Σε ηλικία 14 ετών θάμπωσε όλον τον κόσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976 βλέποντας το άστρο της να ανατέλλει.
Η Νάντια Κομανέτσι έγινε τότε η πρώτη αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής στην ολυμπιακή ιστορία που βαθμολογήθηκε με το απόλυτο 10άρι κατακτώντας την τελειότητα. Είναι ένας θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού και όχι άδικα.
Στα νεανικά της χρόνια έζησε μία ταραχώδη ζωή που έγινε πρωτοσέλιδο παγκοσμίως. Επέλεξε να αποστατήσει και να αποδράσει από το βάναυσο καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή της.
H Νάντια Κομανέτσι μιλάει αποκλειστικά στο euronews για τη ζωή της στην εκπομπή Global Conversation.
- Η Νάντια Κομανέτσι γεννήθηκε στην Ρουμανία το 1961
- Έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1976, όταν κατάφερε να φτάσει την τελειότητα. Βαθμολογήθηκε με το απόλυτο 10 για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων
- Στους Ολυμπιακούς του Μοντρεάλ το 1976 κατάφερε να πάρει επτά φορές βαθμολογία 10 κερδίζοντας πέντε μετάλλια, τρία χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο
- Στους Ολυμπιακούς του Μοντρεάλ το 1976 κατάφερε να πάρει επτά φορές βαθμολογία 10 κερδίζοντας πέντε μετάλλια, τρία χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο
- Αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση της ενόργανης γυμναστικής το 1984
- Το 1989 αυτομόλησε στις ΗΠΑ όπου ξεκίνησε μια νέα ζωή
euronews: «Το 1976 ήσασταν ήδη στο απόγειο της καριέρας σας. Η φήμη του ονόματός σας είναι όμως ακόμη πολύ δυνατή. Για ποιον λόγο εκτιμάτε ότι έχετε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον;
Νάντια Κομανέτσι: «Δεν είμαι σίγουρη…(γελάει). Νομίζω ότι συμβαίνει επειδή δεν εξαφανίστηκα. Συμμετείχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1976 και το 1980. Στη συνέχεια παρέμεινα στο χώρο κάνοντας αρκετές γυμναστικές επιδείξεις. Μετά αποσύρθηκα από την ενεργό δράση, αλλά παρέμεινα στο χώρο της ενόργανης γυμναστικής.»
euronews: «Ποιο στοιχείο άσκησε μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας; Ήταν η ενόργανη γυμναστική ή η ιστορική περίοδος του κομμουνισμού και της πτώσης του ανατολικού μπλοκ; Τι σας επηρέασε περισσότερο;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όλα αυτά μαζί. Φυσικά και όλα άρχισαν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο κόσμος δεν ήξερε ποια ήταν η Νάντια, ούτε καν πού βρίσκεται η Ρουμανία στο χάρτη. Το 1976 ο κόσμος έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ήμουν 14,5 ετών και όλοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για εμένα. “Για ποιον λόγο είναι τόσο καλή;” Τα επόμενα χρόνια ήμουν παρούσα στα αθλητικά πράγματα. Μετά έγινε η επανάσταση το 1989. Τότε είχα βγει ελάχιστες φορές έξω από τη χώρα και δεν ήξερα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.»
euronews: «Αυτήν την περίοδο αναδεικνύουμε αυτές τις επαναστάσεις. Αγγίζουν μία ευαίσθητη χορδή σας;»
Νάντια Κομανέτσι: «Είναι μέρος της ιστορίας. Δεν το σκέφτομαι κάθε μέρα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Την ίδια ώρα αισθάνομαι, ότι έχει περάσει και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Πηγαίνω βλέπετε στη Ρουμανία 6 φορές το χρόνο για διάφορες δουλειές που κάνω εκεί.»
euronews: «Αισθάνεστε πιο πολύ Ρουμάνα ή Αμερικανίδα;»
Νάντια Κομανέτσι: «Είμαι σίγουρα Ρουμάνα. Μία Ρουμάνα που την υιοθέτησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.»
