Υποβρύχια ρομπότ θα παρακολουθούν τη χλωρίδα και την πανίδα, καθώς και τον αντίκτυπο της βιομηχανίας και του τουρισμού στη Βενετία
Μπορεί αυτό το μικρό ρομπότ- ψάρι να βοηθήσει στην αξιολόγηση και την καλύτερη προστασία του εύθραυστου περιβάλλοντος της λιμνοθάλασσας της Βενετίας; Η απάντηση από την ιστορική ιταλική πόλη στην εκπομπή Futuris στο euronews.
Ένα ψάρι, ένα μύδι και ένα νούφαρο. Αυτά τα τρία υποβρύχια ρομπότ έχουν σχεδιαστεί για να επικοινωνούν μεταξύ τους και να στέλνουν στην επιφάνεια τα δεδομένα που θα βοηθήσουν στην αξιολόγηση και την προστασία του εύθραυστου οικοσυστήματος της βενετσιάνικης λιμνοθάλασσας.
Full view of the aFish robot prototype.
subCULTron</a> <a href="https://twitter.com/artlifegraz?ref_src=twsrc%5Etfw">artlifegrazpic.twitter.com/cPadbyVdOj— supergoof (@thomasschmickl) 22 Σεπτεμβρίου 2017
Πώς λειτουργούν; Πώς και σε ποιο βαθμό είναι σε θέση να επικοινωνούν μεταξύ τους υποβρυχίως;
Τεχνητά νούφαρα, μύδια και ψάρια έχουν σχεδιαστεί για να μιλούν και να ακούν το ένα το άλλο.
Μοιράζονται επίσης ένα κοινό χαρακτηριστικό: τα συστήματα επικοινωνίας και ο σχεδιασμός του υλικού τους είναι όλα βιολογικά εμπνευσμένα.
Οι ερευνητές θέλουν ισχυρά, ευέλικτα ρομπότ για να αναπτύξουν ένα αυτορρυθμιζόμενο υποβρύχιο κοπάδι.
Και γι ‘αυτό έπρεπε πρώτα να στραφούν στη Φύση.
Σύμφωνα με τον Αλεξάντρ Κάμπο, προγραμματιστή του Πανεπιστημίου Λιμπρ των Βρυξελλών: «Σε ερευνητικά εργαστήρια είμαστε σε θέση να μελετήσουμε τη συμπεριφορά των ζώων, ειδικά των κοινωνικών ζώων.Μπορούμε να αξιολογήσουμε τις οργανώσεις που σχηματίζονται στο ζωικό βασίλειο.Η οργάνωση αυτή δεν βασίζεται μόνο στην ιεραρχία.Υπάρχουν επίσης ζώα που επικοινωνούν μεταξύ τους και μοιράζονται πληροφορίες.Εμείς το αποκαλούμε αυτοοργάνωση .Πρώτα, προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτή τη συλλογική συμπεριφορά στη Φύση και στη συνέχεια προσπαθούμε να την αναπαραστήσουμε στα ρομπότ κάνοντας μοντέλα βασισμένα σε (μαθηματικές) εξισώσεις ». Μια τεράστια πρόκληση είναι τα συστήματα επικοινωνίας, καθώς ούτε τα σήματα Wi-Fi ή GPS λειτουργούν υποβρύχια.
Γι αυτό οι επιστήμονες σε αυτό το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα στράφηκαν σε τεχνολογίες sonar. Και όχι μόνο.
