και πάλι είπα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν ήταν τόσο μικρή η επιθυμία μου να φύγω από τη Γαλλία. Επομένως, για μένα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν έπληξαν την ελευθερία της έκφρασης, αφού είδαμε το τεράστιο κύμα διεθνούς υποστήριξης που δημιούργησαν οι δολοφονίες των δημοσιογράφων της Charlie Hebdo. Είναι γεγονός ότι η εβραϊκή κοινότητα φοβάται. Όμως είμαι σίγουρη ότι οι δεσμοί της με τη Γαλλία είναι δυνατοί».

Παρ’ όλα τα ισχυρά μηνύματα ενότητας, πολλοί Γαλλοεβραίοι συνεχίζουν την αναζήτησή τους.

Μια αναζήτηση του πώς μπορούν να είναι ταυτόχρονα Εβραίοι και Γάλλοι σε μια χώρα που ακόμη προσπαθεί να συμβιβαστεί με το πώς οι ρωγμές στην ενότητά της οδήγησαν σε τόσο τρόμο.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία

Κύπρoς: Το χαλούμι στη νέα εποχή (ΠΟΠ) και η γέφυρα με τους Τουρκοκύπριους