Έξι μήνες πριν, ο 41χρονος Στέφανο Ντε Σάντις βρέθηκε αντιμέτωπος με το «βάρος του». Απευθύνθηκε στη διατροφολόγο Σερένα Καπούρσο για βοήθεια. Ο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈξι μήνες πριν, ο 41χρονος Στέφανο Ντε Σάντις βρέθηκε αντιμέτωπος με το «βάρος του». Απευθύνθηκε στη διατροφολόγο Σερένα Καπούρσο για βοήθεια.
Ο γιατρός του είχε πει ότι βρισκόταν στα όρια της παχυσαρκίας, με υψηλή χοληστερόλη και υψηλή πίεση.
Ο ίδιος μας εξηγεί: «Τελευταία δεν αισθανόμουν πολύ καλά. Έκανα εξετάσεις αίματος και τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Μέσω φίλου ζήτησα βοήθεια από τη γιατρό Καπούρσο. Ανησυχούσα πολύ, γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσα να ακολουθήσω μία δίαιτα».
Η παχυσαρκία αποτελεί σοβαρή απειλή για τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας. Συνδέεται με καρδιολογικά προβλήματα, διαβήτη και άλλες νόσους.
Η κατάσταση χειροτερεύει επιπλέον από εδραιωμένες τάσεις, όπως μας λέει η διατροφολόγος Σερένα Καπούρσο:
«Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι μία υγιεινή και σωστή διατροφή πρέπει να είναι ακριβή. Από την άλλη, οι διαφημίσεις που μας περιβάλλουν μας οδηγούν σε προϊόντα-σκουπίδια, πρόχειρο φαγητό, πολλές θερμίδες και είναι λογικό ο καταναλωτής να μπερδεύεται».
Τα τελευταία 30 χρόνια, σε όλο τον κόσμο τα ποσοστά παχυσαρκίας έχουν διπλασιαστεί, ενώ το πρόβλημα συνεχώς επιδεινώνεται. Στην Ιταλία, ένα στα τρία παιδιά χαρακτηρίζεται υπέρβαρο.
Η πολιτεία αναζητεί τη σωστή πολιτική, όμως δυσκολεύεται να αποφασίσει.
Πήγαμε στο πανεπιστήμιο της Ρώμης για να μιλήσουμε με έναν ειδικό, για να μας δείξει το σωστό δρόμο.
Ο οικονομολόγος Βιντσέντζο Ατέλα έχει συνεργαστεί με τον ΟΟΣΑ και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια για να αναπτύξει ένα μοντέλο μικρο-προσομοίωσης.
Με αυτό προσπαθεί να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής την πιο έξυπνη οικονομικά προσέγγιση στο θέμα της παχυσαρκίας.
«Πραγματοποιήσαμε σειρά προσομοιώσεων. Το αποτέλεσμα δείχνει ότι αν καταφέρουμε να έχουμε έναν πληθυσμό στην ηλικία των 50 ετών σε καλύτερη υγεία αναφορικά με την παχυσαρκία, θα μπορούσαμε να εξοικονομήσουμε αρκετά», λέει ο καθηγητής Ατέλα, συμπληρώνοντας:
«Το πλεονέκτημα αυτού του μοντέλου δεν είναι το ότι προβλέπει το μέλλον. Είναι η ικανότητα του να λέει σήμερα στους πολιτικούς, αν έχουν δύο επιλογές, ποια θα είναι τα αποτελέσματα αν κάνουν την μία ή την άλλη».
Τέτοιες δυνατότητες θα μπορούσαν να είναι η προβολή της λογικής διατροφής, η σήμανση των προϊόντων ή η εκπαίδευση. Όμως αυτές οι επενδύσεις παίρνουν χρόνο για να αποδώσουν.
Ρωτήσαμε τον πρόεδρο του ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας Βάλτερ Ρικιάρντι πώς θα πειστούν οι πολιτικοί να αναλάβουν δράση.
Η απάντησή του ήταν κατατοπιστική: «Για να πειστούν οι πολιτικοί να αναλάβουν δράση χρειαζόμαστε δύο πράγματα. Καταρχήν, επιστημονικές ξεκάθαρες αποδείξεις, διαφορετικά όλα είναι προσωπικές απόψεις.
»Δεύτερον, να αξιοποιήσουμε την ηθική τους και την εξουσία τους, γιατί τα χρήματα που θα επενδύσουν θα πιάσουν τόπο ακόμα και όταν αποσυρθούν οι ίδιοι από τα κοινά. Είναι σημαντικό να πείσουμε τους πολιτικούς να μη σκέφτονται μόνο την επόμενη εκλογική αναμέτρηση αλλά και την επόμενη γενιά».
Οι νεότερες γενιές δείχνουν να εγκαταλείπουν τη μεσογειακή διατροφή, ενώ κι άλλοι παράγοντες επιδεινώνουν την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.
Η Δρ. Σερένα Καπούρσο σημειώνει ότι «η σωματική δραστηριότητα έχει υποτιμηθεί, ενώ οφείλει να αποτελεί σημείο εκκίνησης. Βλέπω όμως συχνά ότι στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση πως η γυμναστική έχει παραμεριστεί εντελώς».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ πρόκληση είναι ουσιαστικά η επιλογή της σωστής πολιτικής.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, 75.000 θάνατοι θα μπορούσαν να αποφευχθούν ετησίως, αν στην Ιταλία εφαρμοζόταν μια συνεκτική πολιτική αντιμετώπισης των χρόνιων ασθενειών που συνδέονται με την παχυσαρκία.