Στην Αϊτή κυκλοφορεί ένα πολύ γνωστό ρητό: «Οι κάτοικοι της Αϊτής είναι 70% Καθολικοί, 30% Προτεστάντες και … 100% οπαδοί του Βουντού». Γυρνώντας πίσω στο χρόνο, διακρίνουμε τα πρώτα ίχνη του Βουντού, στα παράλια της αφρικανικής ηπείρου. Πηγή του Βουντού θεωρείται η Μπενίν (πρώην Δαχομέη), όπου ίχνη αυτής της λατρείας εντοπίζονται ήδη απ’ το 4.000 π.Χ.

Αργότερα τα λατρευτικά αυτά τυπικά μεταφέρθηκαν στην Αϊτή μέσω των σκλάβων που μεταφέρθηκαν εκεί απ’ την Αφρική. Αν και στην αρχή τέτοιες θρησκευτικές εκδηλώσεις απαγορεύτηκαν ακόμα και με τίμημα την ζωή των συμμετεχόντων σαν εκδηλώσεις μαύρης μαγείας, το Βουντού κατάφερε να επιβιώσει, καθώς οι τελετές του ποτέ δεν σταμάτησαν να τελούνται έστω και με μεγάλη μυστικότητα.