Πέμπτη θητεία διεκδικεί ο Νετανιάχου αλλά πρώτος στις δημοσκοπήσεις έρχεται ένας πρώην αρχηγός του Στρατού
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜπέντζαμιν Νετανιάχου ή Μπένι Γκαντζ; Με αυτό το βασικό δίλημμα προσέρχονται την Τρίτη στις κάλπες οι Ισραηλινοί, προκειμένου να εκλέξουν τους 120 αντιπροσώπους τους για την Κνεσέτ της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Φαβορί για να κατακτήσει την πρώτη θέση, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το κόμμα «Μπλε και Ασπρο» του 59χρονου πρώην αρχηγού του Στρατού Μπένι Γκαντζ. Έχοντας την στήριξη και άλλων πρώην στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, παρουσιάζει τον εαυτό του ως την «θετική εναλλακτική στην διχαστική ηγεσία» του κατά 10 χρόνια μεγαλύτερού του Νετανιάχου.
Πάνω από το 50% των πολιτών ανεξαρτήτως προτιμήσεων εκτιμά πάντως ότι ο «Βασιλιάς Μπιμπι», όπως είναι το παρατσούκλι του Νετανιάχου, θα παραμείνει τελικά πρόεδρος και της επόμενης κυβέρνησης. Ακόμα και αν το Λικούντ περιοριστεί στη δεύτερη θέση, εκτιμάται ότι ο έμπειρος στην πολιτική Νετανιάχου θα καταφέρει να βρει τις συμμαχίες για να εξασφαλίσει μια 5η πρωθυπουργική θητεία.
Όποιος να κερδίσει ωστόσο, η εκτίμηση των περισσοτέρων είναι ότι η κατάσταση στη Γάζα δεν θα αλλάξει. Χαρακτηριστικά τα λόγια του αναλυτή Μοκχεμαρ Αμπου Σεεντα: «Όταν μιλάμε για ένα δεξιό μπλοκ είτε υπό τον Μπεντζαμιν Νετανιάχου είτε υπό τον Μπένι Γκαντζ, ειναι σαφές ότι δεν υπάρχουν λύσεις στην ισραηλινοπαλαιστινιακή διαμάχη. Ο Νετανιάχου εργάζεται για την ενίσχυση των εποικισμών και ο Μπενι Γκαντζ δεν έχει κανένα πραγματικό όραμα για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής».
Η αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα υψίπεδα του Γκολάν και η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ ήταν δυο δώρα του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Νετανιάχου, ο οποίος πρσπαθεί να παρουσιαστεί ως εγγυητής τη ασφάλειας του Ισραήλ λόγω των καλών προσωπικών σχέσεων που διατηρεί τόσο με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όσο και με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλάντίμιρ Πούτιν.
Από εκεί και πέρα, βέβαιη θεωρείται η είσοδος στη νέα Κνεσέτ της εθνικιστικής Νέας Δεξιάς αλλά και της επίσης ακραίας Ενωμένης Δεξιάς, των Υπερορθόδοξων που επίσης συμμαχούν συνήθως με τον Νετανιάχου αλλά και του παραδοσιακού αριστερού κόμματος των Εργατικών, ενώ ερωτηματικό αποτελεί η εκλογική δύναμη που θα έχουν τα αραβικά κόμματα και ορισμένα ακόμα που έχουν δημιουργηθεί και κινούνται στον κεντρώο χώρο.