euronews: «Ζητήσαμε από το κοινό μας διαδικτυακά να μας στείλουν ερωτήσεις και προφανώς πολύ είναι γοητευμένοι από την καριέρα σας. Λάβαμε αυτήν την ερώτηση από τη Ντινάρα Ουρατσόβα:
«Εκτιμάτε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στη Δύση και το κομμουνιστικό μπλοκ είχε μερίδιο στην επιτυχίας σας;» Νιώθατε αυτήν ένταση;
Νάντια Κομανέτσι: «Δεν αισθανόμουν κάποια ένταση όταν αγωνιζόμουν, γιατί πολύ απλά ήμουν παιδί τότε. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν..ελπίζω να εκτελέσω καλά το πρόγραμμά μου. Ήξερα ότι ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη. Είχα κάνει τα πάντα στο γυμναστήριο. Όταν είσαι παιδί τίποτε άλλο δεν απασχολεί τη σκέψη σου. Όταν μεγαλώνεις βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Τότε τα αντιμετώπιζα όλα απλώς σαν μία πρόκληση.»
euronews: «Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί ο προπονητής σας Μπέλα Κάρολι και η γυναίκα του Μάρτα είχαν δεχτεί στο παρελθόν δριμεία κριτική, ότι έκαναν πολύ σκληρή προπόνηση. Το νιώσατε ποτέ αυτό;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι δεν το ένιωσα ποτέ. Στην πραγματικότητα έκανα πολύ περισσότερα από αυτά που μου ζητούσαν. Και αυτό γιατί, όταν ο Μπέλα συνήθιζε να λέει για παράδειγμα, ότι σήμερα θα κάνουμε πέντε φορές το πρόγραμμα στη δοκό, εγώ καθόμουν περισσότερο στην προπόνηση και το έκανα επτά φορές. Επομένως μπορούσα να κάνω περισσότερα από αυτά που μου ζητούσε. Δεν έχω πρόβλημα με το να δουλεύω σκληρά. Δεν παραπονιόμουν όταν έπρεπε να κάνω πολλή προπόνηση. Πιστεύω δε ότι πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ για να φτάσεις σε υψηλό επίπεδο. Δεν ψάχνω τον εύκολο δρόμο για να κάνω αυτά που θέλω και είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτό.»
euronews: «Γίνατε πολύ διάσημη στη Ρουμανία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Νιώσατε ποτέ πιεσμένη από όλη αυτή τη φήμη;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι δεν το αισθάνθηκα καθόλου, γιατί η Ρουμανία ήταν πολύ απομονωμένη από τον έξω κόσμο. Αν κάποιοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για εμένα, δεν μπορούσαν εύκολα να έρθουν στη χώρα μου για να το κάνουν. Μετά λοιπόν από τους αγώνες γιόρτασα την επιτυχία μου για δύο ημέρες και μετά επέστρεψα στο γυμναστήριο. Δεν είχα επίγνωση της φήμης μου.»
euronews: «Επομένως δεν γνωρίζατε την τεράστια δημοσιότητα που είχατε το 1976;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι καθόλου, όχι τότε. Το συνειδητοποίησα αργότερα.»
euronews: «Έχετε μετανιώσει ή πιστεύετε ότι σας βοήθησε;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι, καθόλου. Δεν μετανιώνω για τίποτα.»
euronews: «Καταφέρατε να αποσπάσετε επτά φορές το απόλυτο δεκάρι. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά την ιστορία. Έχει πάρει διαστάσεις μύθου. Οι φωτεινοί πίνακες δεν ήταν προγραμματισμένοι να δείξουν την τέλεια βαθμολογία, το δεκάρι. Τι σκεφτήκατε όταν το είδατε;»
Νάντια Κομανέτσι: «Αυτό που λέω πάντα είναι, ότι δεν κοίταζα ποτέ τους φωτεινούς πίνακες, γιατί ένιωθα μέσα μου αν είχα κάνει καλά το πρόγραμμά μου. Ήμουν σίγουρη ότι το είχα εκτελέσει πολύ καλά. Το πρόγραμμά μου είχε μία προσωπική πινελιά, λίγο παραπάνω Νάντια αν θέλετε. Έκανα τα πάντα λίγο πιο γενναιόδωρα, παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα ήταν ίδιο με τις υπόλοιπες αθλήτριες. Νομίζω ότι η κοπέλα πριν από εμένα πήρε βαθμολογία 9.95. Το δικό μου πρόγραμμα ήταν καλύτερα εκτελεσμένο. Επομένως δεν υπήρχε πουθενά αλλού να πάω από το δέκα.»
euronews: «Το κοινό μας στο διαδίκτυο έχει στείλει πολλές ερωτήσεις. Αυτή μας έχει έρθει από τον Ζέρβε Μποσούκου, που θέλει να μάθει για το μυστικό που έκρυβε το κίνητρό σας. Ήσασταν ένας άνθρωπος με εσωτερική δύναμη και παραμένετε έτσι..»
