Η 63χρονη Τζεάμπ, όπως είναι το παρατσούκλι της Νονγκλάκ Τσαϊρουετιτσάι, «γλιστράει» στους δρόμους της Μπανκόνγκ πάνω σε μια μεγάλη σανίδα.

Δεν είναι skateboard, η στενή σανίδα με τα σκληρά ροδάκια που αγαπούν οι έφηβοι σε όλο τον κόσμο για να κάνουν κόλπα και επιδείξεις στις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Είναι longboard, μια μακριά σανίδα εμπνευσμένη από τις σανίδες του surf που έχει μαλακά ροδάκια και είναι απολύτως κατάλληλη για μεγάλες βόλτες.

Η Τζεάμπ, μητέρα δυο παιδιών, πριν δέκα χρόνια διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Το σώμα της υπέστη ό,τι προβλέπεται για την αντιμετώπιση της ασθένειας: χειρουργεία και χημειοθεραπεία. Όταν οι γιατροί είπαν πως η θεραπεία είχε ολοκληρωθεί και θα ξεκινούσε η περίοδος της προσπάθειας να επανέλθει, εκείνη, με τη βοήθεια του σήμερα 37χρονου γιου της, δοκίμασε κάτι που όπως λέει «έχει πλάκα». Κάνοντας longboard κάθε μέρα ένιωσε το σώμα της να δυναμώνει, άρχισε να αισθάνεται πιο υγιής και πιο ελεύθερη από ποτέ.

Χωρίς να το καταλάβει, έγινε μέλος της εθνικής ομάδας longboard της Ταϊλάνδης. Στους αγώνες δεν την απασχολούν τα ρεκόρ: «Το κάνω για να είμαι ευτυχισμένη. Αυτό είναι όλο και είναι αρκετό».

Στο πίσω μέρος της γάμπας της έχει «χτυπήσει» ένα τατουάζ, μια φράση που συνοψίζει την εμπειρία της: "Don't wait to be cool."