We have joy, we have fun, we are coding in the sun.
subCULTron</a> <a href="https://t.co/qUraGlVgoa">pic.twitter.com/qUraGlVgoa</a></p>— subCULTron (subCULTron) 13 Σεπτεμβρίου 2017
Όπως εξηγεί ο Τόμας Σμικλ,βιολόγος του Πανεπιστημίου Γκραζ και συντονιστής του προγράμματος SUBCULTRON:
«Γι ‘αυτό έχουμε αναπτύξει τις δικές μας τεχνολογίες: για παράδειγμα εδώ στο ρομπότ- μυδιών, τοποθετούμε μια ιδιαίτερη «αίσθηση» , εμπνευσμένη από αυτή που ανέπτυξαν μερικά ψάρια κατά τη διάρκεια της βιολογικής τους εξέλιξης στην Αφρική και τη Νότια Αμερική. Είναι η λεγόμενη ηλεκτρική αίσθηση, με την οποία μπορούν να δουν σε προβληματικά νερά και να αναγνωρίσουν το περιβάλλον τους. Και τα ρομπότ μας, δημιουργούν ένα ηλεκτρικό πεδίο με το οποίο μπορούν να επικοινωνούν (αμοιβαία) στα προβληματικά νερά της Βενετίας, να δουν αντικείμενα στο περιβάλλον τους και να αντιδρούν σε αυτά».
Τα ρομπότ μπορούν να προγραμματιστούν για μεγάλες αυτόνομες αποστολές διάρκειας ωρών ή και μηνών.
Οι επιστήμονες έπρεπε να αναζητήσουν εφευρετικές λύσεις για να εξασφαλίσουν τις δυνατότητες φόρτισης των συσκευών.
Autonomous #robots monitoring water quality in the canals of #Venice. Meet EU-supported
subCULTron</a> project <a href="https://t.co/euVH1Lrkdb">https://t.co/euVH1Lrkdb</a> <a href="https://twitter.com/hashtag/H2020?src=hash&ref_src=twsrc%5Etfw">#H2020</a> <a href="https://t.co/KPp8sqolwi">pic.twitter.com/KPp8sqolwi</a></p>— DigitalSingleMarket (DSMeu) 11 Σεπτεμβρίου 2017
Η φόρτιση γίνεται χωρίς καλώδια όπως εξηγεί ο Τσεζάρε Στεφανίνι , μηχανολόγος μηχανικός του Ινστιτούτου Βιορομποτικής SSSA: «Όταν βγαίνουν από το νερό, μπορούν να προσεγγίσουν μια βάρκα ή έναν σταθμό ενέργειας, όπου μπορούν να φορτίζουν ενέργεια με επαγωγικό τρόπο (χωρίς καλώδια). Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να φορτίζουμε τα ρομπότ χωρίς να χρειάζεται να ανοίγουμε καπάκια ή μηχανισμούς που θα μπορούσε να είναι πηγή σκουριάς ή διαρροής νερού ».
Οι αισθητήρες έχουν σχεδιαστεί για να παρακολουθούν τη χλωρίδα και την πανίδα, καθώς και τον αντίκτυπο της βιομηχανίας και του τουρισμού στο σύνθετο και εύθραυστο υποβρύχιο κόσμο της Βενετίας.
Και αυτό θα μπορούσε να είναι χρήσιμο, λέει ο συντονιστής των ερευνητικών δραστηριοτήτων στη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας Πιερπάολο Καμποστρίνι:
«Το ρομπότ μας μπορεί, για παράδειγμα ,να μείνει στο
βυθό της θάλασσας. Ενεργοποιείται αυτόνομα όταν αισθάνεται μια διαφορά στην πίεση του νερού που ενεργοποιείται από τη διέλευση ενός σκάφους. Το ρομπότ είναι στη συνέχεια σε θέση να μετρήσει με ακρίβεια το ύψος του κύματος που προκαλείται από το σκάφος. Αυτό μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις που έχουν τα περάσματα των σκαφών στα υποβρύχια οικοσυστήματα. Και αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε καλύτερα την κατάσταση. για παράδειγμα, τη θέσπιση ορίων ταχύτητας ή περιορισμών στην κυκλοφορία».
Στο τέλος του προγράμματος οι ερευνητές ελπίζουν να έχουν αναπτύξει και ελέγξει 120 αυτόνομα ρομπότ.