Νάντια Κομανέτσι: «Το μυστικό….Κρύβετε εσείς κάποιο μυστικό στο κίνητρο σας;»
euronews: «Όχι, αλλά εγώ δεν είμαι Ολυμπιονίκης της γυμναστικής.»
Νάντια Κομανέτσι: «Νομίζω ότι είχα ισχυρό κίνητρο εξαρχής, ακόμη και πριν αρχίσω τη γυμναστική σε ηλικία 5,5 ετών. Όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο, συμμετείχα σε έναν αγώνα με τρίκυκλα. Ήθελα να κερδίσω και το κατάφερα. Το είχα λοιπόν πάντα αυτό. Νομίζω ότι η σκληρή δουλειά και οι ώρες που πέρασα στο γυμναστήριο συνέβαλαν στην επιτυχία μου. Ο αθλητισμός είναι συναρπαστικός και είναι πολύ καλός για τα παιδιά.»
euronews: «Γιατί αυτό;»
Νάντια Κομανέτσι: «Γιατί σου προσφέρει μία δομή και σε βοηθάει να οργανωθείς. Σου δίνει την ευκαιρία να πετύχεις στόχους που βάζεις.»
euronews: «Σας είχαν προσεγγίσει ή ενθαρρύνει ποτέ να πάρετε αναβολικά;»
Νάντια Κομανέτσι: «Δεν είχα ιδέα τότε τι ήταν τα αναβολικά. Έμαθα για αυτά πολύ αργότερα, σε άλλα αγωνίσματα όχι στο δικό μας. Η γυμναστική είναι ένα ευαίσθητο άθλημα με τεχνική στη λεπτομέρεια. Δεν απαιτεί δύναμη, να σηκώσεις για παράδειγμα τη δοκό στην πλάτη σου.»
euronews: «Μετά το 1976 που γίνατε γνωστή σας πρόσεξε και ο Τσαουσέσκου, ο δικτάτορας που κυριαρχούσε στη χώρα σας. Πώς νιώσατε γι αυτό; Γνωρίζατε την πολιτική κατάσταση στη Ρουμανία εκείνη την εποχή;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι ιδιαίτερα. Αποσύρθηκα από την ενεργό δράση το 1984, αλλά παρέμεινα στο χώρο της γυμναστικής. Έγινα προπονήτρια και εργαζόμουν στην ομοσπονδία για μερικά χρόνια. Δεν ήξερα τι ακριβώς συνέβαινε τότε.»
euronews: «Ήσασταν ένας θησαυρός που εκπροσωπούσε μία προβληματική χώρα. Ήσασταν ένας θησαυρός για έναν δικτάτορα. Τότε δεν το είχατε συνειδητοποιήσει. Τώρα σας κάνει να αισθάνεστε άβολα;»
Νάντια Κομανέτσι: «Δεν ξέρω αν ήμουν θησαυρός. Ήμουν απλώς μία κοπέλα με μεγάλη δημοσιότητα λόγω των επιτυχιών μου στον αθλητισμό. Όταν είσαι σε μία κομμουνιστική χώρα, προσπαθείς να ζήσεις όσο καλύτερα γίνεται. Σκεφτόμουν τότε, ότι ίσως δεν ήταν σωστό που δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε εκτός Ρουμανίας. Με είχαν καλέσει στην επιτροπή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Με καλούσαν για μερικά χρόνια να συμμετέχω σε συσκέψεις και εκδηλώσεις και δεν μου επέτρεπαν να πάω. Δεν είχα κανέναν να ρωτήσω για ποιον λόγο δεν μου επιτρεπόταν να πάω. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι ήταν ώρα να φύγω.»
euronews: «Όπως έκανε ο προπονητής σας Μπέλα Κάρολι. Αποστάτησε μαζί με τη γυναίκα του το 1981 όταν ήσασταν σε περιοδεία στις ΗΠΑ. Πώς νιώσατε τότε που έφυγε; Από ό,τι ξέρω σας κάλεσε να πάτε μαζί του, έτσι δεν είναι;»
Νάντια Κομανέτσι: «Λυπήθηκα πολύ όταν αποφάσισε να μην επιστρέψει. Το ανακάλυψα όμως την τελευταία μέρα. Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν ήμουν έτοιμη τότε γι αυτό, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου πουθενά αλλού εκτός από τη Ρουμανία μαζί με την οικογένειά μου. Ο Κάρολι ήταν στο εξωτερικό, στις Ηνωμένες Πολιτείες και του ήταν εύκολο να πάρει μία τέτοια απόφαση. Απλώς έμεινε εκεί. Μετά από αυτό ήταν πολύ δύσκολο να μου επιτρέψουν να βγω έξω από τη χώρα.»
euronews: «Μέσα στη χώρα σας αισθανόσασταν ελεύθερη ή ήσασταν υπό επιτήρηση;
Νάντια Κομανέτσι: «Υπήρχαν κάποιες φήμες ότι παρακολουθούσαν πολλούς πολίτες. Μπορεί να γινόταν αυτό και με εμένα. Αυτή ήταν η κατάσταση και αν είναι έτσι τα πράγματα εγώ θα πρέπει να ζήσω με αυτό.»
euronews: «Ο κόσμος φαντάζεται ότι μετά την επιτυχία σας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα ήσασταν μία επιφανής προσωπικότητα στη χώρα και ότι θα ζούσατε μέσα στην πολυτέλεια. Ήταν έτσι;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι δεν ήταν καθόλου έτσι. Είχα ένα σπίτι αλλά έπρεπε να το πληρώνω για πολλά χρόνια. Δεν έβγαζα ποτέ προς τα έξω αν είχα περιουσία ή δεν είχα. Δεν πίστευα ότι τα χρήματα έχουν σημασία. Έκανα αθλητισμό γιατί ήθελα να το κάνω.»
euronews: «Πολλά χρόνια αργότερα το 1989 πήρατε τη μεγάλη απόφαση να αποστατήσετε. Ποιες ήταν οι συνθήκες που σας οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση;»
Νάντια Κομανέτσι: «Πήρα μία πολύ τολμηρή απόφαση εκείνη την εποχή. Γνώριζα καλά ότι ήταν πολύ επικίνδυνο. Μου προκαλούσε φόβο. Όπως και στη γυμναστική όμως, μου άρεσε πάντα να δοκιμάζω τον εαυτό μου. Ήθελα να κάνω κάτι. Αν δεν κάνω κάτι εγώ, κανένας άλλος δεν θα το πράξει για λογαριασμό μου.»
euronews: «Ο άνεμος της αλλαγής έπνεε ήδη στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Τότε πρέπει να ήταν και η εποχή της πτώσης του Τείχους στο Βερολίνο. Το γνωρίζατε αυτό; Είχατε διαπιστώσει αυτόν τον αέρα αλλαγής;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι ιδιαίτερα, όχι.»
euronews: «Όταν αποστατήσατε βάλατε σε κίνδυνο τη ζωή σας. Όπως είπατε και εσείς η αποστασία των προπονητών σας ήταν πολύ πιο εύκολη.»
Νάντια Κομανέτσι: «Βέβαια, λίγο ευκολότερη.»
euronews: «Πόσο καιρό σας πήρε να πάρετε την απόφαση να φύγετε από τη Ρουμανία; Τι αισθανθήκατε όταν περνούσατε τα σύνορα της Ρουμανίας προς την Ουγγαρία;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, μέσα σε δύο ημέρες. Απλώς πας και το κάνεις. Έχεις κάποιον μαζί σου, έναν οδηγό που σου λέει “νομίζω ότι πρέπει να κατευθυνθείς προς τα εκεί ή προς τα εδώ”. Νομίζω ότι όλοι κατάλαβαν ότι είχα φύγει, αλλά κανείς δεν γνώριζε πού βρισκόμουν. Επικοινώνησα με την αμερικανική πρεσβεία στη Βιέννη, αν δεν κάνω λάθος. Έχουν περάσει βλέπετε πολλά χρόνια από τότε. Με βοήθησαν να πάω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα έγιναν πολύ δύσκολα. Μετά ακολούθησε η επανάσταση στη Ρουμανία. Σχεδόν αμέσως μετά.»
euronews: «Δεν φαίνεστε να είστε τραυματισμένη από αυτήν την εμπειρία. Θα έπρεπε όμως γιατί ήταν μία τρομακτική εμπειρία που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή σας.»
Νάντια Κομανέτσι: «Τώρα δεν είμαι τραυματισμένη. Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά χαίρομαι πολύ που υπήρχε αίσιο τέλος. Είναι ο χαρακτήρας μου έτσι. Όταν παίρνω μία απόφαση δεν το μετανιώνω. Φτάνω μέχρι το τέλος ελπίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά.»
euronews: «Επομένως όταν έπεσε το καθεστώς του Τσαουσέσκου ήσασταν όπως είπατε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορείτε να θυμηθείτε πού βρισκόσασταν όταν ακούσατε την είδηση;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όταν άκουσα την είδηση ήμουν νομίζω σε φάση προετοιμασίας για κάτι γυμναστικές επιδείξεις. Εκείνη την εποχή ανησυχούσαμε πολύ για όλα αυτά που συνέβαιναν. Σκεφτόμουν την οικογένεια και τους φίλους μου. Ήταν μία μεγάλη, μία πολύ μεγάλη αλλαγή για τη χώρα.»
euronews: «Μπορέσατε τότε να επικοινωνήσετε με την οικογένειά σας;»
Νάντια Κομανέτσι: «Όχι, όχι. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου για έναν ή δύο μήνες.»
euronews: «Προσωπικά πώς νιώσατε για την πτώση του καθεστώτος; Χαρήκατε ή ήσασταν μπερδεμένη;
Νάντια Κομανέτσι: «Δεν ήξερα πώς να νιώσω. Σκεφτόμουν ότι ήταν κάτι που το ήθελε ο λαός, το ήθελε η χώρα μου. Ήλπιζα μόνο να πάνε όλα καλά. Σκεφτόμουν ότι όλοι ήθελαν να είναι ελεύθεροι, όπως ήθελα και εγώ.»
euronews: «Επανέρχομαι σε κάποιες από τις ερωτήσεις που φτάνουν σε εμάς από το διαδίκτυο. Δεχτήκαμε αυτό το ερώτημα από τον Μάουρο Λανέλι, που ρωτάει το εξής:
«Όταν φύγατε από τη Ρουμανία και καταλήξατε στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρεθήκατε από την καταπίεση στην ελευθερία. Πώς άλλαξε η ύπαρξή σας; Πώς το διαχειριστήκατε όλο αυτό;»
Νάντια Κομανέτσι: «Πιστεύω ότι οι δικοί σου άνθρωποι που βρίσκονται γύρω σου θέλουν το καλύτερο για εσένα. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Ήμουν τυχερή που τους είχα δίπλα μου. Το γεγονός επίσης ότι μπορούσα να επιστρέψω στη Ρουμανία, που μόλις είχε γίνει μία ελεύθερη χώρα, ήταν πολύ ανακουφιστικό για εμένα. Όλο εκείνο το διάστημα ήμουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχα ξαναβρεθεί εκτός Ρουμανίας για αγώνες. Επομένως αυτό δεν ήταν κάτι καινούργιο για εμένα. Γνώριζα πώς ήταν ο ελεύθερος κόσμος και πώς λειτουργούσε. Έπρεπε μόνο να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι ήθελα να κάνω και πώς μπορούσα να βοηθήσω.»
euronews: «Λάβαμε αυτήν την ερώτηση από τον Άντριαν Ρούσο. Σκεπτόμενη την καριέρα σας και τη μετάβασή σας στις Ηνωμένες Πολιτείες τι πιστεύετε ότι θα κάνατε διαφορετικά;»
Νάντια Κομανέτσι: «Σκεπτόμενη όλα όσα έγιναν στη ζωή μου, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που θα έκανα διαφορετικά. Γιατί καθετί που έκανα διαμόρφωσε αυτό που είμαι σήμερα.»
euronews: «Αυτό είναι αλήθεια. Υπάρχει μία απίστευτη φωτογραφία από το 1976 με τον τωρινό σας σύζυγό να σας φιλάει στο μάγουλο στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Η ζωή σας είναι σαν παραμύθι. Πιστεύετε ότι ήσασταν μία γοητευτική ύπαρξη;»
Νάντια Κομανέτσι: «Ναι σαν παραμύθι.. Λέτε ότι είναι σαν παραμύθι. Δεν θέλω να ακουστεί έτσι, γιατί ακούγεται πολύ γλυκερό, όπως είναι μερικές φορές τα παραμύθια. Νομίζω ότι αυτό που έδωσα στη γενιά μου και στις επόμενες γενιές είναι αυτό το κίνητρο για το οποίο με ρωτήσατε στην αρχή. Δεν πρέπει να εγκαταλείπεις την προσπάθεια όταν αρχίζουν οι δυσκολίες.»
euronews: «Κάνετε πολλά πράγματα τώρα. Έχετε φιλανθρωπική δράση. Νιώθετε την ανάγκη της ανταπόδοσης. Τι είναι αυτό που σας κάνει να θέλετε να ανταποδώσετε σε τόσον μεγάλο βαθμό;»
Νάντια Κομανέτσι: «Βλέπω πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες για πολλά παιδιά να κάνουν αυτό που θέλουν. Πιστεύω λοιπόν ότι σε αυτό το κομμάτι μπορώ εγώ να βοηθήσω. Το κάνω είτε μέσω του ιδρύματός μου στη Ρουμανία, είτε μέσω των special Olympics. Έμαθα για αυτούς τους αγώνες από τον σύζυγό μου όταν έφτασα στην Αμερική. Επιπλέον μέσω του συνδέσμου μυϊκής δυστροφίας. Έμαθα πολλά πράγματα μέσα από αυτούς τους φορείς.»
euronews: «Ας πάμε στην ερώτηση της Ελίζαμπεθ Μπουθ. Λέει συγκεκριμένα:
«Σχεδιάζετε να ενταχθείτε στην προπονητική ομάδα της εθνικής Ρουμανίας;»
Νάντια Κομανέτσι: «Πηγαίνω συνέχεια στη Ρουμανία και είμαι σε επαφή με τις αθλήτριες. Ανταλλάσσουμε συνέχεια μηνύματα στο κινητό όταν συμμετέχουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής. Προσπαθώ να τις ενθαρρύνω. Λέω συχνά στις αθλήτριες: θα τα πας πολύ καλά, απλώς σκέψου το καλύτερο πρόγραμμα που έχεις κάνει. Δεν μπορώ να είμαι μακριά τους. Είναι η οικογένειά μου.»
euronews: «Να μιλήσουμε για τον γιο σας. Έχετε ανοίξει ένα πολύ όμορφο κεφάλαιο στη ζωή σας. Έχετε ένα παιδί. Θα ήθελα να ολοκληρώσω τη συνέντευξη με μία ερώτηση από την Άντα Γεωργίου που λέει:
«Πώς νιώθει ο γιος σας για τα μεγάλα επιτεύγματά σας στην ενόργανη γυμναστική;»
Και δεν είναι μόνο για εσάς. Και ο σύζυγός σας είναι Ολυμπιονίκης.»
«Θα σας διηγηθώ μία αστεία ιστορία για τον μικρό μου που είναι 8,5 ετών σήμερα. Όταν πήγε πρώτη ημέρα στο νηπιαγωγείο 4,5 ετών, δεν του είπαμε τίποτα για εμάς, τους γονείς του. Σκεφτήκαμε ότι όταν θα ερχόταν η ώρα να ρωτήσει για εμάς θα του λέγαμε τι έχουμε κάνει.
Επιστρέφει λοιπόν από το νηπιαγωγείο και μας λέει: “μαμά μπαμπά το ξέρετε ότι είστε διάσημοι;” Του είπα “ναι, το ξέρουμε”. Ξεκίνησε λοιπόν όλο αυτό από εκείνον, από δική του σκέψη.
Βρήκα τότε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες μου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1976 και του το έδειξα. Τον ρώτησα “ξέρεις ποια είναι αυτή;” Ήμουν 14 ετών τότε. Μου απάντησε “εσύ είσαι μαμά”. “Πού το ξέρεις;” τον ρώτησα και μου απάντησε: Απλώς το ξέρω!»